محمد تقی مجلسی
تصغیر|ضریح محمد تقی و محمد باقر مجلسی | |
کوائف | |
---|---|
مکمل نام | محمد تقی مجلسی |
لقب/کنیت | مجلسی اول |
تاریخ وفات | 11 شعبان 1070 ق |
مدفن | اصفہان |
علمی معلومات | |
اساتذہ | شیخ بہائی، میر داماد |
شاگرد | محمد باقر مجلسی، آقا حسین خوانساری |
تالیفات | روضۃ المتقین، لوامع صاحبقرانی، حلیۃ المتقین، شرح صحیفہ سجادیہ |
خدمات |
محمد تقی بن مقصود علی اصفہانی (1003–1070 ھ) مجلسی اول دے ناں توں مشہور نيں۔ علامہ محمد باقر مجلسی دے والد تے گیارہويں صدی ہجری دے شیعہ علما وچوں نيں۔ انہاں دی تالیفات وچوں روضۃ المتقین تے لوامع صاحبقرانی ورگی کتاباں موجود نيں۔ مجلسی نے اصفہان تے نجف وچ تعلیم حاصل کيتی اے، اوہ اصفہان دی جامع مسجد وچ علوم دینی دی تدریس کيتا کردے سن تے اپنے استاداں شیخ بہائی تے میر داماد دے بعد آپ اس مسجد وچ امامت جمعہ دا فریضہ ادا کردے سن ۔
سوانح عمری
سودھومجلسی خاندان دا شمار صفویہ دور دے برجستہ علمی کھراناں وچ ہُندا سی۔ محمد تقی سن 1003 وچ صفویاں دے راجگڑھ اصفہان وچ متولد ہوئے۔[۱] انہاں دے والد ملیا علی مجلسی شیعہ علمائ وچوں سن ۔ والد دی طرف توں انہاں سلسلہ نسب ابع نعیم اصفہانی تے والدہ دی طرف توں محمد بن حسن نطنزی تک پہچدا اے۔[۲] اوہ شعر و سخن دا ذوق رکھدے سن تے مجلسی انہاں دا تخلص سی۔ 1034 ق وچ 31 سال دی عمر وچ انہاں نے نجف دا سفر کيتا تے 33 سال دی عمر وچ سید شرف الدین علی شولستانی توں جو حوزہ علمیہ نجف دے محدثین وچوں سن، اجازہ حاصل کيتا۔ اس دے بعد اوہ اصفہان پرت آئے تے اوتھے جامع مسجد وچ تدریس علوم دینی وچ مشغول ہوئے گئے۔[۳] شیخ بہائی تے میر داماد دے بعد اوہ پہلی فرد سن جنہاں نے اوتھے نماز جمعہ پڑھایا کردے سن ۔ 11 شعبان 1070 ق وچ آپ نے اصفہان وچ وفات پائی[۴] تے اس دی جامع مسجد وچ دفن ہوئے۔[۵]
صاحب روضات دے مطابق، محمد باقر مجلسی نے اپنے والد توں بہت ساریاں کرامات نقل کيتی نيں۔[۶] ايسے طرح توں خوانساری دے بقول اوہ پہلے عالم سن جنہاں نے صٖفویہ دے ظہور دے بعد حدیث شیعہ دی نشر و اشاعت کیتی۔[۷]
استاداں
سودھوشاگرد
سودھو- آقا حسین خوانساری[۹]
- سید عبدالحسین سواݨی آبادی
- سید نعمت الله جزیرےی
- ملا میرزای شیروانی
- ملا محمد صالح مازندرانی
- ملا محمد صادق کرباسی
- سید شرف الدین علی گلستانه
- ملا عزیزاللَّه مجلسی
- ملا عبداللَّه مجلسی
- میرزا ابراهیم اردکانی یزدی
- مولا ابوالقاسم بن محمد گلپایگانی
- بدرالدین بن احمد عاملی
- میرزا تاج الدین گلستانه
- محمد باقر مجلسی[۱۰]
تصنیفات
سودھومجلسی اول دی بعض تالیفات موجود نيں۔
اصلی تحریر: روضۃ المتقین
شیخ طوسی دی کتاب رہتل الاحکام اُتے تحریر ہونے والی بہترین شرحاں وچوں اے۔[۱۱] ایہ شرح بارہیا طبع ہوئے چکی اے۔ اس دا جدید ایڈیشن 14 جلداں وچ شائع ہويا اے۔
اصلی تحریر: لوامع صاحبقرانی (کتاب)
لوامع صاحبقرانی، شرح فقیہ دے ناں توں مشہور اک فقہی کتاب اے جو فارسی وچ اے۔ ایہ کتاب شیخ صدوق دی من لا یحضرہ الفقیہ دی شرح تے ترجمہ دے طور اُتے تحریر کيتی گئی اے۔ مولف نے اس کتاب وچ پیچیدہ علمی اصطلاحات و مباحث دے تذکرہ توں پرپیز کيتا اے تے محض فارسی شرح تے کدرے کدرے اُتے سند دی مختصر توضیحات تے اعتراضات و شبہات دے جوابات اُتے اکتفا کيتا اے ۔
میرزا عبد اللہ آفندی نے انہاں دی تالیفات وچ رضاعت دے موضوع اُتے اک کتاب تے حقوق والدین دے عنوان توں اک مختصر رسالہ دا ذکر کيتا اے۔[۱۴]
اولاد
سودھو- عزیز الله مجلسی
- عبدالله مجلسی[۱۵] نے ہندوستان دا سفر کيتا تے اوتھے 1084 دے نیڑے وفات پائی۔[۱۶]
- محمد باقر مجلسی (مجلسی دوم)، بحارالانوار دے مولف۔
- آمنه بیگم، ملیا صالح مازندرانی شارح اصول کافی دی زوجہ۔[۱۷]
- محمد علی استرآبادی دی زوجہ۔[۱۸]
- ملا میرزا محمد شیروانی دی زوجہ۔
- میرزا کمال الدین محمد فسائی شارح شافیه دی زوجہ۔[۱۹]
حوالے
سودھو- ↑ روضات الجنات، ج۲، ص۱۲۳
- ↑ اعیان الشیعه، ج۹، ص۱۹۲؛ روضات الجنات، ج۲، ص۱۱۹
- ↑ روضات الجنات، ج۲، ص۱۲۳
- ↑ ریاض العلماء، ج۵، ص۴٧
- ↑ روضات الجنات، ج۲، ص۱۲۲؛ اعیان الشیعه، ج۹، ص۱۹۲
- ↑ روضات الجنات، ج۲، ص۱۲۱
- ↑ اعیان الشیعه، ج۹، ص۱۹۳، روضات الجنات، ج۲، ص۱۱۸
- ↑ روضات الجنات، ج۲، ص۱۲۰؛ اعیان الشیعه، ج۹، ص۱۹۲
- ↑ روضات الجنات، ج۲، ص۱۱۹
- ↑ زندگینامه محمد تقی مجلسی
- ↑ روضات الجنات، ج۲، ص۱۲۲
- ↑ روضات الجنات، ج۲، ص-۱۲۰،۱۱۹؛ اعیان الشیعه، ج۹، ص۱۹۲
- ↑ روضات الجنات، ج۲، ص۱۲۲؛ اعیان الشیعه، ج۹، ص۱۹۲
- ↑ ریاض العلماء، ج۵، ص۴٧
- ↑ اعیان الشیعه، ج۹، ص۱۹۲
- ↑ خاندان مجلسی
- ↑ روضات الجنات، ج۲، ص۸۸، ص۱۱۹؛ اعیان الشیعه، ج۹، ص۱۹۳
- ↑ روضات الجنات، ج۲، ص۸۸
- ↑ فرزندان مجلسی
منابع
سودھو- خوانساری، روضات الجنات، مکتبة اسماعیلیان، قم.
- امین، سید محسن، اعیان الشیعه، تحقیق: حسن امین، دارالتعارف، بیروت، ۱۴۰٦ق/۱۹۸٦م.
- افندی اصفهانی، میرزا عبدالله، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، تحقیق، محمود مرعشی، مکتبة خیام، قم، ۱۴۰۱ق.