مامونی رایسم گوسوامی
مامونی رایسم گوسوامی | |
---|---|
جم | 14 نومبر 1942 |
وفات | 29 نومبر 2011 (69 سال)[۱]
|
شہریت | بھارت (۲۶ جنوری ۱۹۵۰–) |
عملی زندگی | |
پیشہ | شاعر ، اکیڈمک |
پیشہ ورانہ زبان | اسامی [۲] |
نوکریاں | دلی یونیورسٹی |
اعزازات | |
گیان پیٹھ انعام (۲۰۰۰)[۳] |
|
IMDB اُتے صفحہ | |
ترمیم |
اندر گوسوامی | |
---|---|
جم | 14 نومبر 1942 |
وفات | 29 نومبر 2011 (69 سال)[۱]
|
قومیت | بھارتی |
عرفیت | مامونی رایسم گوسوامی |
عملی زندگی | |
دور | 1956ء–2011ء |
صنف | آسامی ادب |
موضوعات | Plight of the dispossessed in بھارت and abroad |
پیشہ | سماجی کارکن، مصنفہ، ادیبہ، شاعرہ |
پیشہ ورانہ زبان | اسامی [۲] |
نوکریاں | دلی یونیورسٹی |
اعزازات | |
گیان پیٹھ انعام (۲۰۰۰)[۳] |
|
IMDB اُتے صفحہ | |
باب ادب | |
ترمیم |
مامونی رایسم گوسوامی (انگریزی: Mamoni Raisom Goswami) (14 نومبر 1942ء-29 نومبر 2011ء) (آسامی زبان:ইন্দিৰা গোস্বামী) اک آسامی مصنفہ، شاعرہ، پروفیسر تے لکھاری سن۔ انہاں نوں 1983ء وچ ساہتیہ اکیڈمی اعزاز،[۷] 2001ء وچ گیان پیٹھ انعام،[۸] تے پرنسپل پرنس کلاوس لاوریٹ انعام، 2008ء [۹][۱۰] توں نوازیا جا چکيا اے۔ اوہ عصر حاضر دی مشہور ادیبہ نيں جنہاں دی کئی کتاباں آسامی توں انگریزی وچ ترجمہ ہو چکياں نيں۔
اپنی ادبی دنیا دے علاوہ اوہ سماجی تبدیلی دے لئی وی مشہور نيں۔ انہاں نے اپنیاں تحریراں وچ سماجی آزادی تے سماجی تبدیلی دی گل کيتی اے تے آزاد آسام تے حکومت ہند دے وچکار ثالثی بن کر صلح و امن دی خوب کوششاں کيتیاں ۔ انہاں دی کوششاں دی وجہ توں اک گروپ بناں پپلز کنسلٹیٹو گروپ بنیا۔ اوہ خود نوں امن دی متلاشی مندی سن۔ ان دیاں تحریراں نوں کئی اسٹیج تے ناٹک وچ دکھایا گیا اے۔ اک فلم اداجیہ انہاں دی ناول اُتے بنی اے۔ تے اسنوں بین الاقوامی اعزازات توں وی نوازیا گیا اے۔ انہاں دی زندگی اُتے اک فلم بنی جس دا ناں ورڈس فروم دتی مسٹ اے تے جسنوں جہنو بروا دے ڈیریکٹ کیتا اے۔
ابتدائی زندگی تے تعلیم
سودھواندرا گوسوامی دی ولادت گوہاٹی وچ ہوئی۔ انہاں دے والد اومرکنٹ گوسوامی تے والدہ امبیکا دیوی نيں۔ انتدائی تعلیم گوہاٹی وچ حاصل کرنے دے بعد کوٹن کالج کوہاٹی توں آسامی ادب وچ گریجویشن کیتا تے اوتھے توں اسی موضوع وچ ماسٹر وی کیتا۔
کیرئر
سودھو1962ء وچ انہاں دی پہلی کتاب ““چناکی موروم“ منظر عام ہر آئی جو کہانیاں دا مجموعہ سی تے اس وقت اوہ طالبہ ہی سی۔[۱۱] آسام وچ انہاں نوں مامونی بائدیو دے ناں توں جاندے نيں۔[۱۲] انہاں دی پہلی کتاب دے ناشر کیرتی ناتھ نے انہاں نوں اپنے رسالہ وچ لکھنے دے لئی دعوت دتی تے اس وقت اوہ محض 8 برس دی سن۔[۱۳]
ذہنی دباؤ
سودھوبچپن ہی توں انہاں نوں ذہنی دباو دا سامنا کرنا پيا۔[۱۴][۱۵][۱۶] اپنی خود نوشت سوانح عمری، دتی انہاں فنشڈ آٹوبایگرافی،[۱۴] وچ انہاں نے لکھیا اے کہ انہاں نے شیلونگ وچ کئی بار اپنے گھر توں کودنے دی کوشش کيتی۔[۱۷] متعدد خود کشی دے اقدام نے انہاں دی جوانی دی زندگی نوں اجیرن بنا دتا۔ شادی دے محض 18 ماہ بعد انہاں دے کرناٹک نزاد شوہر دا کشمیر وچ اک سڑک حادثہ وچ انتقال ہو گیا جس دے بعد انہاں نے نیند دی گولیاں لینی شروع کر دتیاں۔[۱۸][۱۹] اس دے بعد انہاں نوں آسام لیایا گیا تے انہاں نے درس و تدریس دا سلسلہ شروع کیتا تے سینک اسکول، گوالپارا وچ معلمہ ہو گئياں۔ ایتھے نے انہاں فیر لکھنا شروع کیتا لیکن اس بار انہاں دیاں تحریراں وچ زندگی دے حادثات دی جھلک صاف دکھادی دیندی سی بالخصوص شوہر دی وفات تے مدھیہ پردیش تے کشمیر وچ زندگی گزارنے دا تجربہ انہاں اُتے کافی اثر کر چکيا سی ۔[۲۰]
ورانداون دی زندگی
سودھوگوالپارا وچ تدریس دے بعد انہاں دے استاد نے انہاں نوں ورنداون جانے دا مشورہ دتا تاکہ کچھ ذہنی سکون مل سکے۔ انہاں نے اپنی بیوگی دا تذکرہ اپنی ناول دی بلیو نیکیڈ بارجا، 1976ء وچ کیہ تے ورنداون دی دکھ بھری زندگی دا وی نقشہ کھِچیا اے۔ اک درندناک پہلو ورنداون دا ایہ وی اے کہ جوان بیوہ عورتاں نوں آشرم والے خوب ترجیح دیندے نيں جدوں کہ بوڑھی عورتاں محروم رہ جاندیاں نيں۔ ورانداون وچ انہاں نے راماین دا مطالعہ شروع کیتا تلسی داس دے راماین دا کثیر حصہ پڑھ ڈالا۔ تلسی داوہدی راماین انہاں نے محض 11 روپیہ وچ خریدی سی۔</ref> written by Madhava Kandali۔[۲۱]
دہلی یونیورسٹی
سودھودہلی یونیورسٹی دے شعبہ بھارتی بولی وادب وچ آسامی زبان دی پروفیسر ہو گئياں تے اس طرح ہن انہاں دا مسکن دہلی ہو گیا۔[۲۲] ایتھے رہ کے اہاں نے اپنی شاہکار کتاباں لکھياں جنہاں وچ کئی افسانے جداں ہری دوئے، ننگوتھ شوہور، بوروفور رانی شامل نيں۔
انہاں نے اپنی کتاب پیجیز سٹینڈ وتھ بلڈ وچ سکھاں اُتے ہونے مظالم نوں موضوع بنایا جدوں سابق وزیر اعظم بھارت اندرا گاندھی دے قتل دے بعد سکھ مخالف فسادات دا اک سلسلہ شروع ہو گیا سی ۔ گوسوامی اس وقت دہلی شکتی نگر، اترپردیش علاقہ وچ قیام پزیر سن تے انہاں نے اپنی اکھاں توں فسادات دا مشاہدہ کیتا سی ۔
کامیابی
سودھو1982ء وچ انہاں نوں ساہتیہ اکادمی اعزاز دے نوازیا گیا۔ 2000ء وچ گیان پیٹھ انعام توں سرفراز ہوئیاں۔ گوسوامی دے ناول دے دو خاص موضوعات عورت تے آسامی سماج اے مگر انہاں آسامی سماج وچ اک مرد کردار اختراع کیتا جو اندرناتھ دا اے جسنوں انہاں نے اپنی کتاب دتال ہنتیر اونی ہودہ وچ لکھیا اے۔
کتابیات
سودھوناول
سودھو- 1972ء ۔ چیندے سروت
- 1976ء نیل کنٹھی براہ
- 1980ء اہیرون
- 1980ء میمور دھورا
- 1980ء بدھو ساگور دھوکھور گیشا
- 1988ء دتال ہتیر اونی کھوا ہودا
- 1989ء اودے بھانور چرترو
- ننگوتھ سوہور
خود نوشت سوانح
سودھو- این انہاں فنشڈ آٹوبایوگرافی (آسامی زبان:আধা লেখা দস্তাবেজ)
- بایوگراگیز نیو پیجیز (آسامی زبان:দস্তাবেজ নতুন পৃষ্ঠা)
- بایوگراگیز نیو پیجیز (آسامی زبان:অপ্সৰা গৃহ)
افسانے
سودھو- بیسٹ
- دوارکا اینڈ ہز سن
- دتی جرنی
شاعری
سودھو- پین اینڈ فلیش
- پاکستان
- اوڈے تاں ا ہور
غیر افسانوی ادب
سودھو- راماین فروم گنگا ٹو برہم پتر، دہلی 1996ء
آن لائن
سودھواعزازات
سودھو- 1982ء- ساہتیہ اکیڈمی
- 1989ء- بھارت نرمان اعزاز
- 2000ء- گیان پیٹھ انعام
- 2002ء- پدم شری اعزاز (انہاں نے قبول کرنے توں منع کر دتا)
- 2007ء- اروناچل پردیش دی راجیو گاندھی یونیورسٹی دی جانب توں ڈی لیٹ دی اعزازی ڈگری
- 2008ء- اندرا گاندھی نیشنل اوپن یونیورسٹی دی جانب توں ڈی لیٹ دی اعزازی ڈگری
- 2008ء- ایشور چندر ودیاسجے گولڈ پلیٹ من جانب ایشیاٹک سوسائٹی
- 2009ء- آسام رتن، ریاست آسام دا اعلیٰ ترین اعزاز۔
حوالے
سودھو- ↑ ۱.۰ ۱.۱ http://english.samaylive.com/nation-news/676496808/renowned-writer-indira-goswami-dies.html
- ↑ ۲.۰ ۲.۱ http://data.bnf.fr/ark:/12148/cb12534971w — اخذ شدہ بتاریخ: ۱۰ اکتوبر ۲۰۱۵ — مصنف: Bibliothèque nationale de France — اجازت نامہ: Open License
- ↑ ۳.۰ ۳.۱ http://www.jnanpith.net/page/jnanpith-laureates
- ↑ ۴.۰ ۴.۱ http://sahitya-akademi.gov.in/awards/akademi%20samman_suchi.jsp#ASSAMESE — اخذ شدہ بتاریخ: ۲۰ فروری ۲۰۱۹
- ↑ "Jnanpith award winning Assamese litterateur Indira Goswami dies". Times of India. 29 نومبر 2011. https://archive.today/20121208220828/http://articles.timesofindia.indiatimes.com/2011-11-29/india/30453940_1_jnanpith-award-indira-goswami-litterateur. Retrieved on 29 نومبر 2011.
- ↑ «Mamoni Raisom Goswami passes away». Times of Assam. دریافتشده در 29 نومبر 2011. تاریخ وارد شده در
|accessdate=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ A History of Indian Literature Archived 10 مئی 2016 at the وے بیک مشین
- ↑ Jnanpith Award Presented, The Hindu، 25 فروری 2002 Archived 7 نومبر 2012 at the وے بیک مشین۔
- ↑ "Principal Prince Claus Award for Indira Goswami". Assam Times. 11 دسمبر 2008. https://web.archive.org/web/20110727022448/http://www.assamtimes.org/hot-news/2432.html.
- ↑ Chaudhuri, Supriya (2008). "Indira Goswami: Writer, Woman, Activist", 2008 Prince Claus Awards. Amsterdam: Prince Claus Fund, 30–43. ISBN 978-90-76162-14-0. Retrieved on 25 دسمبر 2016. Archived 2012-05-04 at the وے بیک مشین
- ↑ «Dr. Mamoni Raisom Goswami». India-north-east.com. بایگانیشده از اصلی در 26 اگست 2014. تاریخ وارد شده در
|archivedate=
را بررسی کنید (کمک)سانچہ:غیر معتبر مآخذ؟ - ↑ Pisharoty, Sangeeta Barooah (9 دسمبر 2011). "Adieu baideo…". دی ہندو. http://www.thehindu.com/todays-paper/tp-features/tp-metroplus/adieu-baideo/article2699559.ece.
- ↑ «Mamoni Raisom Goswami | Dr Mamoni Raisom Goswami | Indira Raisom Goswami | Indira Goswami». www.assaminfo.com. دریافتشده در ۲۰۱۹-۰۵-۲۵.
- ↑ ۱۴.۰ ۱۴.۱ Goswami, Mamoni Raisom (1990). The Unfinished Autobiography. New Delhi: Sterling Publishers. ISBN 978-81-207-1173-0.
- ↑ Assam's Fiery Pen
- ↑ Khan, Shehar Bano. «Dr Indira Goswami: Assam's fiery pen».سانچہ:غیر معتبر مآخذ؟
- ↑ Adha Lekha Dastabej، 1983, Students' Stores, Guwahati
- ↑ Indira Goswami Archived 27 فروری 2012 at the وے بیک مشین
- ↑ Confessions : Indira Goswami Archived 23 فروری 2015 at the وے بیک مشین
- ↑ «The Days of Mamoni Raisom Goswami». onlinesivasagar.com. دریافتشده در ۲۰۱۹-۰۵-۲۵.
- ↑ «Dr Mamoni Raisom Goswami». Assam Online Portal (به English). ۲۰۱۳-۰۱-۰۹. بایگانیشده از اصلی در ۲۰۱۹-۰۵-۲۵. دریافتشده در ۲۰۱۹-۰۵-۲۵.
- ↑ Dr Mamoni Raisom Goswami Archived 24 اکتوبر 2013 at the وے بیک مشین، Assamportal.com