علی عباس حسینی
علی عباس حسینی | |
---|---|
جم | 3 فروری 1893 |
تاریخ وفات | 27 ستمبر 1969 (76 سال)
|
شہریت | برطانوی ہندستان |
عملی زندگی | |
مادر علمی | الہٰ آباد یونیورسٹی |
تعلیمی اسناد | ایم اے |
پیشہ | افسانہ نگار ، ادبی نقاد ، ڈراما نگار ، معلم |
پیشہ ورانہ زبان | اردو |
تحریک | انجمن ترقی پسند مصنفین |
باب ادب | |
ترمیم |
علی عباس حسینی بھارت نال تعلق رکھنے اردو بولی دے نامور ترقی پسند افسانہ نگار،نقاد، معلم، مترجم تے ڈراما نویس سن ۔ اوہ 3 فروری 1897ء نوں موضع پارہ، ضلع غازی پور ، اتر پردیش وچ پیدا ہوئے۔ مشن ہائی اسکول الہ آبادسے میٹرک تے انٹر میڈیٹ کيتا۔ کیننگ کالج لکھنؤ توں بی اے مکمل کرنے دے بعد الہٰ آباد یونیورسٹی توں تریخ وچ ایم اے کيتا۔ گورمنٹ جوبلی کالج لکھنؤ وچ درس وتدریس توں وابستہ رہے۔ایتھے توں ۱۹۵۴ وچ پرنسپل دے عہدے توںسبکدوش ہوئے۔27 ستمبر 1969ء نوں انہاں دا انتقال ہويا۔علی عباس حسینی نوں بچپن توں ہی قصے کہانیاں وچ دلچسپی سی۔ دس گیارہ برس دی عمر وچ الف لیلہ دے قصے ،فردوسی دا شاہ نامہ، طلسم ہوش ربا تے اردو وچ لکھے جانے والے دوسرے افسانوی ادب دا مطالعہ کر چکےسن ۔ 1917ء وچ پہلا افسانہ غنچۂ ناشگفتہ دے ناں توں لکھیا۔ تے ۱۹۲۰ وچ ’سر سید احمد پاشا‘ دے قلمی ناں توں پہلا رومانوی ناول’قاف کی پری‘ لکھیا۔’شاید کہ بہار آئی‘ انہاں دا دوسرا تے آخری نال اے۔ رفیق تنہائی،باسی پھول،کانٹوں میں پھول،میلہ گھومنی،ندیا کنارے،آئی سی ایس تے دوسرے افسانے،یہ کچھ ہنسی نہیں ہے،الجھے دھاگے،ایک حمام میں، سیلاب کی راتیں دے ناں توں افسانےآں دے مجموعے شائع ہوئے۔ ایک ایکٹ کے ڈرامے انہاں دے ڈرامےآں دا مجموعہ اے۔ علی عباس حسینی دی اک پہچان فکشن دے نقاد دے طور اُتے وی قائم ہوئی۔ انہاں نے پہلی بار ناول دی تنقید و تریخ اُتے اک ایسی مفصل کتاب لکھی جو اج تک فکشن تنقید وچ حوالے دی حیثیت رکھدی اے۔ عروس ادب دے ناں توں انہاں دے تنقیدی مضامین دا مجموعہ شائع ہويا۔[۱][۲][۳]