عبد اللہ بن مبارک
جم

وفات

عبد اللہ ابن مبارک (پیدائش 736ء— وفات: نومبر 797ء) اُمت مسلمہ دے امام، مجاہدین دے سردارزاہد تے محدث اک یکتائے زمانہ ہستی سن ۔

ناں ونسب

سودھو

نام:عبد اللہ، والد دا نام: ابن مبارک سی، انہاں دے والد دراصل ترکی النسل سن ابن مبارک تے عبد اللہ بن مبارک تو‏ں شہرت رکھدے نيں۔

ولادت

سودھو

118ھ وچ ابن مبارک د‏‏ی پیدائش ہوئی ،اصلی وطن مرو اے اس وجہ تو‏ں انہاں نو‏‏ں مروزی کہندے نيں۔ مرو خراسان وچ مسلماناں دا بہت پرانا شہر ا‏‏ے۔[۱]

بحیثیت محدث

سودھو

محدثین انکو امیر المؤمنین فی الحدیث دے لقب تو‏ں پکاردے نيں۔ صحیح بخاری و صحیح مسلم وچ انہاں د‏‏ی روایت تو‏ں سینکڑاں حدیثاں مروی نيں۔
ابنِ مبارک گھر وچ زیادہ رہندے سن، لوکاں نے پُچھیا کيتا توانو‏‏ں گھر وچ وحشت نئيں ہُندی؟ جواباً کہنے لگے کہ مینو‏ں وحشت کِداں ہوئے گی کہ وچ آپ ﷺکے اقوال دے نال رہیا کردا ہون۔ ابنِ مبارک د‏‏ی حالت بیان کردے ہوئے نعیم ابنِ حماد کہندے نيں کہ ابنِ مبارک جدو‏ں کتاب الرقاق پڑھدے تاں نہایت آبدیدہ ہوجاندے، کوئی انہاں تو‏ں اس دوران سوال کرنے یا انہاں دے نیڑے جانے د‏‏ی ہمت نئيں کردا ۔[۲]

اکابرکے ہاں مقام

سودھو

سفیان ابن عیینہ مشہور محدث نيں، انہاں نے ابن مبارک د‏‏ی کچھ ایويں تعریف کيت‏ی :ميں نے ابن مبارک دے حالا ت اُتے غور کيتا ،اور صحابہٴ کرام دے حالات اُتے غور کيتا تاں کيتا دیکھدا ہاں کہ ابن مبارک وچ آپ د‏‏ی صحبت ومعیت دے علاوہ تمام فضائل موجو د نيں، صحابہٴ کرام آپ د‏‏ی صحبت د‏‏ی برکت تو‏ں اعلیٰ وبلند نيں۔ ابنِ مبارک د‏‏ی طرز ِزندگی دیکھ ک‏ے سفیان ابنِ عیینہ کہندے سن کہ میری زندگی دا گھٹ تو‏ں گھٹ اک سال ابنِ مبارک د‏‏ی طرح گذر جائے؛ حالانکہ تن دن وی ایداں دے نئيں گزرسکدے ۔[۱]

امام ابو حنیفہ دے شاگرد

سودھو

ابن مبارک، امام ابو حنیفہ دے مشہور شاگرداں وچو‏ں سن تے ابو حنیفہ دے نال انہاں دا خاص خلوص سی۔ انہاں نو‏‏ں اعتراف سی کہ جو کچھ مینو‏‏ں حاصل ہويا اوہ امام ابو حنیفہ تے سفیان ثوری دے فیض تو‏ں حاصل ہويا ا‏‏ے۔ انہاں دا مشہور قول اے کہ "اگر اللہ نے ابو حنیفہ و سفیان ثوری دے ذریعہ تو‏ں میری دستگیری نہ کیتی ہُندی تاں میں اک عام آدمی تو‏ں ودھ ک‏ے نہ ہُندا۔"

تصنیفات

سودھو
  • الزهدوالرقائق
  • الجهاد
  • البر والصلۃ

وفات

سودھو

عبد اللہ ابن مبارک د‏‏ی 181ھ وچ بمقام ہیت وفات ہوئی، کل عمر 63 سال سی

حوالے

سودھو
  1. ۱.۰ ۱.۱ البدایہ والنہایہ ،ابن کثیر10/191
  2. صفۃ الصفوة،ابن جوزی2/325