عبدالخالق ملتانی
| عبدالخالق ملتانی | |
|---|---|
| مقام پیدائش | |
| تاریخ وفات | 15 نومبر 1966
|
| شہریت |  پاکستان
|
| عملی زندگی | |
| مادر علمی | دارالعلوم دیوبند |
| استاذ | انور شاہ کشمیری ، محمد رسول خان ہزاروی ، شبیر احمد عثمانی |
| پیشہ | عالم |
| ملازمت | دارالعلوم دیوبند ، قاسم العلوم ملتان |
 باب اسلام
| |
ترمیم  | |
تعلیم
سودھوآپ نے ابتدائی تعلیم اپنے والد ماجد تے برادر بزرگوار مولانا نورالحق توں باگڑ سرگانہ تحصیل کبیر والا وچ حاصل کيتی۔ شوال 1341ھ وچ آپ اعلیٰ تعلیم دے حصول دے لئی دار العلوم دیوبند تشریف لے گئے تے شعبان 1342ھ وچ سند فراغت حاصل کيتی۔
آپ نے جنہاں استاداں توں حدیث شریف پڑھی اس دی تفصیل ذیل وچ درج کيتی جاندی اے:
فخردیوبند علامہ محمد انور شاہ کشمیری: صحیح بخاری، جامع ترمذی تے اک روایت دے مطابق مشکوۃ المصابیح
مولانا مفتی عزیز الرحمن عثمانی: موطا امام مالک و محمد، طحاوی
مولانا سید میاں اصغر حسین دیوبندی: سنن ابی داؤد، سنن ابن ماجہ
مولانا محمد رسول خان ہزاروی: سنن نسائی،شمائل ترمذی
مولانا علامہ شبیر احمد عثمانی: صحیح مسلم
اس دے علاوہ مولانا حکیم محمد حسن (برادر حضرت شیخ الہند)، مولانا احمد شیر ہزاروی وغیرہ آپ دے استاداں وچ شامل نيں۔
تدریس
سودھوفراغت دے بعد مدرسہ محمدیہ نڑھال وچ بارہ سال، مدرسہ نعمانیہ محلہ قدیر آباد وچ پنج سال تے 1363ھ توں 1366ھ تک پنج سال دار العلوم دیوبند وچ تدریس فرمائی۔ 1366ھ وچ پاکستان واپس تشریف لائےاور 1367ھ وچ جامعہ عباسیہ بہاولپور وچ درجہ علیا دے استاذ دی حیثیت توں تن سال مدرس رہے۔
1370ھ وچ جامعہ قاسم العلوم ملتان وچ شیخ الحدیث تے صدر مدرس دے طور اُتے ورود فرمایا، ایتھے چھ سال قیام رہیا۔ قاسم العلوم دے قیام ہی دے زمانے وچ 1373ھ /1953ء وچ کبیر والا دے مضافات نڑھال وچ اپنے عقیدت مند تے مرید سیال خاندان دے تعاون توں ”دار العلوم کبیر والا“کی بنیاد رکھی تے ایتھے اپنے بھتیجے مولانا ظہور الحق نوں استاذ مقرر فرمایا، دو سال بعد 1376ھ وچ خود وی ایتھے منتقل ہوئے گئے۔
آپ اعلیٰ پائے دے مدرس سن، حسن صورت تے حسن اخلاق دا امتزاج سن، خوش مذاق، خوش خوراک تے خوش لباس سن، تجرد دی زندگی اختیار فرمائی، اپنے دونے بھتیجاں مولانا ظہور الحق تے مولانا منظور الحق نوں بیٹا بنایا ہويا سی، اصلاح و بیعت دا ابتدائی تعلق حضرت مولانا احمد خان (زیب سجادہ خانقاہ سراجیہ کندیاں شریف) توں رہیا، انہاں دے بعد مولانا محمد عبد اللہ (زیب سجادہ خانقاہ سراجیہ کندیاں شریف) توں تجدید بیعت فرمائی تے مجاز ہوئے
تصنیف
سودھودرس و تدریس وچ انہماک تے مشغولیت دے باعث تصنیف و تالیف کيتی طرف متوجہ نہ ہوئے سکے، صرف اک رسالہ ،”رحمۃ اللعالمینﷺ دے والدین جندی نيں“، مطبوعہ اے۔
وفات
سودھویکم شعبان 1382ھ مطابق 15 نومبر 1966ء نوں انتقال فرمایا۔ نماز جنازہ وصیت دے مطابق حضرت مولانا خواجہ خان محمد قدس سرہ نے پڑھائی۔ [۱] [۲]