سید صبغت اللہ شاہ راشدی ثانی
سید صبغت اللہ شاہ راشدی ثانی | |
---|---|
جم | 16 مارچ 1909 |
تاریخ وفات | 20 مارچ 1943 (34 سال)
|
وجہ وفات | پھانسی |
طرز وفات | سزائے موت |
شہریت | برطانوی ہندستان |
عملی زندگی | |
پیشہ | خادم دین |
ترمیم |
سید صبغت اللہ شاہ دوم ایہ پیر صاحب پاگارہ ششم توں مشہور نيں۔ انہاں دی سورھیہ بادشاہ تے پیر صاحب شہید وی پہچان اے۔
نسب
سودھوپیر سید صبغت اللہ شاہ ثانی راشدی بن پیر سید شاہ مردان شاہ اول بن، پیر سید حزب اللہ شاہ بن پیر سید علی گوہر شاہ اصغر بن پیر سید صبغت اللہ شاہ اول بن امام العافین آفتاب ولایت پیر سید محمد راشد شاہ المعروف پیر سائیں روضے دھنی۔
پیدائش
سودھوسید صبغت اللہ شاہ دوم 23 صفر 1327ھبمطابق 1909ء نوں درگاہ عالیہ راشدیہ پیران پا گارہ ( پیر جو گوٹھ، ضلع خیر پور میرس، سندھ ) وچ پیدا ہوئے۔ شمس العلماء و العرفاءسید شاہ مردان شاہ راشدیالمعروف پیر صاحب پاگارہ پنجم دی حویلی وچ پیداہوئے۔ آپ دا لقب ’’ پگ دھنی‘‘(یعنی پگڑی والا) اے۔
مسند نشینی
سودھواپنے والدپیر صاحب پاگارہ پنجم دے وصال ( 7 ربیع الاول 1339ھ؍9 نومبر 1921ء ) دے بعد سید صبغت اللہ فقط بارہ سال دی عمر وچ مسند نشین ہوئے کے پیر صاحب پاگارہ ششم دی حیثیت توں متعارف ہوئے۔
تعلیم و تربیت
سودھوخانقاہ شریف وچ اپنے والد ماجد و پیر و مرشد دی تربیت وچ پروان چڑھے۔ بعد مسند نشینی دے وی تعلیم و مطالعہ دا سلسلہ جاری رکھیا۔ حافظ خدا بخش سومرو تے مولانا امام بخش مہیسر استاداں وچوں سن ۔
القاب
سودھوپیر صاحب پاگارہ ششم، صاحب دستار ( پگ دھنی )، امام انقلاب، سورھیہ بادشاہ شہید بادشاہ، بطل حریت، مجاہد اعظم ۔[۱]
ماہر فنون
سودھوآپ شریعت مطہرہ دی پابندتی، حقوق العباد دی پاسداری، جذبہ خدمت خلق، ذکر و فکر، شجاعت ( دلیری، بہادری ) ہمت مرداں، عسکری فکر توں سرشار ی، آداب جہاد توں بیداری، ذہانت دی بلندتی، دور اندیشی، بردباری، تکنیکی دماغ، نظم و ضبط تنظیم سازی، توکل علی اللہ، جہد مسلسل تے فہم و فراست ایمانی وغیرہ توں سرشار سن ۔ اس دور وچ وی آپ دے پاس جدید ہتھیار، اسلحہ تے موٹر گاڑیاں وغیرہ سبھی کچھ سی تے اس دی مشینری دی خرابی دے لئی آپ نوں کِسے میکینک دی ضرورت نئيں پڑدی سی اس لئی کہ ایہ سارا کم آپ خود کردے سن، جدید مشیناں دی رپیرنگ اُتے آپ پوری دسترس رکھدے سن تے مجاہدین نوں وی سکھاندے سن، اس طرح آپ ماہر فنون سن ۔
سنت دی پیروی
سودھواس جماعت دے لئی صوم و صلوۃ دی پابندی لازمی اے۔ اسنوں چنگ ورباب ( موسیقی ) دے استعمال توں روکیا گیا اے۔ اس دے افراد رنگین کپڑا ( زنانہ شعار ) نئيں پہن سکدے۔ انہاں دے لئی ننگے سر چلنا ممنوع اے۔ انہاں نوں سنت رسول ﷺ ' دی پیروی کرنے دی تاکید کيتی گئی اے۔ ہمیشہ پاکیزگی تے طہارت دے نال رہنے دا حکم اے تے جھوٹھ نہ بولنے، منشیات توں پرہیز کرنے، شرافت، بردباری، حق گوئی، نیک نیندی تے اس قسم دی تمام اسلامی اقدار نوں اپنا نے دی تلقین کيتی گئی اے ‘‘۔[۲]
پیرپگاڑانے سندھ نوں دشمناں توں بچانے دے لئی سرفروشاں دی اک جماعت تیار کيتی تے انھاںحر دا ناں دتا۔ اس وقت توں پیران پگارا دے مرید حر کہلاندے نيں۔ حراں نے انگریزاں دے خلاف متعدد مرتبہ علم جہاد بلند کیتا اورسندھ اُتے انگریزاں دے قبضے دے بعد وی کافی عرصے تک چین توں نہ بیٹھنے دتا۔ ’’انگریز نے اپنے اقتدار نوں بچانے دے لئی سید صبغت اللہ شاہ تے انہاں دی جماعت ( حراں ) دے ہزاراں بے گناہاں دے خون نا حق توں ہتھ رنگے سن ۔ لیکن قدرت نے سید صبغت اللہ شاہ دے بعد اسنوں پنج برس دی وی مہلت نئيں دتی تے جس سلطنت وچ کدی سورج غروب نئيں ہُندا سی اس دے عروج دا سورج چار سال چار مہینے وچ غروب ہوئے گیا۔ نہ صرف اس برصغیر وچ بلکہ اس دے تمام مالک محروسہ وچ تے ایسا غروب ہويا کہ مستقل وچ پہلے ورگی آب و تاب دے نال اس دے دوبارہ چمکنے دا امکان ہی نئيں رہیا تے اوہ سلطنت جو کدی کرہٗ ارض اُتے درجہٗ اول دی سلطنتاں وچ شمار ہُندی سی ہن اک زوال پزیر سلطنت اے تے تیسرے درجہ دی سلطنتاں وچ شمار ہونے لگی اے ‘‘۔[۳]
انگریزاں دے خلاف اعلان جہاد
سودھوسید صبغۃ اللہ شہید دی تحریک دا ناں ’’حر تحریک ‘‘ اے تے انہاں دا ولولہ انگیز اُتے جوش نعرہ سی ’’بھیج پاگارہ ‘‘۔ اس تحریک دے دو مراکز سن ۔ 1۔ خانقاہ راشدیہ پیران پاگارہ پیر جو گوٹھ ضلع خیر پور میرس ۔
2۔ گڑنگ دا بنگلہ عرف پیر صاحب دا بنگلہ سانگھڑ سندھ ۔ مقدمہ دے دوران وچ انگریزی حکومت نے اپنے کئی ایجنٹاں نوں پیر صاحب دے پاس بھیجیا کہ اوہ حکومت توں معافی منگ لاں تاں انہاں نوں معاف کیتا جا سکدا اے تے اس طرح اوہ بھانسی توں بچ سکدے نيں لیکن حضرت پیر صاحب نے انہاں سب نوں اک ہی جواب دتا تے بلاشبہ آزادی دا اُتے ستار تے سادات دا سپوت ایداں دے ہی جواب دے سکدا اے۔
آپ نے فرمایا:
’’شہادت ہماریا تاج اے۔ اسنوں اگے ودھ کے پہن لینا ساڈے لئی عبادت اے۔ اساں صرف آزادی نوں چاہیا اے تے ایہ کوئی جرم نئيں اے۔ ظالم توں معافی مانگنے دا اسيں تصور وی نئيں کر سکدے۔ اسيں تاں صرف اللہ توں اپنے گناہاں دی معافی منگدے نيں ‘‘۔
ملٹری کورٹ وچ جدوں آپ اُتے مقدمہ چلایا گیا تاں آپ نے ا س توں بیزاری تے بے رخی دا اس انداز توں اظہار کیتا جو حریت پسنداں تے مجاہداں دی شایان شان اے۔ آپ نے مسکراندے ہوئے پھانسی دا پہندہ گلے وچ ڈالنا پسند کر ليا لیکن کافر دی غلامی تے جابر توں معافی طلب کرنے نوں ہر گز گوارانہ کیتا۔
وفات
سودھوبغاوت دے الزام وچ مسٹر جارج ششم دے نمائندےآں نے جان دی سزا مقرر دی تے بالآخر 20 مارچ1943ء ؍ 14 ربیع الاول 1362ھ نوں فجر دے وقت سینٹرل جیل حیدرآباد وچ فقط 35سال دی عمر وچ آپ نوں پھانسی دے دتی گئی۔ اس طرح آپ 23 سال مسند نشین رہے۔[۴][۵]