ابو اسحاق شامی

شیخ ابو اسحق شامی دا لقب شرف الدین سی۔ خلیفہ چہارم علی بن ابی طالب دی نواں پشت توں سن

ولادت

ابو اسحٰق شامی چشتی ملک شام وچ پیدا ہوئے، اسی لحاظ توں شامی کہلائے۔ قصبہ چشت وچ تعلیم تے تربیت ہوئی۔

علوم ظاہری تے باطنی

علوم ظاہریہ تے باطنیہ دے جامع سن تساں نے خرقہ خلافت ممشاد علوی دینوری توں پایا سی۔ ظاہری تے باطنی علوم وچ ممتاز سن تے زہد و ریاضت وچ بے مثال۔ خلق توں بے نیاز تے خالق نال ہمراز، درویشاں نال محبت کردے۔ ’’معراج الفقراء الجوع‘‘ دے مصداق ہمیشہ روزہ نال رہندے تے ست دن بعد افطار کیتا کردے۔ بوہت گھٹ کھانا کھاندے سن فرمایا کردے سن کہ بھکھ وچ جو لذت پاندا آں اوہ کسے کھانے وچ نہیں پاندا۔ مرید ہونے توں پہلے چالیس دن تک استخارہ کردے رہے۔ ہاتف غیبی نے علوی دینوری دی خدمت وچ حاضری دا اشارہ دتا تے انہاں دے خدمت وچ حاضر ہوئے۔ ست سال بعد تکمیل نوں پہنچے تے خلافت عطا ہوئی۔ بغداد پہنچ کے خواجہ ممشاد دینوری نے بیعت دی۔

سلسلہ چشتیہ دے حقیقی بانی

درویشاں تے فقراء دے مسلک سلسلہ چشتیہ دے بانی نیں۔ مرشد نے جدوں ناں پچھیا تے ابو اسحٰق شامی دسیا۔ مرشد نے کہیا اج توں لوگ تہانوں ابواسحٰق چشتی کہن گے تے جو وی تواڈے سلسلے وچ داخل ہوۓگا، چشتی کہلائے گا۔ اسی نسبت توں سلسلہ دی ابتدائی شہرت وچ چشتیہ انہاں دی وجہ توں ہوئی۔ آپ دے پیرو مرشد نے آ اپ یہ بشارت دتی کہ اہل چشت دے امام بنے گا۔ چنانچہ آپ اپنے وطن چشت واپس آئے تے ’’قطب چشتیہ ‘‘دے لقب توں مشہور ہوئے۔ آپ دے بعد مزید چار مشائخ دا تعلق وی چشت توں سی۔ انہاں وچ ابو احمر ابدال چشتی، ابو محمد بن ابو احمد ابدال چشتی، ناصرالدین، ابویوسف چشتی تےمودود چشتی دے اسمائے گرامی مشہور نیں۔ حقیقت ایہ اے کہ چاراں بزرگ دین دے ستون منے جاندے سن۔

کیفیات وجد

آپ سماع توں بے حد لگاؤ سی۔ آپ دی مجلس وچ جو شخص اک بار حاضر ہُندا فیر گناہ توں دور رہندا، آپ دی مجلس دی برکات توں ہر شخص وجد وچ رہندا، اگر کوئی مریض اک بار مجلس وچ آجاندا تے شفا پاندا، دنیا دا پجاری آندا تو تارک الدنیا ہوجاندا سی۔

وصال

آپ نے 940 ء 14 ربیع الثانی 329 ھ نوں وصال فرمایا
بعض دے مطابق شام وچ رہے اوتھے ای وفات پائی تے اوتھے ای دفن ہوئے۔

مزار

آپ دا مزار مبارک شہر عکہ شام وچ اے۔ سیر الاقطاب دے مصنف نے لکھیا اے کہ آپ دے وصل توں لے کے اج تک آپ دے مزار اُتے اک چراغ روشن اے جو کدی نہیں بُجھیا۔ اوہ شام توں صبح تک روشن رہتا اے باد و باراں دا کئی بار طوفان آیا۔ مگر رات دے وقت اس چراغ نوں نہlں بجھا سکlا۔ ایہ چراغ اس شعر دی عملی تصویر اے۔

اگر گیتی سرا سر باد گیرد

چراغ مقبولاں ہرگز نمیرد

حوالے

• خزینۃ الاصفیاء چھیندی دوم: مفتی غلام سرور لاہوری
• سفینۃ الاولیا: شہزادہ دارا شکوہ قادری