خرابہ شام
خرابہ شام، دمشق دے تاریخی مقامات وچوں اک اے جتھے یزید بن معاویہ نے اسیران کربلا نوں قید کر رکھیا سی ۔ منابع وچ اس جگہے دی توصیف وچ اسنوں بغیر چھت تے خستہ حال دیوار، خرابہ دسیا گیا اے۔ حضرت رقیہ دی شہادت اس جگہ اُتے پیش آنے والے واقعات وچوں اک اے۔
وجہ تسمیہ تے محل وقوع
سودھویزید بن معاویہ نے اسیران کربلا نوں دمشق وچ اک خستہ حال عمارت وچ قید رکھیا جسنوں عاشورا تے اس توں مربوط منابع وچ "خرابہ شام" دے نام توں یاد کیتا جاندا اے۔ شیخ مفید دے نقل دے مطابق اسیران کربلا نوں جس مکان وچ قید رکھیا گیا سی اوہ یزید دے محل توں متصل کوئی خرابہ سی ۔[۱]
احادیث وچ اس دا تذکرہ
سودھوبعض احادیث وچ خرابہ شام توں متعلق جو وضاحتاں آئیاں نيں انہاں دے مطابق ایہ مکان بغیر چھت خستہ حال دیواراں اُتے مشتمل اک خرابہ سی[۲]۔ اسی طرح منہال بن عمرو تے امام سجادؑ دے درمیان ہونے والی گفتگو جسنوں سید نعمت اللہ جزایری نے نقل کیتا اے، میں اس مکان دی توصیف وچ آیا اے کہ اس مکان اُتے کوئی سائبان نئيں سی تے اس دے اندر سورج دی دھوپ پیندی سی[۳]۔ اسی وجہ توں آیا اے کہ اسیران کربلا مکان وچ سردی تے گرمی توں محفوظ نئيں سن [۴]۔ اسیران کربلا وچوں وی بعض کہندے سن کہ یزید نے سانوں اس مکان وچ اسلئی بھیجیا سی تاکہ گرمی تے سردی توں سانوں اذیت پہنچے[۵] ایويں ایہ چیز ساڈی موت دا سبب بنے[۶]۔
اسیران کربلا، خرابہ شام وچ
سودھوبعض احادیث توں معلوم ہُندا اے کہ اس خرابہ وچ اسیران کربلا دی حالت مناسب نئيں سی۔ سورج دی دھپ انہاں نوں اذیت پہنچاندی سی[۷] سورج دی تمازت توں انہاں دے چہرے جل گئے سن [۸] تے اسی حالت وچ امام حسینؑ دے اوپر نوحہ تے گریہ و زاری کردے سن [۹]۔ اسی طرح بعض احادیث وچ آیا اے کہ یزید نے اس خرابے اُتے ایسے افراد نوں نگہبانی اُتے مامور کیتا ہویا سی جنہاں نوں عربی بولی بالکل نئيں آندی سی[۱۰]۔
اسیران کربلا دی اس خرابہ وچ مدت اقامت دے بارے وچ اختلاف اے۔ بعض منابع دے مطابق انہاں نوں اِنّی مدت اوتھے رکھیا گیا سی کہ دھوپ تے سردی دی وجہ توں انہاں دے چہرے دا رنگ تبدیل ہو گیا سی[۱۱]۔ جدوں کہ بعض مورخین دے مطابق انہاں نوں اک ہفتہ ایتھے قید رکھیا گیا سی[۱۲]۔
ایتھے رونما ہونے والے واقعات
سودھوجس وقت اسیران کربلا خرابہ شام وچ قید سن اوتھے کچھ واقعات رونما ہوئیاں نيں انہاں وچوں اہم واقعات درج ذیل نيں:
شہادت حضرت رقیہ
سودھوبعض منابع دے مطابق امام حسینؑ دی اک چھوٹی بیٹی اس خرابے وچ رحلت کر گئی۔ اطلاعات دے مطابق اس بچی نے اپنے بابا دے پاس جانے دی ضد کيتی۔ اس موقع اُتے یزید دے حکم توں امام حسینؑ دا سر مبارک اس بچی دے پاس بھیجیا گیا، بچی نے بابا دا سر اپنے دامن وچ لیا تے اس قدر گریہ کیتا کہ اس دنیا توں رحلت کر گئی۔[۱۳] بعض منابع وچ اس بچی دا نام رقیہ کہیا گیا اے۔[۱۴] مشہور ایہی اے کہ حضرت رقیہ توں منسوب مقبرہ اسی خرابے وچ بنایا گیا سی ۔
سکینہ دا خواب
سودھوبعض منابع دے مطابق حضرت سکینہ نے اسیران کربلا دے دمشق پہنچنے دے چوتھے دن اک خواب دیکھیا۔[۱۵] ابن نما حلی دے مطابق حضرت سکینہ نے خواب دیکھیا کہ پیغمبر اسلامصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم ، حضرت آدم، حضرت ابراہیم، حضرت موسی تے حضرت عیسی امام حسینؑ دی زیارت دے لئی کربلا جا رہے سن ۔ رسول اللہصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم اپنے محاسن ہتھاں وچ لئے زمین اُتے گردے سنبھلدے تشریف لے جا رہے سن ۔ اسی طرح حضرت فاطمہ، حوا، آسیہ، مریم تے خدیجہ وی آئیاں ہوئیاں سن تے حضرت زہراء دی ایہ حالت سی کہ ہتھواں نوں سر اُتے رکھے گردے سنبھلدے جا رہیاں سن۔ حضرت سکینہ کہندی نيں کہ میں حضرت زہراء نال لپت کے رونے لگی تو حضرت زہراء نے فرمایا میری جان سکینہ! بس کرو تواڈے رونے دی آواز نے مرا کلیجا جلا کے رکھ دتا اے تے میرے دل دی دھرکن بند ہُندی جا رہی اے۔ ایہ تواڈے بابا حسینؑ دی خون بھری پیرہن اے جسنوں ميں اپنے توں جدا نئيں کراں گی ایتھے تک کہ خدا نال ملاقات کراں۔[۱۶]
اس دے وجود وچ تردید
سودھوبعض شیعہ محققین، اسیران کربلا نوں اس خرابے وچ رکھے جانے نوں رد کردے نيں۔ محمد ہادی یوسفی غروی معتقد نيں کہ لوگاں دے دلاں وچ اہل بیتؑ دے لئی اک خاص مقام و مرتبہ سی تے لوگ انہاں نوں اک خاص احترام دے قائل سن جس دی بنا اُتے یزید نوں ایہ جرأت نئيں ہوئی کہ اوہ اہل بیتؑ نوں اس ورگے خرابے وچ رکھے۔ اس بنا اُتے یزید، اہل بیتؑ دے لئی اپنے محل وچ جگہ دینے اُتے مجبور ہويا۔ البتہ یزید دا محل "محلۃ الخراب" نامی جگہ اُتے واقع سی ۔[۱۷] بعض منابع وچ ایہ وی آیا اے کہ یزید نے ایتھے تک کہ اپنے گھر وچ وی مجلس برپا کیتی تے اس مجلس وچ اسیران کربلا نوں وی دعوت دتی تے انہں اپنے محل وچ جگہ دتی۔[۱۸]
ادبیات تے فرہنگ وچ اس دا تذکرہ
سودھوخرابہ شام دا تذکرہ ادبیات عاشورا خاص کے مرثیاں، نوحاں تے ذکر مصائب وغیرہ وچ ہُندا اے۔ عام طور اُتے حضرت رقیہ تے اسیران کربلا دا شام وچ قیام دے ذکر کے نال خرابہ شام دا تذکرہ وی ہُندا اے۔ انہاں مصائب وچ اسیران کربلا دے شام وچ اقامت گاہ نوں خرابہ قرار دیندے ہوئے اس وچ سورج دی دھوپ پڑنے دا تذکرہ ملدا اے۔
؎ صبا بہ پیر خرابات از خرابہ شام |
؎ اے باد صبا! شام دے ویرانے توں اس گریہ کناں بچے دا پیغام اس پیر خرابات دے لئی لے دے جا |
؎ ای پدر ز من زار ہیچ آگاہی |
؎ اے بابا جان! کیہ تسيں میرے حالت زار توں باخبر نيں؟ میرے دن راتاں وچ تے صبح شام وچ تبدیل ہويا اے [۱۹] |
حوالے
سودھو- ↑ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۲۲۔
- ↑ قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۵۳؛ ابن شہر آشوب، مناقب ، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۱۴۵۔
- ↑ جزایری، انوار النعمانیۃ، ۱۴۲۹ق، ج۳، ص۱۷۶؛ قمی، منتہی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص ۱۰۰۱۔
- ↑ شیخ صدوق، امالی، ص۱۶۷-۱۶۸، مجلس ۳۱، ح۴؛ ابن طاووس، لہوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۸۸؛ مجلسی بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۴۰۔
- ↑ قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۵۳؛ ابن شہر آشوب، مناقب ، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۱۴۵۔
- ↑ بحرانی، مدینۃ معاجز الائمۃ، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۲۶۴۔
- ↑ جزایری، انوار النعمانیۃ، ۱۴۲۹ق، ج۳، ص۱۷۶؛ قمی، منتہی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص ۱۰۰۱۔
- ↑ ابن طاووس، لہوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۸۸۔
- ↑ ابن طاووس، لہوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۸۸۔
- ↑ بحرانی، مدینۃ معاجز الائمۃ، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۲۶۴۔
- ↑ شیخ صدوق، امالی، ص۱۶۷-۱۶۸، مجلس ۳۱، ح۴؛ ابن طاووس، لہوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۸۸؛ مجلسی بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۴۰۔
- ↑ ہاشمی نوربخش، با کاروان شام، ۱۳۸۹ش، ص۹۸۔
- ↑ طبری، کامل بہائی، ۱۳۸۳ش، ص۵۲۳۔
- ↑ شاہ عبدالعظیمی، الإیقاد، بیتا، ص۱۷۹۔
- ↑ قمی، منتہی الآمال، ج۲، ص۱۰۰۵-۱۰۰۶؛ ابن طاووس، لہوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۸۸-۱۸۹۔
- ↑ ابن نما حلی، مثیر الاحزان، ۱۴۰۶ق، ص۱۰۵-۱۰۶۔
- ↑ بررسی تحلیلی سیر مقتل نگاری عاشورا، مؤسسہ فرہنگی فہیم، بازبینی: ۶ آبان ۱۳۹۶ش Archived 2020-09-22 at the وے بیک مشین۔
- ↑ خوارزمی، مقتل الحسین، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۸۲۔
- ↑ کمرہای، در کربلا چہ گذشت، ۱۳۸۱ش، ص۶۶۴۔
منابع
سودھو- ابن شہر آشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل ابیطالب علیہم السلام، قم، علامہ، ۱۳۷۹ق۔
- ابن طاووس، اللہوف علی قتلی الطفوف، تہران، جہان، ۱۳۴۸ش۔
- ابن نما حلی، جعفر بن محمد، مثیر الاحزان،قم، مدرسہ امام مہدی، ۱۴۰۶ق۔
- بحرانی، سید ہاشم بن سلیمان، مدینۃ معاجز الائمۃ الاثنیعشر، قم، مؤسسۃ المعارف الاسلامیہ، ۱۴۱۳ق۔
- خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، قم، انوارالمہدی، ۱۴۲۳ق۔
- شاہ عبدالعظیمی، سید محمدعلی، الإیقاد، بیتا۔
- شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تہران، کتابچی، ۱۳۷۸ش۔
- طبری، عمادالدین حسن بن علی، کامل بہائی، مرتضوی، تہران، ۱۳۸۳ش۔
- قمی، شیخ عباس، منتہیالآمال فی تواریخ النبی و الآل، قم، دلیل ما، ۱۳۷۹ش۔
- قطبالدین راوندی، سعید بن ہبۃ اللہ، الخرائج و الجرائح، قم، مؤسسہ امام مہدی عجل اللہ تعالی فرجہ الشریف، ۱۴۰۹ق۔
- کمرہای، محمدباقر، در کربلا چہ گذشت ترجمہ نفس المہموم، قم، مسجد جمکران، ۱۳۸۱ش۔
- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، داراحیاء، ۱۴۰۳ق۔
- مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفۃ حجج اللہ علی العباد، قم، کنگرہ شیخ مفید، ۱۴۱۳ق۔
- ہاشمی نوربخش، حسین، با کاروان شام، تہران، مشعر، ۱۳۸۹ش۔