ابو سعید بن محمد بن میران شاہ بن تیمور (1424ہ توں 1469ء) [[امیر تیمور]] دے اساری ہوئی [[تیموری سلطنت]] دا اک حکمران سی ، جہڑی موجودہ [[قازقستان]]([[کازکستان]]) ، [[ازبکستان]] ، [[ایران]] تے [[افغانستان]] تے مشتمل سی ۔ ابو سعید [[امیر تیمور]] دا پڑپوتا ، [[میران شاہ]] دا پوتا تے [[الغ بیگ]] دا بھتیجا سی ۔ اوہ [[ہندستان]] دی [[مغلیہ سلطنت]] دے بانی [[ظہیر الدین بابر]] ([[بابر]]) دا دادا سی ۔ شروع چ ابو سعید نے فوجی لشکر تشکیل دتا پر [[سمرقند]] تے [[بخارا]] چ پیر جمان چ ناکام ہوئیا تے بالاخر [[یاسی]] چ اڈا قائم کیتا ۔ 1450ء تک اسنے [[ترکستان]] دا بیشتر علاقہ فتح کر لئیا ۔ 1451ء چ اسنے [[ابو الخیر شیبانی خان]] دے زیر قیادت [[ازبک]] [[ترک|ترکاں]]اں دی مدد نال [[سمرقند]] فتح کر لئیا ۔ اینج [[تیموری سلطنت]] دا سارا چڑھدا حصہ اسدے قبضے چ آ گئیا ۔ اسنے 1458ء چ [[ہرات]] نوں فتح کر کے ثاتبثابت کر دتا کہ اوہ [[وسطوسطی ایشیا]] دا سب توں طاقتور تیموری شہزادہ اے ۔ 1459ء چ اسنے تن تیموری شہزادےآں دیاں فوجاں نوں [[اک]] جنگ چ شکست دے دتی تے 1461ء تک مشرقی [[ایران]] تے [[افغانستان]] دا بوہتا حصہ حاصل کر لئیا ۔ 1469ء چ [[آق قویونلو]] [[ترکمان]]اںترکماناں دے خلاف اک مہم دے دوران اوہ گرفتار ہو گئیا تستے [[اوزون حسن]] دے ہتھوں مارئیا گئیا ۔ ابو سعید صوفیاں نال خاص عقیدت رکھدا سی تے [[نقش بندی]] سلسلے دے [[شیخ خواجہ عبید اللہ احرار]] دے نال بوہت قریبی تعلق رکھدا سی ۔
