"<span lang="ur">جھانسی دی رانی</span>[[ گٹھ:مضامین جنہاں وچ اردو بولی دا متن شامل اے ]]" دیاں دہرائیاں وچ وکھراپا

اس توں بعد فوجی انقلاب ہوئی، مہارانی جھانسی نے بہادری نال لڑائی دی اگوائی کیتی ۔ اس آزادی دی جنگ وچ رانی دے بہادر ساتھی تانتیا ٹوپے، اجیملا، احمد شاہ مولوی، رگھناتھ سنگھ، جواہر سنگھ، رام چندر بہادری نال لڑے اتے شہید ہوئے ۔ لکشمی بائی دی بہت وڈی طاقت اس دیاں سہیلیاں سن جو چنگیاں فوجی ہی نہیں، سپہ سالار بن گئیاں سن ۔ ویاہ توں بعد راجمہلّ دیاں ساریاں سیوکاواں نوں رانی نے سہیلیاں بنایا، داسیاں نہیں اوہناں نوں لڑائی تعلیم سکھائی ۔ ایہناں وچوں سندر، مندر، موتی بائی، مالتی بائی، جوہی آدی دے ناں پرمکھ ہن اتے نال ہی گوس خاں اتے خدا بخش جاے توپچیاں دا ناں وی نہیں بھلایا جا سکدا، جنہاں نے آخری ساہ تک آزادی لئی ویر رانی دا ساتھ دتا ۔▼

جھانسی دے کلیھ اتے انگریز کدے وی اختیار نہیں سی کر سکدے، جیکر اک دیش-دھروہی دلا جو انگریزاں نوں رستہ نہ دندا ۔ 12 دن جھانسی دے قلعے توں رانی مٹھی بھر فوج دے نال انگریزاں نوں ٹکر دندی رہی پر دیش دی بدقسمتی کہ گوالیئر اتے ٹکمگڑ دے راجیاں نے انگریزی فوج دی مدد کیتی ۔ رانی دا اپنا ہی اک فوجی اہلکار دلا جو انگریزاں نال مل گیا نہیں تاں کدی وی جھانسی انگریزاں دے ہتھ نہ جاندی ۔ اس لڑائی وچ جرنل ہیو روز نال رانی نے بھیشن جدوجہد کیتا ۔ لیپھٹنینٹ واکر وی رانی دے ہتھوں زخمی ہو کے بھجیا ۔ انت وچ رانی نوں جھانسی دا قلعہ چھڈنا پیا ۔▼