حدیث تشبیہ
حدیث تشبیہ یا حدیث اشباہ، پیغمبراسلام صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم دی اوہ حدیث اے کہ جس وچ حضرت علی علیہ السلام نوں بعض فضائل وچ انبیاء نال تشبیہ دتی گئی اے۔ اس حدیث دی بنیاد پرمختلف فضائل جداں: آدم ع دا علم، نوح ع دا تقوی و صلح پسندی، ابراہیم ع دا حلم و صبر، موسی ع دی ہیبت و ذہا نت، داوودع دا زہد، عیسی ع دی عبادت نوں حضرت علی علیہ السلام دے لئی بیا ن کيتا گیا اے۔ ایہ حدیث، شیعہ تے سنی کتاباں وچ اصحاب پیغمبرص توں نقل ہوئی اے اس حدیث دے راویاں وچ عبدالله بن عباس، عبدالله بن مسعود، ابوالحمراء تے انس بن مالک شامل نيں۔
علماء شیعہ دی نظر وچ ، حدیث تشبیہ، مذ کورہ فضائل تے صفات وچ حضرت علی علیہ السلام نوں انبیاء دے برابر بیان کردی اے تے انہاں دی افضلیت نوں ثابت کردی اے لہذا ایہ حدیث، حضرت علی علیہ السلام دی امامت و خلافت اُتے واضح دلیل اے۔۔ بعض نے اس حدیث توں ایہ دلیل پیش کيتی اے کہ حضرت علی (ع)، پیغمبر اسلام (ص) دے علاوہ تمام انبیاء اُتے فضیلت تے برتری رکھدے نيں۔
یہ حدیث، شیعہ تے سنی علماء دے نزدیک معتبر اے صرف بعض سنی علماء نے اسنوں قبول نئيں کيتا اے۔
حدیث دا متن تے تعارف
سودھوعَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: کُنَّا جُلُوساً عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص فَقَالَ: مَنْ أَرَادَ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى آدَمَ فِی عِلْمِهِ وَ إِلَى نُوحٍ فِی سِلْمِهِ وَ إِلَى إِبْرَاهِیمَ فِی حِلْمِهِ وَ إِلَى مُوسَى فِی فِطَانَتِهِ وَ إِلَی دَاوُدَ فِی زُهْدِهِ فَلْیَنْظُرْ إِلَی هَذَا قَالَ فَنَظَرْنَا فَإِذَا عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ قَدْ أَقْبَلَ۔
عبدالله بن عباس توں روایت اے کہ: اسيں پیغمبر اسلام صلی اللہ علیہ و آلہ و سلم دے پاس بیٹھے ہو ئے سن کہ آنحضرت ص نے فرمایا: جو شخص آدم ع نوں انہاں دے علم وچ ، نوح ع نوں انہاں دے صلح و تقوی وچ ، ابراہیم ع نوں انہاں دے صبر و حلم وچ ، موسی ع نوں انہاں دے ہیبت و ذہانت وچ ، داؤد ع نوں انہاں دے زہد وچ دیکھنا چاہندا اے اوہ اس شخص نوں دیکھ لے جو آرہیا اے۔ ابن عباس کہندے نيں ایہ سن کر اساں حیرت نال آس پاس دیکھیا (کہ آخر، حضرت دا مقصد کون شخص اے ؟) کہ اچانک علی ابن ابی طالب علیہ السلام داخل ہوئے۔[۱]}}
حدیث تشبیہ، مختلف مضامین دے نال شیعہ تے سنی کتاباں وچ نقل ہوئی اے شیعہ کتاباں وچ [۲] تے اہل سنت دی کتاباں [۳]
البتہ حدیث دا مضمون اس لحاظ توں مختلف اے کہ کون کیہڑا انبیاء توں حضرت علی علیہ السلام نوں تشبیہ دتی گئی اے۔ بعض کتاباں وچ حضرت علی ع نوں اولو العزم رسولاں تے حضرت نوح ع توں تشبیہ دتی گئی اے۔[۴] شیخ صدوق علیہ الرحمہ نے اپنی کتاب کمال الدین وچ مذ کورہ انبیاء دے نال، حضرت داوود نبی (ع ) دا ناں وی ذکر کيتا اے۔ [۵] بعض کتاباں وچ حضرت علی علیہ السلام نوں حضرت آدم (ع)، ابراهیم(ع) ، موسی(ع) ، یحیی(ع)، عیسی(ع) ، شیث (ع) تے ادریس(ع) توں تشبیہ دتی گئی اے۔ [۶] اہل سنت دی بعض کتاباں وچ حضرت علی (ع) نوں حضرت آدم، نوح ، ابراہیم، یحیی تے موسی(ع) توں تشبیہ دتی گئی اے۔ [۷] اس دے علاوہ، مناقب ابن مغازلی وچ صرف، حضرت آدم تے نوح (ع) توں تشبیہ بیان ہوئی اے۔ [۸]
بعض کتاباں وچ ، حضرت علی (ع) نوں اسرافیل دی ہیبت، جبرئیل دی عظمت تے میکائیل دے رتبہ توں وی تشبیہ دتی گئی اے۔ [۹] شہید ثالث قاضی نورالله شوشتری[۱۰] تے میر حامد حسین [۱۱] نے حدیث تشبیہ دے تمام راوی، اسناد تے حدیث دے مختلف مضامین نوں جمع کرکے نقل کيتا اے۔ اس حدیث نوں حدیث اشباہ وی کہیا گیا اے۔[۱۲]
علی(ع) دی انبیاء توں تشبیہ دے اسباب و علل
سودھوکہیا گیا اے کہ حدیث تشبیہ دی بنیاد اُتے علی (ع)، اخلاق انبیاء دے حامل تے انہاں دے صفات دے (انئيں کيتی طرح) مالک نيں۔[۱۳] محمد بن یوسف گنجی شافعی، جو کہ ستويں ہجری وچ شافعی مذھب دے عالم سن شباہت توں متعلق وضاحت دے تھلے لکھدے نيں کہ: علی (ع) دی آدم (ع) توں شباہت اس وجہ توں اے کہ سورہ بقرہ آیت 31 دے مطابق خداوند عالم نے آدم (ع) نوں ہر چیز دا علم سکھا یا، تے علی (ع) وی ہر واقعہ (اور ہر چیز) دا علم رکھدے سن ۔[۱۴] ايسے طرح علی(ع) دی نوح(ع) توں تشبیہ دا سبب، حکمت یا حکم وچ ایہ اے کہ حضرت علی (ع)، نوح(ع) دی طرح[۱۵] کفار دے نال سخت تے مومنین دے نال نرم تے مہربان سن ۔ [۱۶]اور ابراہیم ع توں تشبیہ دی وجہ ایہ اے کہ ابراهیم(ع) نوں قرآن وچ حلم دی صفت توں یاد کيتا گیا اے،[۱۷]اورحضرت علی(ع) نوں حلم و صبر وچ انہاں توں تشبیہ دتی گئی اے۔[۱۸]
محمد بن طلحہ شافعی کہ جو چھیويں تے ستويں ہجری وچ شافعی علماء وچوں سن اس بارے وچ کہندے نيں کہ: اس حدیث وچ پیغمبر اسلام (ص) نے علی(ع) دے لئی ، علم آدم(ع) توں مشابہ علم، تقوای نوح(ع) توں مشابہ تقوا، حلم ابراهیم(ع) دی طرح حلم، ہیبت موسی(ع) دی طرح ہیبت، تے عبادت عیسی(ع) دی طرح عبادت نوں بیان کيتا اے۔[۱۹] انہاں دے نظریہ دے مطابق، مذکورہ صفات وچ علی(ع) دی انبیاء توں تشبیہ، علی(ع) دی ذات وچ انہاں صفات دے اعلیٰ مرتبہ نوں ثابت کردا اے۔[۲۰]
احمد بن محمد عاصمی، کہ جو چوتھی تے پنجويں ہجری دے سنی علماء وچوں نيں اپنی کتاب زین الفتی وچ حدیث تشبیہ نوں نقل کرنے دے بعد، حضرت علی علیہ السلام دی آدم، نوح، ابراہیم، یوسف ، موسی، داوود، سلیمان، ایوب، یحیی، عیسی علیہم السلام تے پیغمبر اسلام (ص) توں شباہتاں نوں ذکر کردے نيں تے شرح وی دیندے نيں۔[۲۱] اولوالعزم انبیاء توں حضرت علی(ع) دی شباہتاں دی سلسلہ وار لسٹ کہ جس نوں عاصمی نے اس طرح نقل کيتا اے:
- علی (ع) دی نوح (ع) توں شباہتاں: فہم، دعوت، اجابت دعا، کشتی(کہ کشتی پہ سوار ہونے والے نجات پاگئے تے روگردانی کرنے والے ہلاک ہو گئے)، ایہ حدیث سفینہ دی طرف اشارہ اے، تے اس دے علاوہ برکت، سلام و تحیت، شکر گزار ہونا تے قوم نوں (ان دے گناہ تے خلاف ورزی دی بنا پر) ہلاک کرنا۔ (عاصمی، العسل المصفی من رہتل زین الفتی، 1418ھ ، ج1، ص429-458)
- ابراهیم(ع) توں شباہتاں: وفا، شر پسنداں توں محفوظ رہنا، باپ تے قوماں توں مناظرے، بت شکنی، اولاد دی بشارت، صالح تے ظالم نسل دے درمیان اختلاف، نفس دا امتحان، تے مال و اولاد دا امتحان تے خلیل ناں رکھنا(ابراهیم(ع) خلیل الله نيں تے علی(ع) خلیل رسول الله(ص) نيں)۔ (عاصمی، العسل المصفی من رہتل زین الفتی، 1418ھ ، ج1، ص459-483)
- موسی(ع) توں شباہتاں: مضبوطی تے قوت و شدت، دفاع تے دعوت، عصا تے طاقت، شرح صدر، برادری تے نزدیکی(موسی و هارون (ع) تے پیغمبر و علی(ع) دے درمیان)، مودت و محبت، رنج و بلا نوں برداشت کرنا تے شریعت دی وراثت۔(عاصمی، العسل المصفی من تهذیب زین الفتی، 1418ھ ، ج2، ص5-25)
- عیسی(ع) توں شباہتاں: خدا دی ربویت تے عبودیت دا گماں، بچپنے وچ کتاب خدا دا عالم ہونا، پڑھنے تے لکھنے دا علم، گمراہ گروہاں توں دو گروہ دا ہلاک ہونا(عیسی (ع) دی نسبت یهود و نصاری تے علی (ع) دی نسبت خوارج و غلات)، زہد(دنیا تے دنیوی زرق و برق توں دوری)، سخاوت تے کرم، آیندہ دے حالات دی پیش گوئی کرنا، قناعت و اکتفاء۔(عاصمی، العسل المصفی من رہتل زین الفتی، 1418ھ ، ج2، ص117-166)
- پیغمبر اسلام(ص) توں شباہتاں: عاصمی نے اس بارے وچ ، پیغمبر اسلام (ص) توں تیئیہ (23) عدد، وجہ شباہت بیان کيتی نيں کہ جنہاں وچ کچھ ایہ نيں: خلقت، برادری، مدت عمر، عفو و درگذشت، محبت و بغض، عصمت (یعنی ہر قسم دے گناہ توں پاک) ، اطاعت، ولایت، درخت توں شباہت۔ (عاصمی، العسل المصفی من رہتل زین الفتی، 1418ھ ، ج2، ص167-286.)}}
علامہ مجلسی مرحوم نے، بحار الانوار وچ اس موضوع توں متعلق اک باب قائم کيتا اے کہ جس وچ حضرت علی علیہ السلام دے انبیاء دے فضائل وچ مساوات تے اشتراک دے سلسلے وچ احا دیث دی روشنی وچ اسباب و علل نوں بیان کيتا اے۔[۲۲]
حضرت علی (ع) دی فضیلت اُتے دلیل
سودھوبعض شیعہ علماء، حدیث تشبیہ نوں اس گل دی دلیل جاندے نيں کہ حضرت علی علیہ السلام تمام انساناں اُتے فضیلت رکھدے نيں لہذا اسنوں حضرت دی امامت و خلافت دی بہترین دلیل جاندے نيں۔[۲۳] ايسے طرح بعض علماء نے حدیث تشبیہ نوں اس گل دی دلیل دے طور اُتے پیش کيتا اے کہ حضرت علی علیہ السلام، پیغمبر اسلام صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دے علاوہ، تمام انبیاء اُتے فضیلت رکھدے نيں؛ کیونجے حضرت علی (ع)، انبیاء وچوں ہر اک نبی دے خصوصیات دے مالک نيں تے جو ذات، انہاں تمام فضائل وخصوصیات دی مالک ہو اوہ بہر حال اس شخص توں افضل اے کہ جو انہاں وچوں، صرف بعض خصوصیت رکھدا اے .[۲۴]
اس سلسلے وچ مرحوم میر حامد حسین ہندی کہندے نيں کہ حدیث تشبیہ، اس گل اُتے دلالت کردی اے کہ حضرت علی (ع)، مذکورہ خصوصیات وچ انبیاء دے برابر نيں تے فیر برابری دے ثبوت دے لئی، ویہہ دلیلاں پیش کردے نيں۔[۲۵] انہاں دی نظر وچ ، انبیاء توں برابری اس گل دی دلیل اے کہ حضرت علی (ع)، انبیاء تے تمام انساناں اُتے فضیلت رکھدے نيں۔[۲۶]
راوی تے اعتبار حدیث
سودھومذکورہ حدیث اصحاب پیغمبر (ص) جداں: عبدالله بن عباس،[۲۷]اور عبدالله بن مسعود،[۲۸] ابوهریره [۲۹] تے ابوالحمراء(هلال بن حارث)[۳۰] خادم پیغمبر(ص)،[۳۱] تے انس بن مالک جداں[۳۲] افراد توں نقل ہوئی اے . لھذا اس حدیث دے اعتبار و وثوق وچ شک دا امکان نئيں اے۔
اعتبار
سودھوشیعہ علماء نے، حدیث تشبیہ نوں معتبر قرار دتا اے تے سند دے طور پراس توںاستفادہ کيتا اے۔ کتاب شبهای پیشاور دے مصنف مرحوم سلطان الواعظین شیرازی اس حدیث دے بارے وچ کہندے نيں کہ شیعہ تے سنی علماء دا اس گل پراجماع تے اتفاق اے کہ حدیث تشبیہ معتبر اے۔[۳۳] میر حامد حسین مرحوم نے،عبقات الانوار وچ اس حدیث نوں اہل سنت دے چالیس محدثین توں نقل کيتا اے تے حدیث دی صحت نوں ثابت کيتا اے۔ [۳۴]
بعض نظریات دے مطابق، چونکہ ایہ حدیث متعدد طریقےآں توں نقل ہوئی اے اس لئی معتبر اے، بھانويں اس دی سنداں ضعیف ہی کیوں نہ ہون۔[۳۵] اہل سنت دے بعض علماء نے، حدیث دے اعتبار اُتے سوال اٹھایا اے۔ دیکھئے: شمسالدین ذہبی، جو اٹھويں ہجری وچ سلفی مذہب دے مورخ تے محدث سن،[۳۶] تے ابن حجر عسقلانی، ایہ اٹھويں تے نويں ہجری وچ شافعی مذہب دے مورخ تے محدث سن ۔[۳۷] تے ابن کثیر، جو اٹھويں ہجری دے اہل سنت علماء وچ آندے نيں[۳۸] حدیث تشبیہ نوں حدیث منکر(ضعیف روایت کيتی قسم) شمار کردے نيں۔ اس دے علاوہ ابن جوزی، جو چھیويں ہجری دے اہل سنت عالم نيں، حدیث تشبیہ نوں حدیث جعلی قرار دیندے نيں۔[۳۹]
ذهبی[۴۰] تے ابن تیمیہ، منہاج السنة، 1406ھ، ج5، ص510 تے 511.</ref> بہیقی توں، بغیر سند دی حدیث نقل کرنے دے بعد، اسنوں بغیر سند دے دسدے نيں تے کہندے نيں کہ علمائے حدیث شناس دے نزدیک، ایہ حدیث جعلی تے جھوٹھ اے، ايسے بنا اُتے علماء نے اسنوں نقل نئيں کيتا اے ؛ لیکن انہاں دے بر خلاف موفق بن احمد خوارزمی، کہ جو چھیويں ہجری دے اہل سنت علماء وچوں نيں اپنی کتاب المناقب الامیرالمؤمنین وچ اس حدیث نوں بہیقی توں مکمل سند روایت دے نال نقل کردے نيں۔.[۴۱] ایہ حدیث ،اہل سنت توں دوسرے اسناد دے نال وی نقل ہوئی اے۔[۴۲]
کتاب شناسی
سودھوحدیث تشبیہ، متعدد کتاباں وچ علمی تے تحقیقی اعتبار توں، محل بحث رہی اے (علماء نے نہایت دقت نظر دے نال اسنوں ثابت کيتا اے )۔ [۴۳] میر حامد حسین مرحوم نے کتاب عبقات الانوار فی امامة الائمة الاطهارع دی سولہويں جلد نوں اس حدیث دی سندی تے دلالدی تحقیق توں مخصوص کيتا اے۔ تے ایہ جلد مستقل تے جداگانہ طور پر«خلاصه عبقات الانوار؛ حدیث تشبیه» دے ناں توں، سید علی حسینی میلانی دی تصحیح و تلخیص تے مرتضی نادری دے فارسی ترجمہ دے نال، نبا فاونڈیشن دی جانب توں شائع ہوئ اے۔
حوالے
سودھو- ↑ صدوق، کمالالدین، 1395ھ، ج1، ص25.
- ↑ نمونہ دے طور اُتے دیکھو: التفسیر المنسوب الی الامام العسکری(ع)، 1409ھ ، ص 449 تے 498- صدوق، کمالالدین، 1395ھ ، ج1، ص25؛ طبری آملی کبیر، المسترشد فی الامامة، 1415ھ ، ص287؛ مفید، الامالی، 1413ھ ، ص14؛ طوسی، الامالی، 1414ھ ، ص417؛ طبری آملی، بشارة المصطفیٰ، 1383ھ ، ص83.
- ↑ ماں نمونہ دے طور اُتے دیکھو: عاصمی، العسل المصفی، 1418ھ ، ج1، ص124-126؛ ابن عساکر، ترجمة الامام علی بن ابیطالب، 1400ھ ، ج2، ص280؛ ابن مغازلی، مناقب امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب، 1424ھ ، ص281؛ خوارزمی، المناقب، 1411ھ ، ص 84اور312 ؛ حسکانی، شواهد التنزیل، 1411ھ ، ج1، ص103؛ طبری، ذخائر العقبی، 1354ھ ، ص 93 تے 94؛ حمویی جوینی، فرائد السمطین، 1398ھ ، ج1، ص170.
- ↑ طبری آملی کبیر، المسترشد فی الامامة، 1415ھ ، ص287.
- ↑ صدوق، کمالالدین، 1395ھ ، ج1، ص25.
- ↑ التفسیر المنسوب الی الامام العسکری(ع)، 1409ھ ، ص 497 تے 498.
- ↑ عاصمی، العسل المصفی، 1418ھ ، ج1، ص125؛ ابن مردویه، مناقب علی بن ابیطالب، 1424ھ ، ص147؛ حسکانی، شواهد التنزیل، 1411ھ ، ج1، ص103؛ طبری، ذخائر العقبی، 1354ھ ، ص93 اور94.
- ↑ ابن مغازلی، مناقب امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب، 1424ھ ، ص281 .
- ↑ شوشتری، احقاق الحق، 1409ھ ، ج5، ص396 اور397، ج15، ص619، ج22، ص329.
- ↑ شوشتری، احقاق الحق، 1409ھ ، ج4، ص392-405، ج5، ص4-6، ج15، ص610-622، ج22، ص296-300 تے ج31، ص317 تے 318.
- ↑ مرحوم نے، عبقات الانوار، 1366ھ ش، ج16، پہلا حصہ، ص15-454.
- ↑ امینی، الغدیر، 1416ھ ، ج3، ص486 .
- ↑ گنجی شافعی، کفایة الطالب، 1362ھ ش، ص122.
- ↑ گنجی شافعی، کفایة الطالب، 1362ھ ش، ص122.
- ↑ سوره نوح، آیه 26.
- ↑ گنجی شافعی، کفایة الطالب، 1362ھ ش، ص122.
- ↑ سوره توبه، آیه ۱۱۴.
- ↑ گنجی شافعی، کفایة الطالب، 1362ھ ش، ص122.
- ↑ نصیبی شافعی، مطالب السؤول، مؤسسه البلاغ، ص98.
- ↑ نصیبی شافعی، مطالب السؤول، مؤسسه البلاغ، ص98.
- ↑ دیکھو: عاصمی، العسل المصفی، 1418ھ ، فصل پنجم، ج1، ص124-503 تے ج2، ص5-286.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، 1403ھ ، ج39، ص35-82.
- ↑ مثال دے طور اُتے دیکھو: طبری، تحفة الابرار، 1376ھ ، ص140 تے 263؛ فاضل مقداد، ارشاد الطالببین، 1405ھ ، ص354؛ مظفر، دلائل الصدق، 1422ھ ، ج6، ص329.
- ↑ دیکدرے: طبری، تحفة الابرار، 1376ھ ، ص 140 اور263؛ مظفر، دلائل الصدق، 1422ھ ، ج6، ص330؛ شوشتری، احقاق الحق، 1409ھ ، ج3، ص279؛ سلطان الواعظین، شبهای پیشاور، 1379ھ ، ص 478 اور479.
- ↑ میرحامد حسین، عبقات الانوار، 1366ھ ، ج16، حصہ دوئم ، ص77-118.
- ↑ میرحامد حسین، عبقات الانوار، 1366ھ ، ج16، حصہ دوئم، ص154-157.
- ↑ صدوق، کمالالدین، 1395ھ ، ج1، ص25؛ حسکانی، شواهد التنزیل، 1411ھ ، ج1، ص137؛ طبری، ذخائر العقبی، 1354ھ، ص94؛ گنجی شافعی، کفایة الطالب، 1404ھ، ص121 تے 122.
- ↑ طوسی، الامالی، 1414ھ، ص417.
- ↑ طبری آملی کبیر، المسترشد فی الامامة، 1415ھ، ص287.
- ↑ عاصمی، العسل المصفی، 1418ھ، ج1، ص124-126؛ ابن عساکر، ترجمة الامام علی بن ابیطالب، 1400ھ، ج2، ص280؛ حسکانی، شواهد التنزیل، 1411ھ، ج1، ص100 اور103؛ خوارزمی، المناقب، 1411ھ، ص84 اور312؛ طبری، ذخائر العقبی، 1354ھ، ص93.
- ↑ طوسی، رجال الطوسی، 1373۱ھ، ص86؛ حسکانی، شواهد التنزیل، 1411ھ، ج2، ص74.
- ↑ ابن مغازلی، مناقب امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب، 1424ھ، ص281؛ طبری آملی، بشارة المصطفیٰ، 1383ھ، ص83.
- ↑ سلطان الواعظین، شبهای پیشاور، 1379ھ ش، ص478.
- ↑ میرحامد حسین، عبقات الانوار، 1366ھ ش، ج16، بخش اول، ص15-454.
- ↑ مظفر، دلائل الصدق، 1422ھ ، ج6، ص329.
- ↑ ذہبی، المنتقی من منهاج الاعتدال، ص344.
- ↑ ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، 1390ھ، ج6، ص24
- ↑ ابن کثیر، البدایة و النهایة، 1418ھ، ج11، ص89.
- ↑ ابن جوزی، الموضوعات، 1386ھ، ج1، ص370.
- ↑ ، المنتقی من منہاج الاعتدال، ص344.
- ↑ خوارزمی، المناقب، 1411ھ، ص83 اور84.
- ↑ نمونہ دے طور اُتے دیکھو: عاصمی، العسل المصفی، ۱۴۱۸ھ، ج1، ص124-126؛ طبری آملی کبیر، المسترشد فی الامامة، 1415ھ، ص287؛ ابن عساکر، ترجمة الامام علی بن ابیطالب، 1400ھ، ج2، ص280؛ حسکانی، شواہدالتنزیل، 1411ھ، ج1، ص103؛ حمویی جوینی، فرائد السمطین، 1398ھ، ج1، ص170.
- ↑ نمونہ دے لئی دیکھو: شوشتری، احقاق الحق، 1409ھ، ج4، ص392-405، ج5، ص4-6، ج15، ص610-622، ج22، ص296-300 تے ج31، ص317 تے 318؛ میرحامد حسین، عبقات الانوار، 1366ھ، ج16(اس جلد دی تمام ابحاث، حدیث تشبیہ دے بارے وچ نيں)؛ امینی، الغدیر، 1416ھ، ج3، ص486-493.
مآخذ
سودھو- ابن تیمیہ، احمد بن عبدالحلیم، منہاج السنة النبویة فی نقض کلام الشیعة القدریة، تحقیق محمد رشاد سالم، جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامیة، 1406ھ /1986ھ ع۔
- * ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، الموضوعات، تحقیق عبدالرحمن محمد عثمان، مدینه، محمد عبدالمحسن، چاپ اول، جلد 1 اور2: 1386ھ تے ج3: 1388ھ.
- ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، بیروت، مؤسسہ اعلمی، دوسرا ایڈیشن، 1390ھ -1971 ع.
- ابن عساکر، علی بن حسن، ترجمة الامام علی بن ابیطالب من تریخ مدینة دمشق، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، مؤسسہ محمودی، دوسرا ایڈیشن، 1400ھ.
- ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النہایة، تحقیق عبدالله بن عبدالمحسن الترکی، دار ہجر، پہلا ایڈیشن ، 1418ھ.
- ابن مردویه، احمد بن موسی، مناقب علی بن ابیطالب و ما نزل من القرآن فی علی، تحقیق عبدالرزاق محمد حرزالدین، قم، دار الحدیث، دوسرا ایڈیشن ، 1424ھ/1382ھ.
- ابن مغازلی، علی بن محمد، مناقب امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب، تحقیق ابوعبدالرحمن ترکی بن عبدالله الوادعی، صنعا، دار الآثار، پہلا ایڈیشن ، 1424ھ/2003ع.
- امینی، عبدالحسین، الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب، قم، مرکز الغدیر، پہلا ایڈیشن ، 1416۶ھ۔۔
- حسکانی، عبیدالله بن عبدالله، شواہد التنزیل لقواعد التفضیل، تحقیق محمد باقر محمودی، تہران، وزارت فرہنگ و ارشاد اسلامی مجمع إحیاء الثقافة الإسلامیة، پہلا ایڈیشن ، 1411ھ.
- التفسیر المنسوب الی الامام العسکری(ع)، قم، مدرسه امام مہدی(عج)، پہلا ایڈیشن ، 1409ھ.
- حمویی جوینی، ابراہیم، فرائد السمطین، تحقیق محمدباقر محمودی، بیروت، مؤسسہ محمودی، پہلا ایڈیشن ، 1398ھ/1978ع.
- خوارزمی، موفق بن احمد، المناقب، تحقیق شیخ مالک محمودی، قم، مؤسسه نشر اسلامی جامعه مدرسین حوزه، 1411ھ.
- ذهبی، شمسالدین، المنتقی من منهاج الاعتدال فی نقض کلام اهل الرفض و الاعتزال، تحقیق محب الدین الخطیب، بیجا، بینا، بیتا.
- سلطان الواعظین شیرازی، سید محمد، شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع، تہران، دار الکتب الإسلامیه، انتالیسواں ایڈیشن ، 1379ھ ش.
- شوشتری، قاضی نورالله، احقاق الحق و إزهاق الباطل، قم، مکتبه آیت الله مرعشی نجفی، ، پہلا ایڈیشن ، 1409ھ.
- صدوق، محمد بن علی، کمالالدین و تمام النعمة، تصحیح علیاکبر غفاری، تهران، اسلامیه، دوسرا ایڈیشن ، 1395ھ.
- طبری آملی کبیر، محمد بن جریر، المسترشد فی الامامة علی بن ابیطالب(ع)، تحقیق و تصحیح احمد محمودی، قم، کوشانپور، پہلا ایڈیشن ، 1415ھ.
- طبری آملی، عمادالدین محمد بن ابیالقاسم، بشارة المصطفیٰ لشیعة المرتضی، نجف، المکتبة الحیدریة، دوسرا ایڈیشن ، 1383ھ.
- طبری، عمادالدین حسن بن علی، تحفة الابرار فی مناقب الأئمة الاطهار، تصحیح و تحقیق سید مهدی جهرمی، تہران، میراث مکتوب، پہلا ایڈیشن ، 1376ش.
- طبری، محبالدین، ذخائر العقبی فی مناقب ذوی القربی، قاہره، مکتبة القدسی، 1354ھ.
- طوسی، محمد بن حسن، الامالی، قم، دار الثقافه، پہلا ایڈیشن ، 1414ھ.
- عاصمی، احمد بن محمد، العسل المصفی من تهذیب زین الفتی فی شرح سورة هل أتی، تحقیق محمد باقر محمودی، قم، مجمع إحیاء الثقافة الاسلامیه، 1418ھ.
- فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله، ارشاد الطالببین فی نہج المسترشدین، تحقیق سید مہدی رجائی، قم، کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی، 1405ھ.
- گنجی شافعی، محمد بن یوسف، کفایة الطالب فی مناقب علی بن ابیطالب(ع)، تحقیق محمد هادی امینی، تہران، دار احیاء تراث اهل البیت(ع)، تیسرا ایڈیشن ، 1362ھ ش/1404ھ.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، دوسرا ایڈیشن ، 1403ھ.
- مظفر، محمدحسین، دلائل الصدق، قم، مؤسسه آل البیت، پہلا ایڈیشن، 1422ھ.
- مفید، محمد بن محمد، الامالی، تحقیق و تصحیح حسین استاد ولی و علی اکبر غفاری، قم، کنگره شیخ مفید، پہلا ایڈیشن، 1413ھ.
- میرحامد حسین، عبقات الانوار فی اثبات امامة ائمةالاطهار، اصفہان، کتابخانه امیرالمؤمنین، دوسرا ایڈیشن، 1366ش.
- نصیبی شافعی، محمد بن طلحه، مطالب السؤول فی مناقب آل الرسول، تصحیح عبدالعزیز طباطبایی، بیروت، مؤسسه البلاغ، بیتا.