جانی بیگ
| |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||
| جم | 14ویں صدی | ||||||
| وفات | سنہ 1357 (6–7 سال) | ||||||
| شہریت | طلائی اردو | ||||||
| والد | اوزبیگ خان | ||||||
| بہن/بھائی | تینی بیگ ، عبد اللہ خان
| ||||||
| خاندان | بورجگین | ||||||
| مناصب | |||||||
| خان (لقب) | |||||||
| دفتر وچ ۱۳۴۲ – ۱۳۵۷ |
|||||||
| در | طلائی اردو | ||||||
| |||||||
| ہور معلومات | |||||||
| پیشہ | خان (لقب) | ||||||
ترمیم  | |||||||
جانی بیگ اردوئے زريں دا سب توں طویل عرصہ تک حکومت کرنے والے خان اوزبیک خان دا بیٹا سی تے باقی محمد خان, ولی محمد خان تے دین محمد دا والد سی۔
راج
سودھواپنے دو بھائیاں نوں موت دے گھاٹ اتارنے دے بعد ، جانی بیگ نے سرائے جیک وچ خود نوں تاج پہنایا۔ جانیا جاندا اے کہ اوہ روس دی سلطنتاں تے لتھوانیا دے معاملات وچ ودھ چڑھ کر مداخلت کردا سی۔ ماسکو دے گرینڈ پرنس ، شمعون گورڈی تے آئیون II ، جانی بیگ دے مستقل سیاسی تے فوجی دباؤ وچ سن ۔
جانی بیگ نے اک وڈے پیمانے اُتے کریمین تاتار فورس دی کمان دی جس نے 1343 وچ کریمیا دے بندرگاہ شہر کافا اُتے حملہ کيتا۔ اک اطالوی امدادی فورس نے فروری وچ اس محاصرے نوں ہٹا دتا۔ 1345 وچ جانی بیگ نے اک بار فیر کافہ دا محاصرہ کيتا۔ اُتے ، انہاں دی فوج دے وچکار کالے طاعون دی وبا پھیل جانے دے سبب اس دا حملہ فیر ناکام رہیا۔ جانی بیگ دی فوج نے محافظاں نوں کمزور کرنے دے لئی بلیک ڈیتھ نوں استعمال کرنے دی کوشش وچ متاثرہ لاشاں نوں کافہ وچ سُٹ دتا۔ بعد وچ متاثرہ جینیسی ملاح کفا توں جینوا ، میسینا تے قسطنطنیہ روانہ ہوئے ، تے کالی موت نوں یوروپ وچ داخل کيتا۔[۱]
1356 وچ جانی بیگ نے آذربائیجان وچ اک فوجی مہم چلائی تے اپنے ہی گورنر نوں مقرر کردے ہوئے تبریز شہر فتح کيتا۔ انہاں نے چغتائی خانیت اُتے جوجیاں دے تسلط اُتے وی زور دتا ، تے منگول سلطنت دے تِناں خاناں نوں متحد کرنے دی کوشش کيتی۔ شیخ اویس توں ہتھیار سُٹن دے بعد ، جانی بیگ نے فخر کيتا کہ منگول سلطنت دے تن اولوس (ضلعے / ملکاں) اس دے زیر اقتدار نيں۔ اس دے فورا بعد ہی ، اسنوں تبریز وچ اک بغاوت دا سامنا کرنا پيا جس دے نتیجے وچ الیخانائٹ دا اک شاخ ، جلیرید خاندان دے اقتدار وچ وادھا ہويا ، تے بالآخر خان دی موت وچ ۔
مسکوکی دا چڈوؤ خانقاہ ، میٹروپولیٹن الیسیسی تے رڈونز دے سرگئی دے جانی بیگ دے زوال دے وقت دی بنیاد اُتے قائم کيتا گیا سی ، جو کہ لیجنڈ دے مطابق ، خان نے اس دی والدہ ، تائڈولا دے معجزاتی علاج دے لئی شکریہ دے طور اُتے الیسیسی نوں عطا کيتا سی۔ سابق
جانی بیگ دے دور اقتدار وچ جاگیردارانہ فساد دی پہلی علامت سی جو آخر کار گولڈن ہارڈ دے خاتمے وچ معاون ثابت ہوئے گی۔ 1357 وچ جانی بیگ دے قتل نے گولڈن ہارڈ وچ سیاسی بحران دی اک چوتھائی صدی دا آغاز کيتا۔ پچیہہ خان 1357 تے 1378 دے وچکار اک دوسرے توں کامیاب ہوئے۔
نیانے
سودھوجانی بیگ دے تن بیٹے سن جنھاں پے درپے تخت وراثت وچ ملیا۔ [2]
- بردی بیگ (دور. 1357–1359)
- قلپا (دور. 1359–1360)
- نوروز بیگ (دور. 1360–1361)
اس دی اک بیٹی شاکر بیگ وی سی ، جس نے خوارزم دے صوفی خاندان دے شہزادہ آق صوفی قونگرت نال شادی کيتی سی۔ بعد وچ انہاں دی بیٹی خانزادہ بیگم دی شادی تیموری خاندان توں ہوگئی۔ [۲]
نسب
سودھوکتابیات
سودھو- Kołodziejczyk, Dariusz (2011). The Crimean Khanate and Poland-Lithuania: International Diplomacy on the European Periphery (15th-18th Century). A Study of Peace Treaties Followed by Annotated Documents. Leiden: Brill. ISBN 9789004191907. Archived 2017-06-30 at the وے بیک مشین
- David Morgan, The Mongols
- Rosemary Horrox, The Black Death
| پیشرو جانی بیگ |
خان نیلا اردو تے اردوئے زريں 1341–1357 |
جانشین بیردی بیگ |
ہورویکھو
سودھوحوالے
سودھو- ↑ "How the Plague Spread to Italy"۔ Brown University۔ March 12, 2010۔
لیکن پھر ، 1347 میں ، اطالویوں کی خوشنودی کے لئے ، ان کے مخالفین ایک خطرناک شرح سے مرنے لگے - جینیبیگ کی فوج نے طاعون سے قابو پالیا۔ جینیبیگ کے پاس اپنا محاصرہ ختم کرنے کے علاوہ کوئی چارہ نہیں تھا ، لیکن اس وقت تک نہیں جب تک انہوں نے جینوا کے خلاف جنگ کا ایک آخری عمل انجام نہ دیا۔ کافہ جیسے قلعے والے شہروں کی دیواروں پر پتھروں اور فائر بالوں کو پھینکنے کے لئے ڈیزائن کی گئی بلیوں کا استعمال کرتے ہوئے ، جینیبیگ نے اپنے مردہ افراد کی طاعون سے متاثرہ لاشوں کو شہر میں داخل کیا۔ اطالویوں نے جلدی سے ان لاشوں کو واپس سمندر میں پھینک دیا ، لیکن نقصان ہوا۔ محاصرے کے ذریعہ کفا پر دباؤ ڈالنے کی وجہ سے اس طاعون کے فوری ویران ہونے کے لئے یہ کام کرنا پڑا تھا۔
- ↑ Martin Bernard Dickson, Michel M. Mazzaoui, Vera Basch Moreen, Intellectual studies on Islam: essays written in honor of Martin B. Dickson (1990), p. 113.