تنویر المقباس
تنویر المقباس | |
---|---|
اصل زبان | عربی |
موضوع | تفسیر قرآن |
ترمیم |
عربی تفسیر "تنویر المقباس" دا پورا نام "تنویر المقباس من تفسیر ابن عباس" اے
اصل عربی تفسیر دے مصنف ابو الطاہر محمد بن یعقوب بن محمد بن بن ابراہیم نجد الدین الشیرازی الشافعی نيں۔ تے ایہ تفسیر تفسیر قرآن توں متعلق عبد اللہ ابن عباس دی روایات دا مجموعہ اے۔
جس نوں اردو وچ مجد الدين أبو طاہر محمد بن يعقوب فیروزآبادى (المتوفى: 817ھ)نے تفسیر ابن عباس دے نام توں اکٹھاکیتا بعض لوگ اسنوں فیروز آبادی دے نام توں منسوب کردے نيں اس دے حوالے توں اسلاف دی آراء مختلف فیہ نيں۔ اس دی اسناد دے متعلق وی گفتگو دی خاصی گنجائش اے، لیکن حقیقت ایہ اے کہ اس دی متعدد روایات صحاح ستہ و ہور کتب حدیث مثلا: مسند احمد بن حنبل، مسند ابی داود الطیالسی، مسند الشافعی، مسند الحمیدی، معجم طبرانی، المنتقی لابن جارود، سنن دارمی، سنن الدارقطنی وچ موجود نيں۔ اس دے علاوہ صحابہ دے اقوال و آثار وی نيں۔ لغتِ عرب، تاریخ عرب، ایام العرب توں استشہاد و استناد وی اے۔ ابن عباس دی روایات توں مزین نيں۔ انہاں تمام شواہد تے قرائن دی موجودگی وچ اس مجموعہ روایات ابن عباس توں بے اعتنائی، قرینِ انصاف نئيں۔ پھر ایہ تفسیر اک طویل عرصے توں ہزاراں دی تعداد وچ دنیا دے مختلف حصےآں وچ زیور طبع توں آراستہ ہو رہی اے تے اہل علم اس توں استفادہ وی کردے رہے نيں۔ تے ساڈے پاس ابن عباس ورگے مفسر اعظم دی تفسیری آراء دا اس دے علاوہ کوئی تے مجموعہ نئيں اے۔ اس تفسیر دا اک قلمی نسخہ پنجاب پبلک لائبریری لاہور وچ موجود اے۔ ایہ تفسیر 1314ھ نوں امام سیوطی دی تفسیر در منثور دے حواشی اُتے مصر توں شائع ہوئی تے مستقل طور اُتے 1316ھ نوں مصر توں چھپی تے برصغیر وچ کئی مرتبہ شائع ہوئی، 1285ھ نوں شاہ ولی اللہ دے ترجمہ قرآن دے نال تے پھر شاہ رفیع الدین دے اردو ترجمہ دے حاشیہ اُتے وی شائع ہوئی۔ اردو ترجمہ پہلی بار 1926ء وچ آگرہ توں شائع ہويا تے 1970ء وچ مولانا عابد الرحمن صدیقی دے ترجمہ نوں کلام کمپنی کراچی نے شائع کیتا۔[۱]
تنویر المقباس دی سند
سودھوتنویر المقباس دی سند ایويں اے "از کلبی از ابی صالح از ابن عباس"۔ اس کتاب وچ ہر قسم دی روایات موجود نيں۔ حضرت ابن عباس دی صحیح تفسیری روایات اوہ نيں جو مستند کتب احادیث وچ اسانید صحیحہ توں منقول نيں۔ حضرت ابن عباس دی جس روایت وچ محمد بن سائب کلبی تے محمد بن مروان السدی دونے موجود ہاں اوہ غایت درجہ دی ضعیف روایت اے۔[۲]