تلمیح
شعری اصطلاح وچ تلمیح توں مراد اے کہ اک لفظ یا مجموعہ الفاظ دے ذریعے کِسے تریخی، سیاسی، اخلاقی یا مذہبی واقعے دی طرف اشارہ کیتا جاوے ۔ تلمیح دے استعمال نال شعر دے معنیاں وچ وسعت تے حسن پیدا ہُندا اے، مطالعہ شعر توں بعد پورا واقعہ پڑھݨہار دے ذہن وچ تازہ ہو جاندا اے ۔” ایہنوں بہتر طور تے سمجھݨ لئی تھلے لکھیا جاݨ آلا شعر ملاحظہ کرو :
آ رہی اے چاہِ یوسف توں صدا
دوست ایتھے تھوڑے نیں تے بھائی بہت
اس شعر وچ "چاہِ یوسف” (یوسف دا کھوہ) تلمیح اے ۔ اس ترکیب نوں پڑھݨ نال حضرت یوسف علیہ السلام دی پوری کہاݨی یاد آجاندی اے ۔
تلمیح دے حوالے نال دوسرا شعر ملاحظہ کرو :
صبرِ ایوبؑ کیہ ، گریا یعقوبؑ کیہ اسیں کیہ کیتا نہ تیرے واسطے محبوب اس شعر وچ دو مرکبات "صبرِ ایوبؑ” تے "گریا یعقوب” تلمیح دیاں بہترین مثالاں نیں ۔ جیہنوں پڑھدے ای حضرت ایوب علیہ السلام دے صبر تے حضرت یعقوب علیہ السلام دی اپݨے پُت حضرت یوسف علیہ السلام دی خاطر کیتی جاݨ والی فریاد دے واقعات یاد آجاندے نیں ۔