انگشتر سلیمان
انگشتر سلیمان، جناب سلیمانؑ دی نبوت و قدرت دی علامت و نشانی اے تے انہاں دی مواریث نبوت وچوں اک اے کہ جس دے سلسلے توں شیعاں دا خیال ایہ کہ اوہ بعد والے انبیاءؑ وچ منتقل ہوئی اے تے آخر وچ شیعاں دے ائمّہ دے پاس پہونچی اے۔ شیعاں دے عقیدہ دے مطابق ایہ انگوٹھی اس وقت امام مہدیؑ دے پاس اے تے ظہور دے وقت انہاں دے پاس رہے گی۔ تاریخی کتاباں، قصص انبیاء تے تفاسیر وچ جو اس دے بارے وچ مطالب آئے نيں اوہ اسرائیلیات دی طرف توں جانے جاندے نيں۔
ظاہری خصوصیات
سودھوشیعہ تے سنّی روایات وچ انگوٹھی دی شکل و صورت تے اس دا نقش بیان ہويا اے جداں کہ اوہ چاندی دی اے [۱] اس دا نگینہ آسمان توں آیا اے،[۲] یاقوت[۳] اے تے اس دے اٹھ گوشے نيں۔[۴]
امام رضاؑ توں منقول اک روایت دے مطابق حضرت سلیمانؑ دی انگوٹھی دے اُتے اس طرح توں نقش اے کہ: « پاک اے اللہ دی ذات جس نے جنّات نوں اپنے کلمات توں قابو وچ کیہ ہويا اے » [۵]۔ ايسے طرح کتاب ینابیع المودۃ لذی القربۃ وچ آیا اے کہ جناب سلیمان دی انگوٹھی دا نقش اسم اعظم تے قرآن دے حروف مقطعات نيں[۶] ابن عساکر نے انگوٹھی دے نقش نوں «لا اله الا اللّه وحده لاشریک له محمد رسول الله» دسیا اے [۷]
معنوی خصوصیات
سودھوروایات وچ اس انگوٹھی دے لئی کچھ خصوصیات بیان کيتی گئیاں نيں جداں:
- امام صادقؑ توں روایت اے کہ اللہ نے جناب سلیمانؑ دی حکومت ايسے انگوٹھی وچ قرار دتی سی۔ اوہ جدوں وی اسنوں پہندے سن تاں تمام جنات، انسان، شیاطین، تمام پرندے تے جانور سب انہاں دے سامنے حاضر ہو جاندے سن تے انہاں دی اطاعت کردے سن [۸]۔
- حضرت سلیمان دی انگوٹھی انہاں دی نبوت و حکومت کیتی علامت سی جداں حضرت موسیؑ دا عصا لیکن انہاں دی نبوت تے حکومت اس توں وابستہ نئيں سی۔
- ایہ انگوٹھی مواریث انبیاء دا جزء اے کہ جو ائمہ معصومینؑ دے پاس اے تے اوہ اس توں اپنی امامت دی حقانیت نوں ثابت کردے نيں۔ حسین بن موسی بن جعفر کہندے نيں: اک دن امام رضاؑ دے ہتھ وچ چاندی دی انگوٹھی دیکھیا جو باریک تے نازک سی ميں نے پُچھیا: آپ دے جداں انسان ایسی انگوٹھی پہندا اے ؟ فرمایا: ایہ سلیمان ابن داود دی انگوٹھی اے۔[۹]
- ایہ انگوٹھی اس وقت امام مھدیؑ دے پاس اے جو ظہور دے وقت نمایاں ہوئے گی[۱۰]۔ تے ائمّہؑ ايسے انگوٹھی دے ذریعہ کافراں تے مؤمنین نوں پہچاندے تے جدا کردے سن ۔حوالےدی لوڑ؟
حوالے
سودھو- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۳۹۰ھ، ج۲۶، ص۲۲۲
- ↑ ہیثمی، مجمع الزوائد، ۱۴۰۸ھ، ج۵، ص۱۵۲
- ↑ بحرانی، مدینۃ المعاجر، ۱۴۱۳ھ، ج۱، ص۲۴۵؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۳۹۰ھ، ج۲٧، ص۳۴
- ↑ ابن شہر آشوب، مناقب آل ابیطالب، ۱۳٧۶ھ، ج۳، ص۴۴۴
- ↑ شیخ صدوھ، عیون اخبار الرضا، ۱۴۰۴ھ، ج۱، ص۶۰
- ↑ قندوزی، ینابیع الموده، مؤسسۃ الأعلمی للمطبوعات، ج۳، باب ۹٧، ص۵۴
- ↑ ابن عساکر، تریخ مدینۃ دمشق، ۱۴۱۵ھ، ج۲۲، ص۲۴۵
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۳۹۰ھ، ج۱۴، ص۹۹
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۳۹۰ھ، ج۲۶، ص ۲۲۲
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۳۹۰ھ، ج۵۲، ص۱۹۴؛ ابن ماجۃ، سنن، داراحیاءالتراث العربی، ج۲، ب ۳۱، ص۱۳۵۱، ح۴۰۶۶؛ ترمذی، سنن، ۱۴۰۳ھ، ج۵، ص۲۱
مآخذ
سودھو- ابن شہرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابیطالب، تحقیق لجنۃ من اساتذۃ النجف الاشرف، نجف، مطبعۃ الحیدریہ، ۱۳٧۶ھ۔
- ابن عساکر، علی بن حسن، تریخ مدینۃ دمشق الکبیر، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ھ۔
- ابن ماجہ، محمد بن یزید قزوینی، سنن، تحقیق محمد فؤاد عبدالباقی، داراحیاءالتراث العربی، بیتا۔
- بحرانی، سید ہاشم، مدینۃ المعاجز، تحقیق عزت اللہ مولائی ہمدانی، قم، مؤسسۃ معارف اسلامی، ۱۴۱۳ھ۔
- ترمذی، محمد بن عیسی، سنن، تصحیح عبدالرّحمن محمد عثمان، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۳ھ۔
- شیخ صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۴ھ۔
- صفار،محمد بن حسن، بصائر الدرجات، تہران، مؤسسۃ الأعلمی، ۱۳۶۲۔
- قندوزی، سلیمان، ینابیع المودہ، بیروت، مؤسسۃ الأعلمی للمطبوعات، [بی تا]۔
- کلینی، محمد بن یعقوب، الأصول من الکافی، تہران، مکتبۃ الصدوق، ۱۳۸۱ ھ۔
- مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، تہران، دارالکتب الاسلامیہ، ۱۳۹۰ھ۔
- ہیثمی، علی بن ابیبکر، مجمع الزوائد و منبع الفائدے، بیروت، دارالکتب العلمیہ، ۱۴۰۸ھ۔