اسلامی خزر جنگاں
اسلامی خزر جنگاں | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
بسلسلہ اسلامی فتوحات | |||||||
| |||||||
محارب | |||||||
خلافت راشدہ (۶۶۱ تک) اموی خلافت (۶۶۱–۷۵۰) عباسی خلافت (۷۵۰ دے بعد) | خزر خانات | ||||||
کمانڈر اور رہنما | |||||||
|
اسلامی خزر جنگاں اوہ جنگاں نيں جو ستويں صدی دی دوسری سہ ماہی توں شروع ہوئیاں تے خزراں تے مسلماناں دے درمیان نويں صدی دے وسط تک جاری رہیاں۔
خلفائے راشدین دا دور
سودھوستويں صدی وچ خزراں تے مسلماناں دے درمیان سب توں زیادہ طاقتور تے اکثر جنگاں دیکھنے وچ آئیاں ۔ جنگاں دا آغاز ساسانیاں دی کمزور سلطنت دے خلاف خزراں دے نال بازنطینیاں دے اتحاد توں ہويا، کیونجے عرب مسلماناں نے ساسانی ریاست نوں تباہ کرنا تے اس دی سرزمیناں نوں اپنے کنٹرول وچ لینا شروع کر دتا، تے انہاں نے ایرانی زمیناں اُتے قبضہ کر ليا، تے آرمینیا دی طرف سڑکاں بن گئياں۔ قفقاز تے دوسری طرف شام دی طرف توں اناطولیہ دی طرف پیش قدمی کيتی۔ عرباں تے خزراں دے درمیان تصادم شدید تے مسلسل سی۔ پہلا وڈا حملہ سنہ ۲۲ ہجری/تقریباً ۶۴۲ء وچ ہويا جدوں خلیفہ عمر ابن الخطاب رضی اللہ تعالیٰ عنہ نے سراقہ بن عمرو نوں - جو بصرہ دا گورنر سی - نوں باب الابواب (موجودہ دربند) شہر اُتے حملہ کرنے دے لئی بھیجیا تے اس نے اک حملہ کيتا۔ عبدالرحمٰن بن ربیعہ دی قیادت وچ اس دی فوج دے محاذ اُتے ڈاکو، جو امن دے نال اس وچ داخل ہونے وچ کامیاب ہو گیا تے باب العواب شہر وچ سراقہ دی موت دے بعد، عبدالرحمٰن نے اس دی قیادت سنبھالی تے فیر شہر اُتے حملہ کرنے دے لئی نکلیا بیلنگر کے۔ پر، خزراں نے اس دے بعد اسنوں دوبارہ حاصل کيتا۔ انہاں نے تقریباً ۴۰٬۰۰۰ مسلمان فوجیاں نوں قتل کيتا۔ مسلماناں دے بیلنگر اُتے قبضہ کرنے دے بعد، خزراں نے اپنا دارُالحکومت ایٹل منتقل کر دتا۔ تے فیر اوہ جنوب دی طرف ودھے تے آرمینیا وچ داخل ہوئے۔
عظیم بلغاریہ سلطنت جو بحیرہ اسود دے شمال وچ سی، خزراں دے تصادم دا مقابلہ نہ کرسکی تے انہاں دی توسیع تے ترقی وچ رکاوٹ نہ بن سکی، جس دے نتیجے وچ سلطنت حصےآں وچ بٹ گئی تے خزر دنیپر دے میداناں تک پہنچ گئے۔ دریا. تے انہاں نے جنوب دی طرف قفقاز تے خاناں دی طرف پیش قدمی کرنے والے مسلماناں دے سامنے راستہ بند کر دتا۔ سال ۶۶۹ء وچ ، اوہ سبریز، اروجینن تے اوپرانین دی انتظامیہ توں وکھ ہو گئے۔ اوہ دریائے ڈان تے قفقاز دے درمیان دے علاقے وچ آباد ہوئے۔ تے اس علاقے دے لوکاں وچ خزراں دی حکومت وچ داخل ہويا۔ ۶۷۹ء وچ اس نے بلغاراں اُتے قبضہ کر ليا تے ڈان تے نیپر دے درمیان جنوب دی طرف پھیل گیا۔ ۶۸۳ء وچ اوہ آئبیرین جزیرہ نما، کاکیشین البانیہ تے آرمینیا اُتے حملہ کر کے مال غنیمت لے کے واپس لوٹ رہے سن ۔ دراں اثنا، ۶۸۵ء وچ ، آرمینیا دے شہزادے نے خزراں نال جنگ کيتی، جو اس دی ریاست اُتے قبضہ کرنا چاہندے سن، تے انہاں نوں انہاں دی ایڑیاں اُتے پلٹا دتا۔ ستويں صدی دے اختتام توں پہلے، خزراں نے کریمیا اُتے قبضہ کر ليا، اس طرح بحیرہ ازوف دے علاقے اُتے مکمل کنٹرول حاصل کر ليا۔ اس طرح، خزراں نے بحیرہ کیسپین توں لے کے قفقاز وچ دریائے ڈنیپر دے میدانی علاقےآں تک تے کریمیا دے علاوہ جنوب وچ دریائے اوکا تک دے علاقےآں نوں کنٹرول کيتا۔ ۶۵۱ء-۶۵۲ء وچ مسلماناں تے خزراں دے درمیان ہونے والی جنگاں دے بعد، تے خلیفہ عثمان بن عفان دی شہادت دے بعد تے ساڈے آقا علی بن ابی طالب دے منتخب ہونے دے بعد، خزراں تے مسلماناں دے درمیان محاذ آرائی وچ کمی آئی، جو قفقاز دی طرف توں چھاپےآں دی شکل وچ آیا۔ خزر اگے بڑھدے رہے ایتھے تک کہ اوہ آران پہنچ گئے۔
اموی دور
سودھومسلماناں تے خزراں دے درمیان سرحدی تصادم تقریباً نصف صدی تک جاری رہیا، تے اموی خلیفہ معاویہ ابن ابی سفیان دے دور وچ قفقاز اُتے وڈے حملے دوبارہ شروع ہوئے۔ اس لشکر دا سپہ سالار مسلمہ بن عبد الملک سی جس نے آذربائیجان توں عبور کر کے دربنت اُتے حملہ کيتا۔ ۷۱۱ء وچ اس نے مسلم خزاراں اُتے دوبارہ حملہ کیا، تے دربنت دے ارد گرد پیش قدمی دی ایتھے تک کہ اس نے ۷۱۴ء وچ اس اُتے قبضہ کر ليا۔ پر، سال ۷۱۷ء وچ مسلمہ نوں استنبول جانے تے قفقاز توں وکھ ہونے اُتے مجبور کيتا گیا، تے مسلم فوجاں نے قفقاز دے سامنے پسپائی اختیار کر لئی۔ خزر دے حملے۔ اس دے مطابق خزر شیروان (سیارد دا اک علاقہ) وچ داخل ہوئے تے آذربائیجان دے اک وڈے حصے اُتے قبضہ کر ليا۔ عمر بن عبدالعزیز دے دور وچ حاتم بن النعمان خزراں دی ترقی نوں روکنے وچ کامیاب ہويا۔ لیکن پنج سال دے بعد خزراں نے ترکاں تے قفقاز دے قبیلے دی مدد توں مسلماناں نوں شکست دتی تے انہاں نوں بہت زیادہ نقصان پہنچایا۔ اس شکست توں بچ جانے والے دمشق واپس آنے دے قابل ہو گئے۔ جو کچھ ہويا سی اس دی تلافی دے لئی اموی خلیفہ یزید ابن عبد الملک نے الجراح ابن عبداللہ الحکمی نوں جنوبی قفقاز دے علاقے دا حکمران مقرر کيتا (جس وچ آرمینیا تے جارجیا دے علاوہ صوبہ آذربائیجان وی شامل سی، جو اس دے تابع سن ۔ اپنی خودمختاری نوں برقرار رکھدے ہوئے عرب حکمرانی دے لئی) خزراں دا مقابلہ کرنے دے لئی، تے اوہ اپنے علاقے دا اک قابل حکمران سی۔
الجراح نے ۷۲۱ تے ۷۲۳ دے درمیان خزراں دے خلاف کامیاب فتوحات حاصل کاں، ڈربنٹ اُتے قبضہ کر ليا، تے دونے فوجاں نوران دی جنگ وچ دربنت دے شمال وچ ملیاں۔ الجراح نے اس جنگ وچ خزراں نوں زبردست شکست دتی۔ جراح نے فیر بیلنگر نوں پھڑ لیا۔ نتیجے دے طور پر، خزراں دا حکمران دریائے اطیل اُتے واقع شہر عتیل وچ چلا گیا تے اسنوں اپنی ریاست دا راجگڑھ بنا لیا۔ ۷۲۶ء وچ ہشام بن عبد الملک دے دور وچ اک مسلمہ نے دوبارہ خزراں اُتے حملہ کیا، آذربائیجان تے داغستان دی طرف ودھے تے کئی قلعےآں اُتے قبضہ کر ليا۔ اس نے ايسے سال دوبارہ مسلمان خزراں اُتے حملہ کیا، وڈی تعداد وچ قیدی تے مال غنیمت لیا تے انہاں نوں چھڈ کے چلا گیا۔ ۷۳۰ء وچ جراح نے خزراں اُتے حملہ کيتا تے سفید شہر اُتے قبضہ کر ليا۔ ۷۳۱ء وچ خزراں نے خلافت دے علاقے وچ انہاں دے خلاف سب توں زیادہ پرتشدد تے سخت حملہ کیا، تے اوہ ہشام بن عبد الملک دے دور وچ سی۔ جتھے خزر دی اک وڈی فوج (تقریباً ۳۰۰٬۰۰۰ جنگجوؤں) نے آذربائیجان دے علاقے اُتے برگیلیم ابن خگن خزر دی کمان وچ حملہ کیا، جس نے آبنائے داریل (جو اس وقت انگوشیشیا دی جمہوریہ دے درمیان سرحداں دے درمیان اک نقطہ اے ) دے ذریعے عرب کنٹرول دے علاقےآں اُتے حملہ کيتا۔ شمالی اوسیشیا تے جارجیا) تے ران دے اس پار جدوں تک کہ ایہ شمالی آذربائیجان دے علاقے تک نہ پہنچیا۔ موجودہ ایران، تے اس علاقے دے گورنر، الجراح بن عبداللہ الحکمی، جو پہلے خزراں توں لڑ چکے سن، دا مقابلہ کرنے دے لئی کافی فوج نئيں سی اوہ خزر فوج، لیکن الجراح نے کسی وجہ توں (شاید اس وجہ توں کہ خزراں نے اپنی ریاست دے دارالخلافہ اردبیل شہر نوں دھمکی دتی سی) نے فیصلہ کيتا کہ تھلے جا کے خزراں دا مقابلہ اس دے نال موجود افواج توں کيتا جائے (جو ۲۵ ہزار جنگجوواں اُتے مشتمل سی) خزراں نوں بہت زیادہ برتری حاصل سی تے اردبیل دے نیڑے دونے ٹیماں دے درمیان اک غیر مساوی جنگ ہوئی جسنوں مرج اردبیل دی لڑائی کہیا جاندا اے تے لڑائی جاری رہی۔دو دن وچ اموی فوجاں ختم ہوئیاں تے دوسرے دن دی شام نوں اندھیرا چھا گیا، اموی لشکر کے بوہت سارے جنگجو میدان جنگ چھڈ کے بھج گئے، اس توں لڑ کر تے خدا دی خاطر جان دے کے خود الجراح اس جنگ وچ شہید ہو گئے، تے خزاری سپہ سالار نے اس دا سر کٹ کر رکھ دتا اک نیزے اُتے ۔ اس جنگ وچ صرف چند سو عرب مسلمان جنگجو زندہ بچ سکے، تے اس اموی فوج دی تباہی دے بعد، اس دے بعد، عرب فوجاں اک طویل عرصے تک ہر شدید جنگ کيتی رات دے لئی ایہ کہہ کے اک مثال قائم کردی رہیاں کہ "اک رات سرجنہاں دی طرح۔ رات" تے ہر مشکل دن دے لئی "سرجن دے دن جداں اک دن" کہہ کے تے اس دن تے اس رات عظیم کمانڈر الجراح بن عبداللہ الحکمی تے انہاں دے نال مجاہدین وچوں تمام لوک شہید ہو گئے۔ ایتھے تک کہ انہاں وچوں آخری جنگجو (خدا انہاں اُتے رحم کرے تے انہاں توں راضی ہو، تے نعمتاں دے باغاں وچ دونے دوستاں دے نال انہاں دا بلند مقام ہو)۔ خزراں نے اردبیل دا محاصرہ کيتا تے اسنوں گولیاں توں گھیر لیا۔تھوڑی ہی مزاحمت دے بعد شہر نے ہتھیار ڈال دیے۔خزاراں نے اس وچ موجود باقی جنگجوواں نوں ہلاک کر کے آبادی نوں غلام بنا لیا۔فیر خزر دی فوج دے یونٹاں نے گہرے چھاپے مارے تے موصل دے آس پاس دے علاقےآں تک پہنچ گئے۔ دیار باقر، لیکن انہاں علاقےآں اُتے حملہ پسپا کر دتا گیا۔عرب ذرائع (الطبری) دے مطابق عرب فوجی اپنے کمانڈر الجراح دے سر دی توہین اُتے غصے وچ سن، جس دی وجہ توں اوہ سخت لڑ پئے تے خزراں نوں شکست دینے وچ کامیاب ہو گئے۔ موصل دے مضافات وچ ۔ اس دے بعد اموی فوج نے خلیفہ ہشام بن عبد الملک دے بھائی مسلمہ بن عبد الملک دی قیادت وچ جوابی حملہ کيتا جس وچ اوہ خزراں دے زیر قبضہ علاقےآں نوں واپس لینے وچ کامیاب ہو گیا تے فیر خلافت تے خلافت دے درمیان سرحد عبور کر گیا۔ خزر ریاست تے اک چھاپہ ماریا جس وچ اس نے بیلنگر شہر اُتے قبضہ کر ليا جو شمالی قفقاز وچ واقع اے تے فیر اسنوں غنیمت تے قیدیاں توں لدا ہويا چھڈ دتا تے مسلمہ نے دربند شہر نوں مضبوط کر دتا (یہ داغستان وچ واقع اے۔ بحیرہ کیسپین دے ساحل اُتے تے اک پہاڑی آبنائے دی شکل وچ اک راہداری بناندا اے ) جو خلافت تے خزر دے درمیان اک خلا تے تقسیم کرنے والی لکیر بن گیا۔
سال ۷۳۲-۷۳۳ وچ ، مروان بن محمد (خلیفہ ہشام بن عبد الملک دا کزن تے مستقبل دا خلیفہ، جو اموی خلیفہ دا آخری تے عباسیاں دے ہتھوں ماریا جائے گا) نوں مینڈیٹ اُتے مقرر کيتا گیا۔ آرمینیا تے آذربائیجان۔ اس دے زمانے وچ مسلماناں نے اپنی اہم ترین کامیابیاں حاصل کیتیاں۔ اس دی فوج نے چالیس ہزار جنگجوواں دے نال شروع کيتا تے دربند تے داریل دے راستے خزر ریاست دی سرزمین اُتے دھاوا بولا تے دربنت اُتے قبضہ کر ليا تے فیر اس دی فوج دی تعداد ۱۵۰ ہزار ۱۲۰ ہو گئی تے اس نے خزراں دے راجگڑھ اطیل شہر دی طرف پیش قدمی دا فیصلہ کيتا۔ . اموی فوج نے سمندر شہر اُتے قبضہ کر ليا تے اس شہر اُتے قبضہ کر کے داغستانیاں دے نال خزاراں توں خراج وصول کيتا۔ ۷۳۷-۷۳۸ وچ ۱۵۰٬۰۰۰ دی فوج نے راجگڑھ اطیل دی طرف پیش قدمی کی، جس دے بعد سمندر نے فتح شدہ علاقے توں نہرکورا دے راستے داغستان وچ خزراں دے دوسرے وڈے شہر اُتے حملہ کيتا۔ ذرائع دے مطابق اموی خلیفہ نے دربنت دے وڈے حصے نوں معزول کر کے اسنوں اپنی ذاتی حکومت دے تحت اک شاخ بنا لیا تے ایسا کردے ہوئے اس نے خزراں اُتے حیران کن انداز وچ حملہ کيتا۔ خزر مرعون دا مقابلہ کرنے توں قاصر سن، تے مروان دی پوری فوج ایتھل دی طرف بڑھی تے اس دے جنوبی حصے اُتے قبضہ کر ليا جسنوں البیضا کہیا جاندا اے۔ فیر اس نے اپنی ریاست دی گہرائی وچ بھاگنے والے خگن کھگن دا تعاقب جاری رکھیا تے اس دے لئی ۴۰ ہزار سپاہیاں دا لشکر بھیجیا، اموی فوج اس دا پِچھا کردی رہی، تعاقب دے دوران اموی فوج دریائے سلاو تک پہنچ گئی (زیادہ امکان اے کہ روس دے جنوب وچ ڈان یا وولگا) جتھے خزر دی فوج نوں مکمل طور اُتے تباہ کر دتا گیا سی تے خاگن توں امن طلب کيتا گیا سی اس دے بدلے وچ اپنا تخت برقرار رکھنے دے بدلے وچ خگن نے اسلام قبول کرنے دا وعدہ کيتا سی۔اس جنگ وچ ۱۰۰٬۰۰۰ خزر مارے گئے سن، تے ست ہزار پکڑے گئے تے مروان اس دے بعد جنوبی دربنت وچ شبران تے سمور دے علاقے وچ آباد ہو گئے۔ تے دو فقیہ لوکاں نوں دین اسلام دی تعلیم دینے دے لئی اوتھے رہے۔ ایسا لگدا اے کہ اس دا اسلام قبول کرنا ظاہری سی، جداں کہ اس نے اسنوں ۲۰۲-۲۱۳ وچ ترک کر دتا سی۔ آرٹامونوف دا خیال اے کہ خزاراں نے مسلم عرباں نوں قفقاز نوں فتح کرنے توں روکنے تے اٹھويں صدی وچ بحیرہ اسود دے علاقےآں وچ اسلام دے پھیلاؤ نوں روکنے وچ تریخ وچ سب توں اہم کردار ادا کيتا۔ اس طرح اسلام نوں اس خطے دے لوکاں وچ پھیلنے دا حقیقی موقع نئيں ملا۔ اس دی وجہ ایہ اے کہ امویاں نے جتھے تک اوہ پہنچے اوتھے اپنی پوزیشناں مضبوط نئيں کاں، بلکہ انہاں دیاں فوجاں خاگناں دے نال کيتے گئے معاہدے دی بنیاد اُتے پِچھے ہٹ گئياں، تے انہاں دے انخلاء دے بعد خزر ریاست آزاد رہی، فیر خلافت دی ریاست وچ اندرونی کشمکش شروع ہو گئی۔ ہشام بن عبدالملک دی موت تے الولید دوم بن یزید دے اقتدار سنبھالنے توں شروع ہويا تے مروان دی موت اُتے ختم ہويا۔ابن محمد، آخری اموی خلیفہ، تے ۷۵۰ وچ اموی خلافت دا خاتمہ۔ مروان دیاں جنگاں، اسلامی خزر دیاں جنگاں عام طور اُتے پرسکون رہی تے ایہ صرف سادہ حملے سن ۔ توجان دا خیال اے کہ امویاں دی تریخ وچ اس دی کوئی مثال نئيں ملدی جدوں وڈی اموی فوج نوں ادیل تے نارک دے درمیان دے میداناں توں راجگڑھ اطیل منتقل کيتا گیا سی۔
عباسی دور
سودھو۷۶۳ء دے بعد عباسیاں دے مسلم حکمرانی وچ آنے دے بعد خزر-اسلامی جنگاں اپنی سابقہ طاقت کھو بیٹھاں۔ امویاں دے برعکس، عباسیاں دی پالیسی توسیع پسندانہ نئيں سی۔ ۷۶۴-۷۶۵ وچ خزر دے بادشاہ نے دوبارہ مسلماناں اُتے حملہ کيتا۔ بازنطینیاں نے قفقاز وچ اپنی حکمرانی کيتی حفاظت دے لئی اس جنگ وچ خزراں دی مدد کيتی۔ ۷۶۵ وچ خزراں نے ترک قبیلے دی مدد توں طفلس نوں دوبارہ مسلماناں توں کھو لیا تے بوہت سارے مسلمان مارے گئے۔ عباسی ریاست اُتے خزر دے آخری حملے ہارون الرشید دے دور وچ ہوئے تے ۷۹۹ء وچ ہارون الفضل ابن یحییٰ البرمکی دے وزیر نے خزر بادشاہ دی بیٹی سیٹیت نال شادی کيتی۔ بردہ وچ حمل دے دوران زہر کھانے توں اس دی موت ہوگئی۔ اوہ سپاہی جو بادشاہ دی بیٹی دے نال سن جلدی وچ خزر دے پاس واپس آئے تے بادشاہ نوں دسیا کہ اس دی بیٹی نوں جان بجھ کر قتل کيتا گیا اے۔ بادشاہ نے اس دے جواب وچ مسلماناں اُتے حملہ کر دتا تے تقریباً اک لکھ قیدی لے لئی۔ خلیفہ ہارون الرشید نے اس دے جواب وچ اپنے سپہ سالار یزید نوں خزراں دے پاس بھیجیا۔ تے یزید خزراں نوں آرمینیا توں نکالنے وچ کامیاب ہو گیا۔ اس دے بعد کسی عرب ذرائع نے عرباں تے خزراں دے درمیان جنگاں دی گل نئيں کيتی۔ اس طرح مسلماناں دی طرف توں جنوبی قفقاز وچ اسلام پھیلانے دے لئی شروع کيتی گئی جنگاں ختم ہو گئياں۔ بعد وچ خلیفہ ابو جعفر ہارون الوثیق اللہ نے محمد بن موسیٰ الہدرمی نوں سلام الترجمن دے نال یاجوج ماجوج ڈیم دے بارے وچ معلومات ظاہر کرنے دے لئی بھیجیا تے انہاں نے خزر حکمران دی اجازت تے مدد توں ثابت کيتا کہ ایہ ڈیم نئيں سی اوتھے۔