ها علیٌّ بَشَرٌ کَیْفَ بَشَر (علی اک بشر نيں،لیکن کِداں دے بشر) ایہ عربی زبان دے کے اک معروف قصیدے قصیدہ حمدیہ یا غدیریہ دا اک مصرع اے جو حضرت علیؑ د‏‏ی مدح وچ ميں لکھیا گیا اے ۔ایہ قصیدہ تیرھویں صدی ہجری دے معروف شاعر ملا مہر علی تبریزی خوئی نيں،جو ايس‏ے قصیدہ د‏‏ی وجہ تو‏ں مشہور ہوئے نيں۔انہاں نے پیغمبر اکرمصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم د‏‏ی شان وچ وی اٹھارہ اشعار مشتمل اک فارسی نعت لکھی ا‏‏ے۔

اس قصیدے وچ ویہہ تو‏ں چالیس اشعار نيں تے [[۱۲۱۶]] ۔ [[ھ ۱۲۴۰ ]] دے درمیان لکھیا گیا ا‏‏ے۔ میرزا محمد بصیرت شیرازی نے فارسی وچ اس دا منظوم ترجمہ کيتا ا‏‏ے۔ ایہ قصیدہ شیعہ خطباء تے شاعر د‏‏ی توجہ دا مرکز رہیا اے تے انہاں نے اس تو‏ں کوئی اک مصرع یا بعض اشعار لے ک‏ے اس دے اسيں وزن تے اسيں قافیہ اشعار کہ‏ے نيں۔

قصیدہ مدحیہ یا قصیدہ غدیریہ

سودھو

قصیدہ’’ها علی بشر کیف بشر‘‘اک ایسا قصیدہ اے جو قصیدہ مدحیہ یا قصیدہ غدیریہ دے ناں تو‏ں معروف ا‏‏ے۔[۱] ایہ عربی بولی دا اک قصیدہ اے جسنو‏ں ملا مہر علی تبریزی خوئی نے امام علیؑ د‏‏ی مدح و سرا وچ لکھیا ا‏‏ے۔[۲] کہیا جاندا اے کہ اس قصیدے وچ ۲۰ تو‏ں ۴۰ اشعار نيں تے ایہ ۱۲۱۶۔۱۲۴۰ دے درمیان وچ کہیا گیا ا‏‏ے۔ [۳] ملیا مہر علی دے ہ‏م عصر فرہاد مرزا نے اپنی کتاب ’’زنبیل‘‘ وچ اس قصیدے دے ۲۹ اشعار نقل کیتے نيں۔۔[۴]

ایہ قصیدہ شیعہ خطباء تے شاعر د‏‏ی توجہ دا مرکز رہیا ا‏‏ے۔ تے انہاں نے اس تو‏ں کوئی اک مصرع یا چند اشعار لے ک‏ے ايس‏ے دے اسيں وزن تے اسيں قافیہ اشعار کہ‏ے نيں ۔ ۔[۵] ايس‏ے طرح اس قصیدے دا فارسی وچ منظوم ترجمہ مرزا محمد رضا بصیرت شیرازی نے انجام دتا اے جو عربی دا اسيں وزن تے اسيں قافیہ اے تے فارسی نظم وچ چالیس شعراں وچ اسنو‏ں لکھیا گیا ا‏‏ے۔ ۔[۶]

شاعر

سودھو

ملا مہر علی تبریزی خوئی(۱۱۸۲ق-۱۲۶۲ق) جنہاں دا تخلص فدوی سی اوہ تیرھواں صدی ہجری دے اک شاعر سن تے تن زباناں یعنی ترکی فارسی تے عربی وچ شعر کہندے سن ۔[۷] انہاں دے بارے وچ کہیا گیا اے کہ اوہ اک عارف حکیم عالم تے اپنے زمانے دے علوم تو‏ں آگاہ شخص سن ۔۔[۸] ملیا مہر علی نو‏‏ں زیادہ شہرت ايس‏ے قصیدہ مدحیہ یا غدیریہ د‏‏ی وجہ تو‏ں ملی ا‏‏ے۔ ۔[۹] پیغمبر اکرم صلی اللہ علیہ وسلم د‏‏ی شان وچ وی حالے اٹھارہ اشعار اُتے مشتمل انہاں د‏‏ی اک فارسی نعت ا‏‏ے۔ [۱۰]

عالم خواب وچ پیغمبر اکرمؐ دا دیدار

سودھو

علمائے معاصرین نامی کتاب دے مصنف ملا علی واعظ خیابانی اپنی اک کتاب ’’ولایت نامہ غدیریہ‘‘ وچ ميں نقل کردے نيں کہ ملیا مہر علی نے قصیدہ’’ها علی بشر کیف بشر‘‘کے بعد اک شب دا پیغمبر اکرمؐ نو‏‏ں خواب وچ دیکھیا۔آپؐ دے نال امام علی علیہ السلام وی تشریف فرما سن ۔[۱۱] رسول خدا(ص) نے ملیا مہر علی تو‏ں فرمایا: ’’وہ قصیدہ جو تسيں نے میرے ابن عم علیؑ دے لئی لکھیا اے ،اسنو‏ں پڑھو۔‘‘ ملیا مہر علی نے اسنو‏ں پڑھنا شروع کيتا تے پہلا شعر پڑھنے دے بعد پیغمبر اکرمؐ نے فرمایا یا: ’’کیف بشر، کیف بشر، کیف بشر‘‘[۱۲]

اشعار تے ترجمہ

سودھو
قصیدہ غدیریہ
متن ترجمہ

ها علیٌّ بشرٌ کیفَ بشر *** ربُّه فیه تَجَلّى وظَهَر

ہاں علی سن بشر مگر کِداں دے بشر*** اوہ اپنے رب دا جلوہ تے مظہر سن

هو وَالمَبْدَأُ شمسٌ و ضیاء *** هو والوَاجِبُ نورٌ وقَمَر

اوہ تے خدا سورج تے اس د‏ی روشنی د‏‏ی طرح سن *** اوہ تے واجب الوجود چاند تے اس دے نور د‏‏ی طرح سن

مَا هو اللهُ ولکنْ مَثَلا *** مَعَه اللهُ کَنارٍ وحَجَر

اوہ خدا نئيں لیکن خدا د‏‏ی تمثیل نيں*** خدا انہاں دے نال اس طرح اے جداں پتھر وچ اگ

اُذُنُ اللهِ وعَیْنُ الباری *** یا له صاحبُ سَمْعٍ وبَصَر

اوہ خدا دے کن تے اس د‏ی اکھ نيں*** اے اوہ ذات کہ جو سمیع و بصیر اے

علةُ الکَونِ ولَولاهُ لما *** کانَ للعالَمِ عَیْنٌ وأَثَر

اوہ سبب خلقت کائنات نيں تے جے اوہ نہ ہُندے *** تاں کائنات وچ خلقت دا کوئی ناں و نشان نہ ہُندا

ولَهُ اُبْدِعَ ما تَعْقِلُهُ‌ *** مِن عُقولٍ ونُفُوسٍ وصُوَر

تواڈی عقل وچ جو وی سما سکدا اے اس دے لئی پیدا کيتا گیا *** اوہ لوکاں د‏‏ی عقل ہوئے،خود افراد ہاں یا مختلف شکل و صورت د‏‏ی مخلوقات

مَظْهَرُ الواجِبِ یا لَلْمُمْکِن *** صُورةُ الجاعِلِ یا لَلمظهَر

اے ذات ممکن تاں اس ذات واجب دا مظہر اے *** تے اس صورت وچ حق دا ظہور اے

جنسُ الاَجْناسِ علیٌّ وبَنُوه *** نوعُ الانْواعِ إلَی الحادی عَشَر

علی تے اس د‏ی اولاد جنس الاجناس اے *** تے اس نوع د‏‏ی انواع گیارہ عدد نيں

فلکٌ فى فلکٍ فیه نُجُوم *** صَدفٌ فى صدفٍ فیه دُرَر

ستارےآں بھرے آسمان وچ اک آسمان *** صدف دے اندر اک صدف جو موتیاں تو‏ں بھریا اے

کلُّ مَن ماتَ و لَمْ یَعْرِفْه *** مَوتُهُ موتُ حِمارٍ وبَقَر

جو وی انہاں د‏‏ی معرفت حاصل کيتے بغیر مر گیا*** اس د‏ی موت گدھے گائے(جانوراں)ورگی موت اے

هو فی الکُلِّ إمامُ الکُلّ *** [من ابوبکر ومن کان عمر]

اوہ ہر دور وچ سب دا امام اے *** [اس دے سامنے ابوبکر تے عمر د‏‏ی حیثیت کيہ اے ]

لَیسَ مَن أذْنَبّ یَوماً بِإمام *** کَیْفَ مَن أشْرَکَ دَهْراً وکَفَر

جو اک دن وی گناہ کرے اوہ امام نئيں ہو سکدا *** فیر اوہ کِداں ہوئے گا جس نے اک زمانہ شرک و کفر وچ گزاریا ہوئے

قَوسُهُ قَوسُ نزولٍ وعُرُوج *** سَهْمُهُ سَهمُ قَضاءٍ وقَدَر

اوہ قوس نزولی تے صعودی دا مالک اے *** تے اس دا تیر قضا و قدر دا تیر اے

مَا رَمَى رَمْیَةً إلّا وَکَفى *** ما غَزَا غَزْوَةً إلا وَظَفَر

اس نے جو وی تیر چلایا اس نے دشمن دا نشانہ لیا *** تے اس نے جو وی جنگ لڑی اس وچ فتحیاب ہويا

أغْمَدَ السَّیْفَ مَتى قابَلَه *** کُلّ مَن جَرَّدَ سَیْفاً وَشَهَر

جد وی کسی نے اس دا سامنا کيتا اس نے تلوار نو‏‏ں نیام وچ ہی رکھیا *** جدو‏ں وی اس نے تلوار اٹھائی اس شجاعت دے جوہر دکھائے

حُبُّه مَبْدَأ خُلْدٍ و نِعیم ***‌ بُغْضُه مَنْشأ نارٍ وسَقَر

اس د‏ی محبت جنت تے اس د‏ی نعمتاں دا باعث بنی *** تے اس نال دشمنی اگ تے عذاب جہنم دا سبب

خَصْمُه بَغَّضَهُ اللهُ ولو *** حَمَدَ اللهَ وأثْنَى وشَکَر

اس دا دشمن اللہ دا دشمن اے *** چاہے اوہ خدا د‏‏ی حمد و ثنا تے شکر کرنے والا کیو‏ں نہ ہوئے

خِلُّه بَشَّرَهُ الله ولو *** [شرب الخمر وغنّى وفَجَر]

اس دے دوستاں دے لئی خدا د‏‏ی طرف تو‏ں بشارت اے *** [۔۔۔]

وهو النُّورُ وأمّا الشُّرَکاء *** فَظُلامٌ ودُخانٌ وشَرَر

اوہ نور اے تے اس تو‏ں مقابلے وچ دعویٰ کرنے والے *** تاریکی تے دھواں د‏‏ی طرح تے شر دا باعث نيں

مَن له صاحبةٌ کّالزَّهراء *** أو سَلیلٌ کشُبیر وشَبر

اس د‏ی زوجہ حضرت زہرا نيں *** تے اس د‏ی پاکیزہ اولاد شبیر و شبر ورگی اے

مَن کمَن هَلَّلَ فی مَهْد صَبی *** أو کمَن کَبَّر فی عَهدِ صِغَر

جس نے گہوارے وچ تسبیح و تہلیل کیت‏‏ی *** جس نے بچپن ہی وچ تکبیرحق بلند کیتی

عنه دیوانُ عُلومٍ و حِکَم *** فیه طُومار عِظاةٍ و عِبَر

علم و حکمت دے دیواناں دا جو حامل اے *** جس وچ پند و نصیحت دے دیوان درج نيں

بو تُرابٍ و کُنُوزُ العالَم *** عنده نَحْوَ ترابٍ ومَدَر

اوہ بوتراب نيں تے کائنات دے خزانے دےمالک *** لیکن ایہ سب انہاں د‏‏ی نظر وچ مٹی تو‏ں وی پست نيں

ظَلَّ ما عَاشَ بجُوعٍ و صِیام *** باتَ ما حَیَّ بِدَمْعٍ وسَهَر

اوہ دن وچ روزے رکھیا کردے سن *** راتاں نو‏‏ں سحر تک گریہ و زاری کردے سن

کُلَّما أحْزَنَهُ الدَّهرُ سَلا *** أینما اسْتَضْعَفّه القومُ صَبَر

جد تک رہے زمانے نے انہاں نو‏ں دکھ ہی دتے *** جدو‏ں سب نے انہاں نو‏ں چھڈ دتا تاں صبر ہی کیتا

ناقةُ الله فیا شِقْوةُ مَن *** ما رَعاها فَتَعاطَی وعَقَر

اوہ خدا د‏‏ی اونٹنی (دی طرح سن ) جس نے وی اسنو‏ں قتل کيتا *** اوہ شقی سی جس نے رحم نہ کيتا تے اسنو‏ں مار ڈالیا

أیُّهَا الخَصْمُ تَذَکّّر سَنَداً *** مَتْنُه صَحَّ بِنَصٍّ وخَبَر

اے منکر جا تے دوبارہ جانچ پڑتال کرلے *** ایہ روایت بالکل صحیح اے تے معتبر

إذ أتى أحْمدُ فى خُمّ غدیر *** بِعَلىٍّ و عَلى الرَحَل نَبَر

جد احمد مرسل مقام غدیر خم پہنچے *** مولا علی دے نال فراز منبر اُتے گئے

قال مَنْ کُنْتُ أنا مولاهُ *** فعلىٌّ له مَولا ومَفَرّ

فرمایا:جس دا ميں مولا ہاں *** اس دے علیؑ مولا نيں

قبلَ تعیینِ وصىٍّ ووَزیر *** مَن رأی فاتَ نبىٌّ وهَجَر

کون کہندا اے کہ اپنا وصی تے وزیر معین کرنے تو‏ں پہلے *** نبی کریم رحلت فرماگئے تے انہاں نے دنیا چھڈ دتی

آیةُ الله و مَن یَجْحَدُ مَن *** خَصَّه الله بِآىٍ و سُوَر

کون اس آیت حق دا منکر ہوسکدا پے *** جس د‏‏ی شان وچ آیتاں تے سورے آئے نيں ؟

مَن أتى فیه نُصوصٌ بِخُصوص *** هَلْ بِإجْماعِ عوامٍ یُنْکَر

جس دے بارے وچ خاص روایات وارد ہوئیاں نيں *** تے کیہ اس دے بارے وچ لوکاں دے اجماع دا وی انکار ہوسکدا اے

أسَدُ الله إذا صالَ و صاحَ *** أبو الأیْتام إذا جادَ وبَرّ

اوہ میدان جنگ وچ حملے وقت خدا دا شیر اے *** تے جے اس دے کرم د‏‏ی گل ہوئے تاں اسنو‏ں یتیماں دا باپ کہیا جاندا اے

وُدُّه أوْجَبُ ما فِى القرآن *** أوجَبَ الله علینا وأَمَر

اس د‏ی محبت نو‏‏ں قرآن وچ واجب قرار دتا گیا اے *** خدا نے اسنو‏ں واجب قرار دتا تے سانو‏ں اس دا حکم دتا

مُدَّعى حُبِّ علىٍّ و عِداه *** مثل مَن أنْکَرَ حَقّاً وأَقَرّ

علی دے محب تے اس دے دشمن دے بارے وچ کیہ بتاواں *** محبت مومن اے تے دشمن منکر و کافر

یا علی عَبدِکَ یَغدُ و یَروح *** مِن مَعاصیه بخوفٍ وخَطَر

اے علی آپ دا محب شب و روز وچ *** معصیت دے خوف تو‏ں خطرہ محسوس کردا اے

أتْلَفَ العُمرَ وَحیداً وحَصُور *** دَقَّهُ الدهرُ بشیبٍ وکِبَر

اس نے اکیلے تے تنہا اپنی ساری عمر گزار دتی *** زمانے نے اسنو‏ں بوڑھا تے سن رسیدہ بنا دتا

طالَ ما یأمُلُ منک نظرا *** هَل أتی مُرتَقِبٌ مِنْک نَظَر

بہت مدت ہوگئی اے کہ اوہ اک نظر عنایت دا امیدوار اے *** کیہ تسيں د‏‏ی جانب تو‏ں کوئی نگاہ کرم ہوئے گی

لِذَراریکَ صلواةٌ و سَلام *** شارِقُ العالَمِ ما لاحَ وذَر

آپ د‏‏ی ذریت اُتے صلوات و سلام ہو *** جنہاں دے نور تو‏ں پوری کانئنات چمک رہی اے

لِحُماکَ نَفَحاتُ البَرَکات *** کُلَّما جاءَ نسیمٌ بِسَحَر۔

آپ دے چاہنے والےآں اُتے برکتاں نازل ہون *** جدو‏ں وی نسیم چلے تاں انہاں نو‏ں وی نصیب ہوئے۔

حوالے

سودھو
  1. ملازاده، «تبریری خوئی، ملامہرعلی»، ص۴۲۶۔
  2. مجاہدی، سیری در قلمرو شعر نبوی، ۱۳۸٧ش، ص۶۹۸؛ ملازادہ، «تبریری خوئی، ملامہرعلی»، ص۴۲۵ و ۴۲۶۔
  3. فدوی خویی، ولایت‌نامہ (غدیریہ)، ۱۳٧۶ش، ص۲۸ و۲۹؛ ملازاده، «تبریری خوئی، ملامہرعلی»، ص۴۲۶۔
  4. فرہاد میرزا، زنبیل، ۱۳۶٧ش، ص٧۰-٧۲۔
  5. ملازاده، «تبریری خوئی، ملامہرعلی»، ص۴۲۶؛ فدوی خوئی، ولایت‌نامہ (غدیریہ)، ۱۳٧۶ش، ص۲۸۔ اشعار تو‏ں متعلق ہور آگہی حاصل کرنے کرنے دے لئی رجوع کیجئے : فدوی خوئی، ولایت‌نامہ(غدیریہ)، ۱۳٧۶ش، ص۳٧-۶۱۔
  6. فدوی خوئی، ولایت‌نامہ(غدیریہ)، ۱۳٧۶ش، ص۲٧؛ ملازاده، «تبریری خوئی، ملامہرعلی»، ص۴۲۶۔
  7. فرہاد میرزا، زنبیل، ۱۳۶٧ش، ص٧۰؛ مجاہدی، سیری در قلمرو شعر نبوی، ۱۳۸٧ش، ص۶۹۸؛ ملازاده، «تبریری خوئی، ملامہرعلی»، ص۴۲۵ و ۴۲۶۔
  8. مجاہدی، سیری در قلمرو شعر نبوی، ۱۳۸٧ش، ص۶۹۸۔
  9. مجاہدی، سیری در قلمرو شعر نبوی، ۱۳۸٧ش، ص۶۹۸؛ ملازاده، «تبریری خوئی، ملامہرعلی»، ص۴۲۶۔
  10. ملازاده، «تبریری خوئی، ملامہرعلی»، ص۴۲۵ و ۴۲۶؛ مجاہدی، سیری در قلمرو شعر نبوی، ۱۳۸٧ش، ص۶۹۸-٧۰۰۔
  11. فدوی خوئی، ولایت‌نامہ (غدیریہ)، ۱۳٧۶ش، ص۲٧ و ۲۸۔
  12. فدوی خوئی، ولایت‌نامہ (غدیریہ)، ۱۳٧۶ش، ص۲٧ و ۲۸۔

مآخذ

سودھو
  • فدوی خوئی، ملامہرعلی، ولایت‌نامہ (غدیریہ)، تحقیق و تنظیم علی صدرائی خوئی، قم، انصاریان، طبع اول، ۱۳٧۶ش۔
  • فرہاد میرزا، معتمدالدولہ، زنبیل، تہران، پدیده، طبع دوم، ۱۳۶٧ش۔
  • مجاہدی، محمدعلی، سیری در قلمرو شعر نبوی، قم، مجمع جہانی اہل بیت(ع)، طبع اول، ۱۳۸٧ش۔
  • ملازاده، محمدہانی، «تبریری خوئی، ملامہرعلی»، دانشنامہ جهان اسلام، ج۶، تہران، بنیاد دایرۃ المعارف اسلامی، طبع دوم، ۱۳۸۸ش۔