کوندر چاند

کوندر چاند غزل دی چنگی مہارت رکھن والے پنجابی کویاں وچوں اک ہے۔ ڈاکٹر. سرجیت پاتر دے شبداں وچّ: ‘‘اس کول غزل کہن دا ہنر وی ہے اتے مانسک سمرتھا اتے سنویدنا وی جو مانو، سماج اتے سرشٹی نال اپنی سانجھ تے ٹکر وچوں پیدا ہندیاں ترنگاں نوں محسوس کر سکن دے قابل بناؤندی ہے۔’’

رچناواں

1. اشرفیاں
2. بنسری کدھر گئی

شعری نمونہ

سپنے ʼچوں اک چہرہ آپاں چرا لیا ہے۔
اپنا غریب خانا کنا سجا لیا ہے۔

میں دور تاں بہت ہاں پر چھوہ رہا ہاں تینوں،
سوچاں دا فاصلہ ہن اینا گھٹا لیا ہے۔

ویہڑے ʼچ چن تارے، سورج، آکاش سرجے،
میں اپنے گراں دا نقشہ بنا لیا ہے۔

اک موت زندگی ہے، اک زندگی ہے مردہ،
جیون دے عاشقاں نے ایہہ بھید پا لیا ہے۔

پتھر ʼتے جہڑے ولکن پھلاں دی پیڑ جانو،
جؤندے تروڑ لوکاں مردہ سجا لیا ہے۔

</poem>