کشف الاخبار
بانی | منشی امان علی لکھنوی |
---|---|
مدیر | منشی امان علی لکھنوی |
زبان | اردو |
کشف الاخبار برطانوی ہندوستان دا اردو بولی وچ نکلنے والا اک ہفت روزہ اخبار سی جسنوں 1855ء وچ منشی امان علی لکھنوی نے بمبئی توں جاری کيتا سی۔
تریخ
سودھواس اخبار نوں برطانوی سامراج دے دور حکومت وچ منشی امان علی لکھنؤی نے جنوری 1855ء وچ بمبئی توں جاری کيتا۔ اخبار دا مکمل ناں کشف الاخبار کاشف الاسرار تھا[۱][۲]۔ اک عجیب گل جو ہن تک کِسے اخبار وچ نئيں دیکھی گئی اوہ ایہ اے اس اخبار دا اشتہار نظم وچ صفحہ اول اُتے ہُندا سی۔ ایہ 13 انچ عرض، 19 انچ طول دی تقطیع اُتے 8 صفحات اُتے طبع ہُندا سی۔ ہر صفحے اُتے عموماً دو کالم تے ہر کالم وچ 22 سطراں ہودیاں سن۔سر ورق اُتے سب توں اُتے کبھے رجسٹرڈ نمبر 46 درج ہوتاتھا تے دو اشعار دے درمیان اخبار دا ناں کشف الاخبار کاشف الاسرار درج ہُندا سی۔ قیمت فی پرچہ 6 آنے ہُندی سی۔[۳]
کشف الاخبار وچ خبراں دے علاوہ معلوماتی، تاریخی تے ادبی مضامین دے نال بمبئی دے مقامی حالات و واقعات اُتے دلچسپ و مفید تبصرے وی ہُندے سن ۔ ایہ اخبار مسیحی مشنریاں تے پارسیاں اُتے بے باکی توں تنقید وی کردا سی۔ حکومت دے محکمےآں دی بد عنوانیاں نوں وی بے نقاب کردا سی۔ غرض کہ آزادانہ پالیسی دا حامل اخبار سی۔ اس دی تعدادِ اشاعت صرف 175 سی لیکن اُس زمانے دے اخبارات دی محدود اشاعت نوں دیکھدے ہوئے اِنّی کم اشاعت اُتے حیرت نئيں ہُندی۔ کشف الاخبار نے بمبئی توں نکلنے والے اخبارات وچ لمبی عمر پائی۔ منشی امان علی لکھنوی دی رحلت دے بعد انہاں دے صاحبزادے منشی غلام حسین نے ادارت سنبھالی تے جدوں تک زندہ رہے سلیقے توں اخبار کڈدے رہے۔اپنی طویل زندگی وچ کشف الاخبار متعدد بار بند ہوئے کے جاری ہويا۔پہلی بار اگست 1897ء وچ اس دی اشاعت معطل ہوئی، لیکن تن سال بعد 1900ء وچ دوبارہ جاری ہويا،لیکن زیادہ عرصے جاری نہ رہ سکيتا۔ اپریل 1909ء وچ نويں انتظامات دے نال بمبئی دے شاعر محمد یوسف ناظم انصاری دی زیرِ ادارت دوبارہ نکلیا۔[۴]
حوالے
سودھو- ↑ نادر علی خاں، اردو صحافت دی تریخ، ایجوکیشنل بک ہاؤس، علی گڑھ، 1987ء، ص 55
- ↑ مولوی محبوب عالم، اردو صحافت دی اک نادر تریخ، مغربی پاکستان اردو اکیڈمی، لاہور، 1992ء، ص 252
- ↑ نادر علی خاں، اردو صحافت دی تریخ، ایجوکیشنل بک ہاؤس، علی گڑھ، 1987ء، ص 57
- ↑ مولوی محبوب عالم، اردو صحافت دی اک نادر تریخ، مغربی پاکستان اردو اکیڈمی، لاہور، 1992ء، ص 253