قاضی نور عالم
قاضی نور عالم مانسہروی سیال شریف دے روحانی پیشوا خواجہ شمس الدین سیالوی دے خلیفہ خاص سن ۔
قاضی نور عالم مانسہروی | |
---|---|
ذاتی | |
پیدائش | (1247ھ بمطابق 1831ء) موضع بروٹ مانسہرہ |
وفات | (7 ربیع الثانی 1339ھ بمطابق 1921ء) |
مذہب | اسلام |
والدین |
|
سلسلہ | چشتیہ |
مرتبہ | |
مقام | مانسہرہ |
دور | انیہويں ویہويں صدی |
پیشرو | شمس الدین سیالوی |
جانشین | قاضی غلام نبی |
ولادت
سودھوقاضی نور عالم دی ولادت 1247ھ بمطابق 1831ء نوں موضع بروٹ ضلع مانسہرہ وچ ہوئی۔ آپ دے والد ماجد دا ناں قاضی نور محمد سی۔ آپ دا تعلق قطب شاہی اعوان خاندان توں سی۔
سلسلہ نسب
سودھوقاضی نور عالم دا خاندانی شجرہ اس طرح اے۔
- قاضی نور عالم بن قاضی نور محمد بن قاضی کرم دین بن قاضی شاه ولایت بن قاضی محمد عنایت بن قاضی محمد ولایت بن قاضی محمد اکبر بن قاضی مظہر الحق بن قاضی عبد الحق بن قاضی فضل حق بن قاضی عبد الله بن قاضی احمد خان بن قاضی رب نواز بن قاضی حق نواز بن قاضی شاه محمد بن قاضی محمود بن پناں خان بن میال شاہین کالانہ شاہ بن کال شاہین خلیل شاہ بن امان شاه (حضرت قطب شاہ) بن انحا شاه بن محمود شاہ بن فقیر شاہ بن سلطان شاہ بن حیدر شاہ بن اکبر شاہ بن بقا شاہ بن تراب شاه بن حضرت شاہ بن تراب شاہ بن انت شاہ نن سکندر شاہ بن فیروز شاہ بن حیدر شاہ بن بقا شاہ بن حمید شاہ بن احمد شاه بن شاہ شمس تبریز بن حضرت محمد حنفیہ بن حضرت علی المرتضی کرم اللہ تعالی وجہ۔
کہکہ وچ قیام
سودھوقاضی نور عالم نے جدوں ہوش سنبھالیا تاں اپنی خالہ دے پاس موضع كبکہ ہری پور ہزارہ تشریف لے گئے تے اپنی خالہ دے مویشی چرانے لگے۔ اک مرتبہ گھر وچ اک کتاب پئی دیکھی تاں خالہ توں پُچھیا ایہ کتاب کسی قسم دی اے ؟ خالہ نے جواب دتا تواناں اس کتاب دے بارے وچ علم نئيں اے۔ تسيں اک بہت وڈے عالم دے بیٹے ہوئے جنہاں نوں افغانستان وچ ’’فیضی ملا“ دے لقب توں یاد کيتا جاندا سی۔ خالہ دے اس جواب دا آپ دے دل اُتے گہرا اثر ہويا۔ پوری رات نیند نہ آئی۔ دوسرے روز حسب معمول مویشی چراگاہ وچ لے گئے تے دوسرے ساتھیاں توں کہیا کہ وچ اج شہر جارہیا ہون۔ جدوں آپ شام نوں گھر جاواں تاں میرے مویشی وی گھر پہنچیا دینا۔ بس اپنے ساتھیاں توں رخصت ہوکے حصول علم دے لئی پھردے پھراندے اٹک جا پہنچے۔
حصول تعلیم
سودھوقاضی نور عالم جدوں اٹک پہنچے تاں اوتھے تعلیم حاصل کيتی۔ اس دے بعد دہلی تشریف لے گئے تے ہندوستان دے مختلف مدارس وچ تعلیم حاصل کردے رہے۔ بالاخر مولانا احمد على سہارنپوری توں دورہ حدیث شریف پڑھ کر سند فراغت حاصل کيتی۔
- مشاہیر علمائے دیوبند دا مولف لکھدا اے: ۔ اعلیٰ تعلیم دے لئی مظاہر العلوم سہارنپور وچ داخلہ لیا تے حضرت مولانا احمد علی محدث سہارنپوری توں دورہ حدیث پڑھ کر سند فراغ حاصل کيتی۔
درس وتدراں
سودھوقاضی نور عالم نے حصول علم دے بعد ہندوستان توں مراجعت فری تے لاوہ تحصیل تلہ گنگ ضلع چکوال وچ اک مدرسہ وچ درس تے تدریس دا آغاز کيتا۔ اس مدرسہ وچ آپ دے دیرینہ دوست حضرت مولانا امیر اللہ قلندر ساکن شنکیاری ضلع مانسہرہ وی مدرس سن ۔ قاضی نور عالم عطائے خلافت دے بعد کچھ عرصہ لاوہ وچ قیام دے بعد حکم مرشد کامل عازم وطن ہوئے۔ آپ دی معیت وچ قبائلی علاقہ جات تے کشمیر دے تقریبا تیس طلباء دی جمعیت سی۔ کئی ایام دی مسافت طے کرنے دے بعد مانسہرہ پہنچے تاں موسلا دھار بارش شروع سی۔ آپ اک برساتی نالہ جو مانسہرہ شہر دے درمیان توں گزردا اے عبور کر کے اک حجره نما مکان دے نیڑے پہنچے تاں خیال آیا کہ بارش تھمنے تک اوتھے ٹھہر جانا چااے۔ جدوں آپ مع طلباء حجرہ وچ داخل ہوئے تاں اک مجذوب دیکھیا۔ مجذوب نے آپ دی خوب آو بھگت دی تے اپنے بالکے ساواں کترا نوں حکم دتا کہ برادر طریقت آئے نيں انہاں دے لئی حلوہ تے سبز چاۓ تیار کرو۔ مجذوب قاضی نور عالم دے سامنے دو زانو ہوئے کے بیٹھ گئے۔ حلوہ تے چائے نوش کرنے دے بعد قاضی نور عالم توں مخاطب ہوئے کہ ہن کدھر جانے دا ارادہ اے ؟ آپ نے فرمایا کہ طلباء کشمیر جانے دے لئی مجبور کر رہے نيں کہ اوتھے دے مہاراجہ نے کہیا اے کہ جے قاضی نور عالم ایتھے آجاواں تاں انہاں دی خوب پذیرائی کيتی جائے گی۔ مدرسہ دے نال اک وڈی جاگیر وی دتی جائے گی۔ مینوں جاگیر وغیرہ دی تاں قطعا حاجت نئيں البتہ ایہ خواہش اے کہ طلباء نوں درس دیندا ہاں توں کہ انہاں دے علم دی تعمیل ہوئے جائے۔ مجذوب نے جواب دتا کہ آپ نوں معلوم ہونا چاہیے کہ وڈی سرکار نے ساڈا ایتھے توں تبادلہ کر دتا اے۔ اسيں عازم کشمیر ہون گے تے آپ اس علاقہ دے سردار ہون گے۔ دوران گفتگو جمعہ خان سواندی نمبردار مانسہرہ دا ادھر توں گزر ہويا۔ اک عالم نوں مع طلباء دیکھ کے سلام تے نیاز دے بعد عرض گزار ہويا کہ آپ مانسہرہ قیام فرماواں۔ طلباء دے قیام تے طعام تے درس تے تدریس دا انتظام ساڈے ذمہ ہوئے گا تے آپ نوں اس قدر مجبور کيتا کہ آپ نوں اپنا ارادہ ملتوی کرنا پيا۔ آپ نے مٹیاں والی مسجد وچ درس تے تدریس تے رشد تے ہدایت دا سلسلہ جاری کيتا۔ کچھ عرصہ دے بعد اوہ مجذوب عازم کشمیر ہوئے تے مظفر آباد جاگزین ہوئے۔ ایہ مجذوب بعد وچ ساواں سہیلی سرکار دے ناں توں مشہور تے معروف ہوئے۔ بعد وچ آپ مسجد خان بہادر محمد حسین خان نمبردار مانسہرہ وچ منتقل ہوگئے تے آخری دم تک اس مسجد وچ درس تے تدراں امامت تے خطبت تے رشد تے ہدایت دا سلسلہ جاری رکھیا۔
تلامذہ
سودھومانسہرہ دے علاوہ کشمیر تے افغانستان تک قاضی نور عالم دے شاگرد پھیلے ہوئے سن جو اپنے وقت دے متدین علماء وچ شمار ہُندے نيں۔ چند تلامذہ دے ناں مندرجہ ذیل نيں۔
- مولانا حمید الدین مانسہروی
- مولانا محمد اسحاق مانسہروی
- مولانا عبد الحق آف سرپنہ ضلع ہزارہ
- قاضی احمد حسن مانسہروی (پسر)
- قاضی غلام نبی مانسہروی (پسر)
- قاضی عبد الحق مانسہروی (پسر)
- مولوی سید انور شاہ کشمیری دیوبندی
- مولانا احمد گل ہزاروی
- مولانا عبد الکریم ہزاروی ساکن لبرکوٹ ہزارہ
بیعت تے خلافت
سودھوقاضی نور عالم دے والد ماجد اک صاحب نسبت بزرگ سن ۔ ایہ روحانی خاندانی کشش آپ دے سینہ وچ موجزن سی۔ مرشد کامل دی تلاش وچ ہمہ وقت فکر مند رہندے سن ۔ چنانچہ اک رات خواجہ شمس العارفین سیالوی دی خواب وچ زیارت نصیب ہوئی۔ خواجہ سیالوی نے فرمایا : اے نور عالم ! میرے پاس سیال شریف آجاؤ تے سیال شریف دا پورا نقشہ تے پتہ دتا۔ آپ علی الصبح دیوانہ وار عازم سیال شریف ہوئے۔ جدوں سیال شریف پہنچے تاں خواجہ سیالوی نوں اس حالت وچ پایا جداں خواب وچ زیارت توں مشرف ہوئے سن ۔ قدم بوسی دی سعادت حاصل کيتی۔ خواجہ سیالوی نے استفسار فرمایا کہ سیال شریف دی تلاش وچ کوئی دقت تاں پیش نئيں آئی؟ عرض کيتا جتھے آفتاب روشن ہوئے اوتھے اندھیرے یا راستہ نہ ملنے دا سوال ہی پیدا نئيں ہُندا۔ خواجہ سیالوی نے چند یوم اپنے پاس ٹھہرایا تے بیعت تے خلافت توں نواز کر واپس کيتا۔ ہور سلسلہ درس تے تدریس دے جاری رکھنے دی تلقین فرمائی۔
شیخ توں عقیدت
سودھوقاضی نور عالم نوں اپنے مرشد کامل توں اس قدر محبت تے عشق سی کہ علائق دنیا توں رخ پھیر کر ساری عمر مرشد دے قدماں وچ گزارنے دا ارادہ سی لیکن مرشد دا حکم سی کہ تمهارا وظیفہ درس وتدراں اے لہذا الامر فوق الادب دے تحت (مجبوراً) اس ارادہ نوں ترک کرنا پيا۔ آپ مانسہرہ توں طویل مسافت طے کر کے پیادہ سیال شریف حاضر ہُندے سن ۔ مانسہرہ تے گرد و نواح تے مضافات توں عوام دی کثیر تعداد بغرض بیعت اپنے مرشد طریقت دی بارگاه عالی وقار وچ لے جاندے سن ۔ خواجہ سیالوی فرماندے : قاضی صاحب! آپ ہی انہاں نوں بیعت کر ليا کرن۔ تو دست بستہ عرض کردے : حضور! آپ نے میرے ذمہ صرف درس تے تدریس دا کم لگایا اے مریداں کے بجھ دا متحمل نئيں ہوئے سکدا ہور آپ دے ہُندے ہوئے وچ کِداں اجرائے بیعت دا سلسلہ کر ستکا ہاں تے آپ دے ہُندے ہوئے کیوں مخلوق خدا نوں آپ دے فیوض تے برکات توں محروم رکھو۔ بغیر اجازت اپنے مرشد کامل دے دوسرے سلسلہ دے ولی، فقیر تے درویش نال ملاقات نہ کردے۔ فرمایا کردے کہ وچ غیر سلسلہ دے فقراء نال ملاقات کر کے اپنے شیخ نوں کيتا منہ دکھاواں گا؟ سیال شریف دے در اقدس دے علاوہ نور عالم دا سر کسی دوسرے درویش دے در اُتے نئيں جھک سکدا۔ سیال شریف دے سفر دے دوران راستے وچ جو مزارات مقدسہ آندے باہر ہی کھڑے کھڑے دعائے مغفرت تے ایصال ثواب کردے۔ اک بار حضرت خواجہ سیالوی نے حضرت خواجہ سید ضامن شاہ مشہدی نوں فرمایا کہ مانسہرہ دے قبرستان وچ اک کامل درویش دا مزار اے جس دا اسم گرامی مولانا شہاب الدین اے تے قوم دے بھٹی نيں۔ جہاد بالكفار وچ شہید ہوئے۔ ایہ میرے دوست نيں انہاں نوں میرا سلام کہنا۔ جدوں دونے برادر طریقت قبرستان وچ داخل ہوئے تاں شاہ صاحب نے قاضی نور عالم توں فرمایا کہ مزار شریف دے اندر چلياں۔ قاضی صاحب نے فرمایا کہ شاہ صاحب آپ تاں مزار شریف دے اندر جا سکدے نيں کیونجے آپ نے حضور دا سلام پیش کرنا اے لیکن نور عالم دا سر بغیر سیال شریف دے در اقدس دے کدرے تے نئيں جھک سکدا۔ الغرض شاہ صاحب نے مزار شریف دے اندر داخل ہوکے سلام پیش کيتا تے قاضی نور عالم نے مزار شریف دے باہر کھڑے کھڑے فاتحہ خوانی کیتی۔ آپ فرمایا کردے سن کہ جے کوئی شخص آسمان وچ اڑدا ہويا تے نور دے شعلے برساندا ہويا کیوں نہ آجائے جس اکھ نے خواجہ سیالوی دا روئے زیبا دیکھیا اے اوہ اکھ کسی دوسرے دی طرف نئيں اٹھیا سکدی۔ جے اٹھے تاں اندھی ہوئے جائے۔ آپ اپنے مرشد کامل خواجہ شمس الدین سیالوی دے وصال مبارک اُتے نہایت افسردہ تے غمگین ہوئے تے دل اُتے اس قدر غم جدائی دا اثر ہويا کہ دو ماہ عالم فراق وچ گزارے ۔
سیرت تے کردار
سودھوقاضی نور عالم پاکیزه اخلاق تے کردار دے مالک سن ۔ زہد تے تقوی تے پابندی شریعت وچ فرد فرید سن ۔ مہمان نوازی، سخاوت تے فیاضی وچ مشہور سن ۔ سادگی کوٹ کوٹ کر بھری ہوئی سی۔ طلباء اُتے ازحد مہربان تے شفیق سن ۔ علم تے مطالعہ دا اعلیٰ ذوق سی۔ ہن وی آپ دا کتب خانہ موجود تے محفوظ اے۔ مناظرہ وچ ید طولی حاصل سی۔ زمانہ طالب علمی توں ہی مناظرہ کرنے دا شوق سی۔ بعد وچ اپنے شیخ طریقت دے ارشاد اُتے مجتنب ہوگئے۔ اپنے شیخ دے شیدانی سن ۔ ہمہ وقت باوضو تے عبادت تے ریاضت وچ مشغول رہندے سن ۔ برادران طریقت توں حد درجہ محبت کردے۔ انہاں دی خدمت تے خاطر مدارات وچ کِسے قسم دی کمی نہ چھوڑدے سن ۔ ایہی وجہ اے کہ برادران طریقت کئی کئی ماہ انہاں دے پاس قیام کردے تے فیض صحبت توں مالا مال ہُندے سن ۔ زیادہ مرید بنانے توں اجتناب فرماندے۔ ايسے لئے آپ دے چند اک مرید سن ۔ بہت وڈے نحوی سن ۔ معاصر علماء آپ نوں امام النحو دے ناں توں پکاردے سن ۔ آپ ہر کلمہ دی 72 تراکیب کردے سن ۔ اوراد تے وظائف دے پابند سن ۔
حلیہ تے لباس
سودھوقاضی نور عالم دا متوسط قامت، دبلا پتلا جسم، نورانی چہرہ تے چشمان خوبصورت سی۔ آخری عمر وچ سفید براق ریش سی۔ قاضی نور عالم ہمیشہ سادہ تے سفید لباس زیب تن فرماندے سن ۔ سر اُتے عمامہ باندھدے سن ۔
وصال
سودھوقاضی نور عالم دے وصال توں پہلے اک شخص خواب دی تعبیر دے لئی حضرت مولانا امیر الله قلندر مانسہروی دی خدمت وچ حاضر ہويا تے اس نے اپنا خواب ایويں بیان کيتا : وچ خواب وچ دیکھدا ہاں کہ آپ (مولانا امیر اللہ قلندر )اس جگہ (جہاں ہن قاضی نورعالم تے مولانا امیر اللہ قلندر دے مزارات نيں) تشریف فرما نيں۔ آپ دے ارد گرد بچےآں دا مجمع لگیا ہويا اے۔ اک سید آپ دی پشت دی جانب تشریف فرما اے۔ آپ اسنوں پِچھے ہٹاندے نيں کہ سید صاحب پِچھے ایہ جگہ شہر دے مہاراجہ دی اے۔ آپ میری پشت دی سمت وچ بیٹھاں۔ ایہ سن کر مولانا امیر اللہ قلندر رو پئے تے قاضی نور عام دی جانب اشارہ کے دے فرمانے لگے شہر دا مہا راجہ اوہ بیٹھیا دلائل الخیرات شریف پڑھ رہیا اے۔ بچےآں توں مراد ایہ اے کہ جو بچہ خسرو تے چیچیک وچ مبتلا ہوئے گا یا علاقہ وچ وبا ہوئے گی تاں قاضی نور عالم تے مولانا امیر اللہ دے پاس آئے گا تاں الله تعالی اس مرض توں شفا دے گا۔ مولانا امیر اللہ قلندر دے مزار دے باہر مزار دی پشت دی جانب اک سید صاحب دا مزار موجود اے۔
قاضی نور عالم نے اپنے آخری وقت وچ عصر دی نماز ادا کرنے دے بعد اپنے بھائی قاضی نور احمد جو آپ دے پاس چارپائی اُتے تشریف فرما سن توں فرمایا کہ ابلیس علماء اُتے بہت سوال کردا اے لہذا آپ لوک میرے توں گفتگو نہ کرن بلکہ آہستہ آہستہ تلاوت قرآن پاک وچ مشغول رہیاں۔ آپ خود وی زیرلب کچھ پڑھ رہے سن ۔ فرمایا کہ روح سینے تک پہنچ گئی اے۔ اس دے بعد آپ نے با آواز بلند کلمہ شہادت پڑھیا تے اپنی جان جاں آفراں دے سپرد کر دتی ۔ آپ دا وصال 7 ربیع الثانی 1339ھ بمطابق 1921ء نوں بروز جمعرات ہويا۔ جمعہ نوں برادران طریقت‘ مریدین تے معتقدین دی موجودگی وچ سپرد خاک کر دتے گئے۔ تعزیت دے لئی پیر مہر علی شاہ وی تشریف لیائے سن ۔ مانسہرہ دے قبرستان وچ اک چاردیواری احاطہ قاضی نور عالم دے ناں توں مشہور اے جس وچ آپ دفن اے۔
اولاد
سودھوقاضی نور عالم دی اولاد وچ تن بیٹے تے اک بیٹی شامل سی۔ بیٹےآں دے ناں درج ذیل نيں۔
- قاضی احمد حسن
- قاضی غلام نبی (سجادہ نشین)
- قاضی عبد الحق
کرامت
سودھوقاضی نور عالم دا اک مرید جو مانسہرہ توں سو کلو میٹر دے فاصلے اُتے کاشتکاری کردا سی آپ دے وصال دے تقریب دو سال بعد قاضی غلام نبی مانسہروی دی خدمت وچ حاضر ہويا جو اپنے گدھے اُتے مکئی دی چھلیاں لیائے ہوئے سی۔ چھلیاں نذر گزران کر کے معانی دا خواستگار ہويا۔ قاضی غلام نبی نے فرمایا کیہڑی غلطی دی معافی منگ رہے ہو؟ معروض ہويا کہ میری ذاتی ملکیت 40 کنال زمین سی جس اُتے دس سال توں مقدمہ چل رہیا سی تے میرے حق وچ فیصلہ نئيں ہوئے رہیا سی۔ قاضی نور عالم دی خدمت وچ درخواست کيتی سی کہ دعا فرماواں فیصلہ میرے حق وچ ہوئے جائے۔ آپ نے دعا فرما کر تسلی دتی سی کہ فکر مند نہ ہوئے۔ اللہ تعالی کرم کريں گا۔ چنانچہ فیصلہ میرے حق وچ ہوئے گیا تے ایہ زمین عرصہ دو سال توں میرے زیر کاشت اے۔ چھلیاں نذر گزارنے دا واقعہ ایويں اے کہ جس زمین وچ مکئی کاشت دی اے اس دے نال والی زمین وچ گندم دی کاشت دے لئی ہل چلا رہیا سی۔ دور دور تک کسی آدم زاد دا ناں تے نشان تک نہ سی کہ اک گھڑ سوار نوں ميں نے اپنی طرف آندے دیکھیا جو میرے نزدیک آکے رک گیا۔ گھڑ سوار سفید کپڑےآں وچ ملبوس سر اُتے چادر اوڑے ہوئے تے تھوڑا سا چہرہ چادر توں باہر کڈ رکھیا سی۔ بغور دیکھیا تاں قاضی نور عالم سن ۔ شرف قدم بوسی حاصل کيتا۔ بعد وچ استفسار فرمایا : عصمت اللہ ایہ تواڈی زمین اے ؟ عرض کیہ تسيں دی دعا دا نتیجہ اے۔ فرمایا چھلیاں دا میرا حصہ نئيں کيتا؟ تاں وچ سخت نادم تے شرمسار ہويا تے معذرت طلب کردے ہوئے عرض کيتا کہ کل ہی آپ دے صاحبزادے دی خدمت وچ پیش کر دواں گا۔ بعد وچ ميں نے عرض کيتا حضور ! آپ نوں اس جہان فانی توں رحلت فرمائے دو سال دا عرصہ ہوچکيا اے۔ آپ نوں اس حالت وچ کِداں دیکھ رہیا ہاں؟ آپ نے متبسم ہوکے فرمایا کہ تاں نے قرآن مجید وچ نئيں پڑھیا کہ اللہ تعالی دے بندے جو دنیاوی آسائشاں نوں ترک کر دیندے نيں جاہ تے جلال نوں ٹھکرا دیندے نيں تے نفس امارہ توں جہاد کردے نيں اوہ مردے نئيں بلکہ زندہ ہُندے نيں اوہ صرف موت دا ذائقہ چکھدے نيں جو چند لمحے یا ساعت ہُندا اے۔ ميں نے مکرر پُچھیا کہ آپ اس وقت کتھے تشریف لے جارہے نيں؟ فرمایا ایتھے توں اگے بہت دور اک مقدمہ اے اس دا فیصلہ کرنے جارہیا ہاں ۔ اِنّے وچ آپ رخصت ہوگئے۔ تھوڑی دور جاندے ميں نے آپ نوں دیکھیا تے فیر میری نظراں توں اوجھل ہوگئے۔ [۱]
حوالے
سودھو- ↑ فوز المقال فی خلفائے پیر سیال جلد اول مولف حاجی محمد مرید احمد چشتی صفحہ 478 توں 489