عبد اللہ بن عامر شامی
| عبد اللہ بن عامر شامی | |
|---|---|
| تاریخ پیدائش |
|
| تاریخ وفات | سنہ 736
|
| شہریت |  اموی خلافت
|
| عملی زندگی | |
| استاذ | ابودرداء |
| پیشہ | قاری ، قاضی |
| پیشہ ورانہ زبان | عربی |
| شعبۂ عمل | قرأت |
ترمیم  | |
عبد اللہ بن عامر قراء سبعہ وچ شامل نيں
ناں سودھو
پورا ناں عبد الله بن عامر بن يزيد بن تميم اليحصبی الشامی، جو إمام اہل الشام اورشيخ القراءسے شہرت رکھدے نيں کنیت ابو عمران، امام الكبير اورتابعی جليل نيں۔
ولادت سودھو
ان دی ولادت موضع رحاب وچ ہوئی جو چھوٹا جہا قصبہ اے شمالی اردن کا
ملاقات سودھو
وڈے صحابہ توں شرف ملاقات سی جنہاں وچ معاویہ بن ابو سفيان، نعمان بن بشير، واثلہ ابن الاسقع، وفضالہ بن عبيد، وابو الدرداء وی سن
استاداں سودھو
“تیسیر” وچ ابو عمر الدوانی نے انہاں دا اک استاد ابو الدرداء عویمر بن عامر مشہور صحابیؓ اورمغیرہ بن ابی شہاب المخزومی تے فضالہ بن عبید تے کہیا گیا کہ ابن مجاہد التمیمی توں وی قرأ ت دا علم حاصل کیا
شاگرد سودھو
ان دے شاگرداں وچ ایہ ناں ودھ مشہور نيں
البررة يحیٰ بن الحارث الذماری، واسماعيل بن عبيد الله بن ابی المہاجر، وسعيد ابن عبد العزيز، وخلاد بن يزيد بن صبيح المری، ويزيد بن ابو مالك، ایہ سب علم قرأت دی وجہ توں لوکاں وچ پہچان رکھدے نيں [۱]
اکابرین دے اقوال سودھو
1۔ امام ذہبی نے کہیا: إمام الشامین في القراء ۃ’’شام وچ رہنے والے لوکاں دے قرأت وچ امام نيں۔‘‘ [۲]
2۔ امام عجلی نے کہیا: ’ثقہ‘ [۳] 3۔ امام نسائی تے ابن حبان نے ثقہ کہیا اے۔ محمد بن سعد نے کہیا: کان قلیل الحدیث [۴] 4۔ یحییٰ بن حارث زماری کہندے نيں: ابن عامرشام دے قاضی سن دمشق دی مسجد دی تعمیر اُتے انہاں دی ذمہ داری سی تے اوہ مسجد دے رئیس سن جدوں مسجد وچ کِسے بدعت نوں دیکھدے تاں اسنوں تبدیل کردیندے سن ۔[۵] 5۔ امام اہوازی کہندے نيں: ’’ابن عامرامام، عالم، ثقہ سن ۔ اس علم وچ جو انہاں دے پاس سی جس نوں روایت کيتا اس دے حافظ سن تے جس نوں زبانی چيتا کيتا اس وچ پختہ سن، پہچان رکھنے والے، چنگا فہم رکھنے والے سن اس چیز وچ جس نوں لے کے آندے سن، سچے سن اس چیز وچ جس نوں اعلیٰ درجے دے مسلماناں توں نقل کردے، تابعین وچوں پسندیدہ سن، اکثر روایت کرنے والےآں وچوں سن، انہاں دے دن وچ تہمت نئيں لگائی گئی تے انہاں دے یقین وچ شک نئيں کيتا گیا، انہاں دے امانت داری وچ شک نئيں کيتا گیا۔ انہاں اُتے روایت کرنے وچ طعن نئيں کيتا گیا، انہاں دا روایت نوں نقل کرنا صحیح اے، انہاں دی گل فصیح اے، اپنے مرتبے وچ بلند نيں، اپنے کم وچ درستی نوں پانے والے نيں، اپنے علم وچ مشہور نيں، انہاں دے فہم دی طرف رجوع کيتا گیا اے، انہاں دی بیان کردہ احادیث دی تعداد شمار نئيں کيتی جاسکدی تے انہاں نے کوئی ایسی نئيں کہی جو حدیث دے مخالف ہو۔‘‘[۶] جب سیدنا ابوالدرداء دمشق دی جامع مسجد وچ صبح دی نماز پڑھاندے تاں لوک انہاں دے پاس قرآن حکیم پڑھنے دے لئی جمع ہوجاندے تاں اوہ لوکاں دے دس دس دے گروہ بنا دیندے سن تے ہر دس اُتے اک نوں نگران مقرر کردیندے تے خود کھڑے ہوجاندے۔ لوکاں نوں غور توں دیکھدے سن بعض بعض اُتے پڑھدے سن جدوں انہاں وچوں کوئی غلطی کردا تاں اپنے نگران دی طرف رجوع کردا جدوں نگران وی غلطی کردا تاں اوہ سیدنا ابوالدرداء دی طرف رجوع کردا او راس غلطی دے بارے وچ آپ توں سوال کردا تے عبد اللہ بن عامر وی دس دے گروہ اُتے نگران سن آپ انہاں وچ وڈے سن جدوں سیدنا ابوالدرداء وفات پاگئے تاں انہاں دے نائب ابن عامربنے سن، آپ انہاں دی جگہ اُتے کھڑے ہوئے، آپ اُتے تمام لوکاں نے قرأت کی، شام والےآں نے آپ نوں امام پکڑلیا تے انہاں نے آپ دی قراء ات دی طرف رجوع کيتا۔ ‘‘ [۷] امام ابوعبید کہندے نيں: ’’اہل شام دے قراء وچوں ابن عامر وی سن اوہ اپنے زمانے وچ دمشق والےآں دے امام سن ايسے دی طرف انہاں دی قراء ت گئی۔‘‘ [۸]