عبداللہ بن بدیل
عبداللہ بن بدیل | |
---|---|
جم |
|
مقام وفات |
|
ترمیم |
حضرت عبد اللہ بن بدیل ؓ صحابی رسول سن ۔
ناں ونسب
سودھوعبد اللہ نام، باپ دا ناں بدیل سی، نسب نامہ ایہ اے ،عبد اللہ بن بدیل بن ورقاء ابن عبدالعزیٰ خزاعی،عبد اللہ دے والد بدیل قبیلۂ خزاعہ دے سردار سن ۔
اسلام و غزوات
سودھوفتح مکہ توں پہلے اپنے والد بدیل دے نال مشرف باسلام ہوئے، فتح مکہ حنین طائف تے تبوک وغیرہ غزوات وچ آنحضرتﷺ دے ہمرکاب سن ۔ [۱]
عہدِ فاروقی
سودھوعبد اللہ نہایت حوصلہ مند بہادر سن ،حضرت عمرؓ دے عہد وچ انہاں نے وڈے وڈے کارنامے کیتے 23ھ وچ جدوں حضرت ابو موسیٰ اشعریؓ قم وقاشان دی مہماں وچ مصروف سن تاں حضرت عمرؓ نے عبد اللہ نوں انہاں دی مدد دے لئی روانہ کيتا کہ اوہ اصفہان دی مہم اپنے ہتھ وچ لے کے ابو موسیٰ اشعریؓ دا بار ہلکا کرن؛ چنانچہ ايسے سنہ وچ عبد اللہ نے اصفہان دے علاقہ وچ پیش قدمی دی تے "جی" نامی قریہ اُتے حملہ کرکے ایتھے دے باشندےآں نوں مطیع بناکر انہاں توں جزیہ وصول کيتا "جی" دے بعد اصفہان دا رخ کیا، ایتھے دے حکمران فادوسفان نے شہر چھڈ کے نکل جانا چاہیا، مگر عبد اللہ نے اس دا موقع نہ دتا تے اگے ودھ کے اسنوں روک لیا، فادوسفان دے نال تِیہہ منتخب بہادر سن اس نے عبد اللہ توں کہیا بے کار جاناں نوں ضائع کرنے توں کيتا فائدہ آؤ تنہا اسيں تسيں نپٹ لاں، عبد اللہ نے منظور کر ليا، دونے دا مقابلہ ہويا، عبد اللہ نے نہایت پھردی توں وار کیا، فادوسفان نے خالی دتا، اوراس دے گھوڑے دی زین نوں کٹتا ہويا نکل گیا،فادو سفان نے انہاں دی شجاعت دا اعتراف کيتا کہ تسيں ایداں دے عقلمند بہادر نوں قتل کرنے نوں دل نئيں چاہندا، وچ اس شرط اُتے شہر حوالہ کرنے نوں تیار ہاں کہ ایتھے دے باشندےآں نوں اس امر دی آزادی دیجائے کہ انہاں وچ جس دا دل چاہے اوہ جزیہ دیکر رہے اورجس دا دل چاہے شہر چھڈ کے چلا جائے،عبد اللہ نے ایہ درخواست منظور کرلئی اورفادوسفان نے شہر حوالہ کر دتا، اصفہان اُتے قبضہ کرنے دے بعداس دے قرب و جوار دے علاقےآں دی طرف ودھے اورچند دناں وچ پورا علاقہ بہ شمول کوہستان وزرعی ضلعے زیر نگيں کر ليا۔ [۲]
عہد عثمانی
سودھو28ھ وچ حضرت ابو موسیٰ اشعریؓ نے کرمان دی مہم اُتے مامور کیا،عبد اللہ نے طبس اورکرین دو قلعے فتح کیتے، انہاں قلعےآں دی تسخیر توں خراسان دا راستہ صاف ہو گیا [۳] جسنوں بعد وچ عبد اللہ بن عامر نے فتح کيتا۔
عہد مرتضوی
سودھوحضرت عثمانؓ دی موت دے بعد امیر المومنین علی ابن ابی طالب کرم اللہ وجہہ الکریم تے معاویہ دے اختلاف وچ عبد اللہ معاویہ دے شدید مخالف اورحضرت علیؓ دے اُتے جوش حامیاں وچ سن ،جب دونے وچ اختلاف شروع ہويا تاں عبد اللہ نے حضرت علیؓ دے حامیاں دے سامنے ایہ تقریر کیتی:
اما بعد لوگو:معاویہ نے اک ایسا دعویٰ کيتا اے جس دا اوہ ہرگز مستحق نئيں اے، اوہ اس دعویٰ وچ ایداں دے شخص نال جھگڑا کر رہیا اے جو یقیناً اس دا زیادہ مستحق اے ، معاویہ تے اس شخص دا کوئی مقابلہ نئيں ،معاویہ باطل نوں لےکے اٹھیا اے تاکہ حق نوں ڈگمگا دے ،لوگو! انہاں نے قبیلے تے اعراب نوں گمراہی وچ مبتلا کر دتا اے تے انہاں دے دلاں وچ فتنہ و فساد دا بیچ بو کر انہاں توں حق و باطل دی تمیز اٹھا دتی اے، خدا دی قسم ! تسيں لوک یقینا ً حق اُتے ہو، خدا دا نور تے برہان تواڈے نال اے، سرکشاں تے ظالماں دے مقابلہ دے لئی تیار ہوجاؤ تے انہاں نال جنگ کرو، خدا تواڈے ہتھوں انہاں نوں عذاب دا مزہ چکھائیگا۔
قاتلو الفۃ الباغیۃ الذین فازعوا الامراھلہ
ترجمہ: لوگو باغی گروہ توں لڑو جنھاں نے اک امر دے اہل ومستحق توں جھگڑا کيتا اے۔
تم نے رسول اللہ ﷺ دے نال ایداں دے لوکاں توں جہاد کيتا اے، خدا دی قسم اس بارہ وچ انہاں دی نیت پاک تے اچھی نئيں اے، اس لئی اپنے اورخدا دے دشمناں دے مقابلہ وچ اٹھو، خدا تسيں اُتے اپنی رحمت نازل فرمائےگا۔ [۴] جنگ صفین دے درمیانی التوا دے بعد محرم الحرام دے اختتام دے بعد جدوں دوبارہ جنگ شروع ہوئی تاں حضرت علیؓ نے عبد اللہ نوں پیدل فوج دا کماندار بنایا۔
شہادت
سودھوجنگِ صفین دا سلسلہ مدتاں جاری رہیا، پوری فوجاں میدان وچ بوہت گھٹ اتردیاں سن عموماً چھوٹے چھوٹے دستے اک دوسرے دے مقابلہ وچ آندے سن ،اک دن عبد اللہ بن بدیل اپنا دستہ لے کے اترے،شامیاں دی طرف توں ابو اعور سلمی انہاں دے مقابلہ وچ آیا، صبح توں شام تک نہایت پر زور مقابلہ ہُندا رہیا، عبد اللہ اس بہادری توں لڑدے سن کہ جدھر رخ کردیندے سن شامی کائی دی طرح چھٹ جاندے سن ،اک حملہ وچ زور وچ بڑھاندے ہوئے معاویہ دے علم تک پہنچ گئے ،امیر نے حکم دتا کہ انہاں اُتے پتھر برساؤ، اس حکم اُتے چاراں طرف توں پتھر برسنے لگے تے امیر المومنین علی بان علی ابی طالب کرم اللہ وجہہ الکریم دا ایہ جان نثار پتھراں دی بارش نال شہید ہو گیا۔ [۵]