عاصم بن ابی النجود
| ||||
|---|---|---|---|---|
| جم | 7ویں صدی | |||
| وفات | سنہ 745 (44–45 سال) | |||
| شہریت |  اموی خلافت
| |||
| عملی زندگی | ||||
| استاذ | ابو عبدالرحمٰن السلمی کوفی | |||
| تلمیذ خاص | ابو عمرو بن علاء بصری ، حفص بن سلیمان کوفی ، شعبہ بن عیاش | |||
| پیشہ | قاری | |||
| شعبۂ عمل | قرأت | |||
ترمیم  | ||||
عاصم بن ابی النجود الکوفی انہاں نوں عاصم الكوفی وی کہیا جاندا اے قراء سبعہ وچ شمار ہُندے نيں
ناں و نسب
سودھوعاصم بن بہدلہ- أبو النّجود (بفتح النون)، ابو بكر الاسدی کوفی جوالحنّاط دے غلام سن
اسدیاں دے آزاد کردہ غلام سن ۔ اس لئی اسدی کہے جاندے نيں۔ زر بن جیش الکوفی تے ابو عبد الرحمن السلمی توں قرأت حاصل کيتی تے انہاں توں اعمش تے منصور بن المعمر روایت کردے نيں۔ ایہ دونے انہاں دے قرابت مند وی سن مگر انہاں نوں لکھیا اے کہ کان عثمانیاً یعنی عثمان ذوالنورین دے حمایتیاں وچوں سن ۔ 127ھ یا 128ھ وچ انہاں دی وفات ہوئی۔
استاداں
سودھوعاصم قرأت وچ عاصم بن بہدلہ دے دو استاد سن ۔ ابو عبد الرحمن السلمی لکوفی جنہاں دا ناں عبد اللہ بن حبیب بن ربیعہ اے دوسرے استاد زر بن حبیش نيں اورابو عمرو الشيبانی توں وی علم حاصل کيتا۔
شاگرد
سودھوان دے شاگرد امام القرأت حفص بن سلمان جدوں کہ دوسرے شاگرد حفص بن سلیمان القاری حفص بن سلیمان الاسدی ابو عمیر البزار لکوفی القاری۔ انہاں نوں غاضری وی کہندے نيں یعنی غاضر بن الملک بن ثعلیہ دی طرف توں وی منسوب کيتے جاندے نيں۔ ابان بن تغلب، ابان بن يزيد العطار،اسماعيل بن مجالد، الحسن بن صالح،الحكم بن ظہير،حمّاد بن سلمہ،حماد بن زيد،حماد بن ابو زياد، حماد بن عمرو، سليمان بن مہران الأعمش، سلام بن سليمان ابو المنذر، سہل بن شعيب، ابو بكر شعبہ بن عياش،شيبان بن معاویہ، ضحاك بن ميمون، عصمہ بن عروة، عمرو بن خالد،مفضل بن محمد، مفضل بن صدقہ،محمد بن رزيق،نعيم بن ميسرہ،نعيم بن يحيى، جدوں کہ انہاں توں اکھر بہ اکھر قرآن پڑھنے والےآں وچ ابو عمرو بن العلاء،خليل بن احمد،حارث بن نبہان، حمزہ الزيات،حمّادان (ابن سلمہ، ابن زيد) مغيرة الضبی،محمد بن عبد الله العزرمي، ہارون بن موسى شامل نيں۔[۱]
اِمام عاصم دے بارے وچ اکابر اقوال
سودھو- امام ذہبی نے کہیا: إمام أھل الکوفۃ ’اہل کوفہ دے امام نيں۔‘ [۲]
- امام احمد بن حنبل نے کہیا: رجل صالح، خیر، ثقۃ۔[۳]
- امام ابوحاتم نے کہیا: محلہ الصدق
- امام ابوزرعہ تے اک جماعت نے انہاں نوں ثقہ کہیا اے۔
- امام دارقطنی نے کہیا: في حفظہ شيء ’ان دے حافظے وچ کچھ (خرابی) سی۔‘ [۴]
- ابن سعد نے کہیا: ’ثقہ‘
- ابن معین نے کہیا: ’لا بأس بہ‘
- عجلی نے کہیا: صاحب سنۃ و قراء ۃ القرآن، وکان ثقۃ، رأسا في القراء ۃ
- امام یعقوب بن سفیان نے کہیا: في حدیثہ اضطراب، وھو ثقۃ
- ابوحاتم نے کہیا: صالح وھو أکثر حدیثا من أبي قیس الأودي، وأشھر منہ، وأحب إلي منہ، وقال محلہ الصدق صالح الحدیث۔
- ابوزرعہ نے کہیا: ’ثقہ‘
- نسائی نے کہیا: ’لیس بہ بأس‘ [۵]
- ابن حبان نے ثقات وچ ذکر کيتا اے۔
حوالے
سودھو- 14۔ ابن شاھین نے ثقات وچ ذکر کيتا ے۔[۱]
- ↑ تہذيب التہذيب: 5؍36