صابر علی صابر
 | |
|---|---|
 صابر علی صابر | |
| مقامی ناں | صابر علی صابر |
| جم | 13 ژانویهٔ 1978 (عمر: ۴۶ سال) لاہور، پاکستان |
| کم کِتہ | بنجابی کوی |
| قومیت | پاکستانی |
| شہریت | بنجابی پاکستانی |
| صنف | نظم |
| صابر علی صابر | |
|---|---|
| جم |
|
| وفات |
|
 باب ادب
| |
ترمیم  | |
کتاباں
سودھوشاعری
سودھو- اکو ساہے (2012)
- الف دا پاندھی (2014)
- پرچھاویں (2016)
کہانیاں
سودھو- ہمزاد
- بھکھ (2021)
پنجابی کلام صابر علی صابر
سودھو1. عشقَ ملیا ایمان بدلے
عشقَ مِلیا ایمان بدلے،
تاں میں اپنے بیان بدلے۔
درد تیرا مکان بدلے،
دل نے کنّے مکان بدلے۔
جہڑا کہندی جہان بدلے،
پہلاں اپنی اڈان بدلے۔
سانوں زاہد نے کی بدلنا،
جہدا ہر کم اے دان بدلے۔
انج تے ہر شے بدلدی رہندی،
پر جے بندہ زبان بدلے؟
میری خوبی وی خامی ہوئی،
اوہدی خامی لکان بدلے۔
2. میں کیہا ایہہ کوئی گلّ تے نہیں ناں
میں کیہا ایہہ کوئی گلّ تے نہیں ناں
چپّ مسلے دا حلّ تے نہیں ناں
میرے دل چوں نکل وی سکنا ایں
دل کوئی دلدل تے نہیں ناں
عشقَ توں میں انجان ہی سہی پر
تینوں وی کوئی ولّ تے نہیں ناں
منیاں بندے اکو جہے نئیں
پر تیرے گل ٹلّ تے نہیں ناں
میں کہناں لہو اکو جہے نے
اوہ کہندا اے کھلّ تے نہیں ناں
تے دنیاں میتھوں باغی “صابر”
توں دنیاں دے ولّ تے نہیں ناں
3. ﷲ دے گھر گھلو دانے
چڑھی وساکھی واڈھے بیٹھے، پکی کنک وڈھیچن لگی،
تکھی دھپے بھریاں بجھیاں، ادھی رات گوھیچن لگی۔
کہن خدا دا حصہ گھلو، وچ مسیتاں دے ملوانے،
ﷲ دے گھر گھلو دانے، بھاویں ﷲ نے نئیں کھانے۔
ﷲ دے گھر گھلو دانے…
دانے یاں فیر پیسے گھلو، جو وی جی کردا اے گھلو،
ربّ دے گھر وچ حصہ پاؤ، جو وی پجدا سردا اے گھلو۔
ربّ دے گھر دے ہمسائے دے، بھاویں بھکھے سون نیانے،
ﷲ دے گھر گھلو دانے، بھاویں ﷲ نے نئیں کھانے۔
ﷲ دے گھر گھلو دانے…
فرش پرانا پٹّ مسجد دا، چھیتی کریئے نواں لوائیے،
کندھاں نال وی سنگِ مرمر، یا چینی دیاں ٹائلاں لائیے۔
بندے پئے کُلے نوں ترسن، ربّ پیا محلیں موجاں مانے،
ﷲ دے گھر گھلو دانے، بھاویں ﷲ نے نئیں کھانے۔
ﷲ دے گھر گھلو دانے…
چودھری، حق مضارے دا وی، مسجد دے وچ دے جائے بھاویں،
میاں جی اوہنوں بہا دیندے نے، جنت دے وچ ٹھنڈی چھاویں۔
کنک تو ساویں جنت ویچے، ویکھو ملاں ہاسے بھانے،
ﷲ دے گھر گھلو دانے، بھاویں ﷲ نے نئیں کھانے۔
ﷲ دے گھر گھلو دانے…
جس گھروں ناں دانے آئے، اس گھر اسیں آپ جاواں گے،
پنج ستّ بندے کٹھے ہوکے، اس دا بوہا کھڑکاواں گے۔
ملا دے اعلان توں میں جہے، کئی بہہ گئے ہو نموجھانے،
ﷲ دے گھر گھلو دانے، بھاویں ﷲ نے نئیں کھانے۔
ﷲ دے گھر گھلو دانے…
جماں پڑھن ساں گیا مسیتے، واج ہوئی ملا فرمایا،
صافے دی اک جھولی لیکے، چندے دے لئی بندہ آیا۔
خالی کھیسے لگا صابر، ربّ دے گھر نئیں آیا ٹھانے،
ﷲ دے گھر گھلو دانے، بھاویں ﷲ نے نئیں کھانے۔
ﷲ دے گھر گھلو دانے…
4. بلھیا میری بکل وچوں کس طرحاں نکلے چور
1.
بلھیا میری بکل وچوں کس طرحاں نکلے چور،
آل دوآلے ملا قاضی میں وچکار کھلوتا،
جرم دھرم دا قیدی بن کے پباں بھار کھلوتا،
سچ دا ویری ڈھڈّ دا کتا پہریدار کھلوتا،
گل پیا ڈھول جے لاہنا چاهواں پے جاندا اے شور،
بلھیا میری بکل وچوں کس طرحاں نکلے چور۔
2.
بلھیا اج وی کافر مینوں کافر آکھن تے؟
آہو آہو کہ کے جے میں وی ٹال گیا،
بلدا کنج روهے گا جو توں دیوا بال گیا۔
جے بھیت نہ کھلا تے پھر میرا حالَ گیا،
سچ دا مچّ مچاواں جاں پھر الفوں ہوواں بے،
بلھیا اج وی کافر مینوں کافر آکھن تے؟
3.
بلھیا آ تے رل کے میں بیکید دا نعرہ لائیے،
کیوں گنگا وچّ غوطے کھائیے کیوں کر جائیے مکے،
مون منا کے پھریئے کاہنوں رکھیئے پنجے ککے،
کافر کہیے کلّ دی گل کرن توں جہڑا ڈکے،
کھوہ دے ڈڈو ورگا جیون کیوں کر ہور ہنڈھائیے،
بلیا آ تے رل کے میں بیکید دا نعرہ لائیے۔
5. جہڑے دن دے راہ بدلے نے
جہڑے دن دے راہ بدلے نے
سجن انهے واہ بدلے نے
جد وی عالی جاہ بدلے نے
گل نی بدلے، پھاہ بدلے نے
لکھاں ورھیاں توں ایہہ ریت اے
ہو کے لوک تباہ بدلے نے
اوہو تاپ تے اوہو کھنگاں
موسم کی سواہ بدلے نے
کجھ ہوکے کجھ ہاواں بن گئے
میں "صابر" ساہ بدلے نے
6. تیرے اک اشارے تے
تیرے اک اشارے تے
کوئی زندگی وارے تے؟
چارے تڑپے لارے تے
چن، چاننی، تارے، تے
سورج ڈبکے مرجیگا
جے توں وال کھلارے تے
بندے دے وچ ﷲ اے
بندہ، بندہ مارے تے ؟
چوداں طبق سی دل اندر
قبضہ کیتا ای سارے تے
دنیا پاگل کہندی اے
سوچاں دنیا بارے تے
قسمت ہار ای جاندی اے
بندہ ہمت ہارے تے
7. رنگت مہک نفاست اوہدے بلھاں دی
رنگت مہک نفاست اوہدے بلھاں دی،
ایسی تیسی کر دندی اے پھلاں دی ۔
میں پتھر دی بیڑی لے کے ٹریاں واں ،
مینوں کی پرواہ اے چھلاں چھلاں دی ۔
ربّ دے ناں تے بندے ماری جاناں ایں ،
تیرے پنڈت فادر دی تے ملاں دی ۔
8. جے نہیں میرے نال کھلونا
جے نہیں میرے نال کھلونا
تے نہیں میرے نال کھلونا
کالی رات ڈراؤندی پئی اے
وے نہیں میرے نال کھلونا ؟
جے کوڑاں نوں کھان دا یدھ اے
دیہہ نہیں میرے نال کھلونا
کلر کھادی کندھ ورگا واں
لے نہیں میرے نال کھلونا
میں بلہے دے الف دا پاندھی
بے نہیں میرے نال کھلونا
9. ماڑے دی تقدیر وغیره
ماڑے دی تقدیر وغیره
ملاں، پنڈت، پیر وغیره
گلّ تے اکو نقطے دی اے
کی اے وچ لکیر وغیره
جیکر مرزے سوں جاون تے
ٹٹّ جاندے نے تیر وغیره
چھاپاں چھلے موڑن لگاں
رکھ لئی اے تصویر وغیره
غیرت غیرت کردے مر گئے
کنے خان شمیر وغیره
تیرے پچھے کھلیاں دسن
سوہنی، سسی، ہیر وغیره
جے توں عشقَ دے راہ پینا اے
صاحباں؟ پھر ایہہ ویر وغیره
اردو غزل وی ٹھیک اے ‘صابر’
ہاں اوہ غالب، میر وغیرا
10. بھاویں اوہدی میری دوری نئیں ہندی
بھاویں اوہدی میری دوری نئیں ہندی۔
پر دوہاں دی مرضی پوری نئیں ہندی۔
سبھ دے ساہویں نرنا کوئی ملنا نئیں،
کرنی اے جو گلّ ضروری نئیں ہندی۔
تیری میری گلّ اے تیرے میرے وچ،
کہہ دتا اے ناں، مشہوری نئیں ہندی۔
اپنی آپ سیہان کراؤنا ڈرنا واں،
حالاں سچ کوئی مغروری نئیں ہندی۔
11. چپّ چڑاں
جیوندا نہیں اوہ جہڑا چپّ اے
ویکھو کہڑا کہڑا چپّ اے
بول چندریئے جیبھے بول
پچھے سارا ویہڑا چپّ اے
پھر اج کاگ بنیرے بیٹھا
ہونے ہجر سنیہڑا، چپّ اے
گلّ میں کجھ کجھ سمجھ گیا واں
ٹھیک اے، چھڈو کھہڑا، چپّ اے
ایتھے سارے 'صابر' تے نہیں
جہدا رڑدے ریڑھا، چپّ اے
12. زندگی پیار دا دوجا ناں اے
زندگی پیار دا دوجا ناں اے
اک مٹیار دا دوجا ناں اے
چن دا ناں بدلاؤ ایہہ تے
میرے یار دا دوجا ناں اے
ربا میتھوں جان ناں منگیں
ایہہ سرکار دا دوجا ناں اے
کجھ تے بول کہ میں ایہہ سمجھاں
چپ اقرار دا دوجا ناں اے
ویکھ کے نماں نماں ہسنا
ایہہ اظہار دا دوجا ناں اے
13. میں نئیں ہندا اگے اگے
میں نئیں ہندا اگے اگے
ہے کوئی جو لگے اگے
ویکھو وڈھی واہی ویکھو
بندہ پچھے ڈھگے اگے
مڑ جا مڑ جا مڑ جا مڑ جا،
عشقَ کھڑا ای پگے اگے
پھر ہن رتے ہونٹ وکھاویں
کی چھڈیا ای اگے اگے
منیاں گلّ ای حلّ اے یارو
پر جے ہوون جگے اگے
صابر بلہے الف پڑھایا
الفوں اگے اگے اگے
14. ہالی تیک نئیں بھلیاں اکھاں
ہالی تیک نئیں بھلیاں اکھاں،
لمی چپّ تے، کھلیاں اکھاں۔
توبہ، توبہ، توبہ، توبہ،
جوبن، زلفاں، بلھیاں، اکھاں۔
امبر دھرتی وٹے پائے،
پر نہ میتھوں تلیاں اکھاں۔
میں دکھاں دے ساگر پیتے،
ہن جے میریاں ڈلھیاں اکھاں۔
جگّ تے 'صابر' بن کے رہیے،
رکھیے کھلیاں ڈلھیاں اکھاں۔
15. چڑھیا چیتر لگراں پھٹیاں
چڑھیا چیتر لگراں پھٹیاں
پر نہ ہاسے پھٹے
من دی رتّ نوں تن دے سوکے
اکھ نوں کاسے پھٹے
بھکھی روح دی ککھوں وحشی
بھکھے پیاسے پھٹے
تاہیوں ساڈے وہڑے پھٹے
جو اکواسے پھٹے
چڑھیا چیتر...
چڑھیا چیتر لگراں پھٹیاں
آساں ہریاں ہوئیاں
شالا ! چھیتی رنگ لیاون
پیڑاں جریاں ہوئیاں
چنگی جونے اٹھن سبھے
سدھراں مریاں ہوئیاں
سوچاں دے گل گھٹّ نہ دیون
عقلاں ڈریاں ہوئیاں
چڑھیا چیتر...
چڑھیا چیتر لگراں پھٹیاں
رکھاں بانے بدلے
رتّ بدلدی ویکھی تے سبھ
لوک سیانے بدلے
ساڈا اپنے آپ نوں دھوکھا
اپنے بھانے بدلے
کجھ بدل نئیں ہونا جے نہ
پیٹے تانے بدلے
چڑھیا چیتر ...
16. وکھایا جا رہیا واں
وکھایا جا رہیا واں
کمایا جا رہیا واں
ہوا دا فیصلہ اے
اڈایا جا رہیا واں
میں ظالم ہووناں اے
ستایا جا رہیا واں
کسے دی زندگی آں
بچایا جا رہا واں
میں 'صابر' تے نئیں ساں
بنایا جا رہیا واں
17. جد وی اکھ دا ویہڑا سکا ہندا اے
جد وی اکھ دا ویہڑا سکا ہندا اے،
کوئی نہ کوئی سپنا ڈھکا ہندا اے۔
تیرا تکا لگا اے تے لائی رکھ،
یاد رہوے پر تکا تکا ہندا اے۔
اوکھے ویلے ہر چہرہ اے دس پیندا،
جہڑا جنا سقا سکا ہندا اے۔
'صابر' بن کے انج حیاتی بھوگ رہیاں،
جویں کوئی جرمانہ ٹھکا ہندا اے۔
18. تے اکھر ساتھ نئیں دیندے
میں جو محسوس کرنا واں
جے اوہ سبھ لیکنا چاہواں
تے اکھر ساتھ نئیں دیندے
جویں ڈاڈھھے کسے ویلے تے
اکثر چلدیاں ساہواں
تے اکھر ساتھ نئیں دیندے
پنجیری تاریاں دی
جے بناکے کھاونا چاہناں
تے ایہدا ملّ پاوانگا
میں دسّ دیوانگا سورج نوں
کویں برفیلیاں راہواں تے
اکھر ساتھ نئیں دیندے
میری جو اکھ دے چھالے سی
رو رو چنڈیاں بن گئے
کہ کوئی گلّ نئیں کردا
چکھا ہن چپّ دی بلدی چ
اپنی جیبھ وی ڈاہواں
تے اکھر ساتھ نئیں دیندے
19. میرے ہتھ نیاں اے یار
میرے ہتھ نیاں اے یار
ویلا میرا تاں اے یار
ہنساں دا کی دودھ چونا جے
کاں وی آخر کاں اے یار
دل اکھاں دی منّ بیٹھا اے
ساڈے ولوں ہاں اے یار
تیری میری کی ہندی اے
تھاں تے اپنی تھاں اے یار
غیر ضروری پابندی اے
ایہہ جرماں دی ماں اے یار
توں انگور دا بھانڈا پا لے
ککر اپنی تھاں اے یار
نئیں دا لفظ مٹا دینا سی
ایہہ ہوون دی ہاں اے یار
کہڑا کافر 'صابر' اے
ناں تے ایویں ناں اے یار
20. اوہدے نیناں دے اشاریاں دے نال کھیڈدے
اوہدے نیناں دے اشاریاں دے نال کھیڈدے،
اسیں رئیاں سدا تاریاں دے نال کھیڈدے۔
خورے نہ ای جوانی نوں گرہن لگدا،
جے نہ چن دیاں لاریاں دے نال کھیڈدے۔
کدی کدی اسیں ساہ وی لینا بھل جانے آں،
اوہدے روپ دے نظاریاں دے نال کھیڈدے۔
ہن کنڈھے تے کھلوتیاں تے کاہدا شکوہ،
اسیں ڈبے آں سہاریاں دے نال کھیڈدے۔
جی کردا سی ہار دا سواد چکھیے،
تائیؤں ہار گئے آں ہاریاں دے نال کھیڈدے۔
ہتھ بالاں دے بندوقاں نالوں سوہنے لگدے،
گھگو گھوڑیاں غباریاں دے نال کھیڈدے۔
21. راضی ناواں ہو سکدا اے
راضی ناواں ہو سکدا اے،
جے اوہ ساواں ہو سکدا اے۔
دھپّ دے وچ میرے نال؟
ہاں ! پرچھاواں ہو سکدا اے۔
میرے ورگے مکّ نئیں سکدے،
ٹاواں ٹاواں ہو سکدا اے۔
اج میرے تے خوش لگدا اے،
ہتھ تے لاواں، ہو سکدا اے؟
22. اس ہتھ توں اس گل دے پینڈے
اس ہتھ توں اس گل دے پینڈے،
سوہنی لئی نے تھل دے پینڈے۔
میں چاہناں ساں ٹل دے پینڈے،
بھجّ بھجّ پئے نے رل دے پینڈے۔
منزل کوئی دور تے نئیں سی،
جے نہ مینوں چھل دے پینڈے۔
ہوکے بھر بھر برفاں ہو گئے،
کنے سڑدے بلدے پینڈے۔
میری لعنت تے ستے اٹھے،
اکھاں ملدے ملدے پینڈے۔
صابر ساں، نہ تاں ہی خورے،
مینوں رہے نے چھلدے پینڈے۔
23. بڑی لمی کہانی اے
جو اکھاں نینویاں نے شیشیاں دے ساہمنے بہہ کے
تے کندھاں نوں سنانی اے، بڑی لمی کہانی اے
میرا مطلب کہ پلکاں مڈھ جمی لونیاں برفاں دی
جہڑی تہہ پرانی اے، بڑی لمی کہانی اے
غلاماں دے غلاماں دی غلامی کردیاں ہویاں
وفا دی ریت چلی سی، جوانی بیت چلی سی
کسے جگنو نے دسیا اے ہنیرا نال نئیں جمیا،
تیرے پرکھاں دا ہانی اے، بڑی لمی کہانی اے
ایہہ شاہیاں نوں بچاون لئی جو ساوے، لال، کالے جھنڈیاں دے نال کھہندے نے تے سانوں یار کہندے نے،
اسیں ایہہ سمجھدے کیوں نئیں کہ ساڈے خون پانی تے
ایہناں دا تیل پانی اے، بڑی لمی کہانی اے
میں اکثر سوچداں رہناں خدا تسلیم کیتا اے،
خدا تسلیم نئیں کردا، جمع تقسیم نئیں کردا،
پھر آپے سوچ لینداں ہاں خداواں دے خداواں توں
خدا نے مار کھانی اے، بڑی لمی کہانی اے
کدی توں سوچیا کیوں نئیں جے ہوراں وانگ 'صابر' وی
تیرے کنّ کنّ تے کنّ دھردا زبر نوں زیر نہ کردا،
ایہہ میرا معجزہ اے کہ تیرے آدم توں پہلاں دی
میں کوئی رمز جانی اے، بڑی لمی کہانی اے
24. طوطے
کوئی گَل کراں تے،
فَٹّ بول پیندے نے،
ایہہ کتھّے لکھیا اے؟
لِکھیاں نُوں مندے نے،
میں لِکھّ دینا واں تے،
فیر وی نئیں مندے،
ایہہ جو توں لکھیا اے،
ایہہ کتھّے لکھیا اے؟
جہڑی گل ہوئی نئیں،
اوہ گل کرے نہ،
جو کتے لکھیا نئیں،
اوہ کوئی لکھے نہ،
ایہہ کتھے لکھیا اے؟
25. کتے بنام بندے
اک دے مگر سی چوکھے لگے
جان بچاون دے لئی بھجا
واہوا بھجا، چوکھا بھجا۔
پر اوہناں پچھا نہ چھڈیا،
آخر اسنے بے بس ہوکے،
لتاں دے وچّ پونچھل لیکے،
ماڑے ہون دا ترلا پایا،
سارے اسنوں چھڈکے تر گئے۔
پر جے اتھے کتیا دی تھاں،
بندے ہندے پھیر کی ہندا؟
26. ربا تیرے حکم بناں جے پتہ وی نہیں ہلدا
ربا تیرے حکم بناں جے پتہ وی نہیں ہلدا
کی سمجھاں ہر ماڑے تے تگڑے پچھے توں ایں
لگدے پئے نے جہڑے سانوں رگڑے پچھے توں ایں
مسجد مندر تے گرجے دے جھگڑے پچھے توں ایں
انے خون خرابے دے وچ تینوں کی اے ملدا
ربا تیرے حکم بناں جے پتہ وی نہیں ہلدا
ربا بے شک جگّ دی ہر اک شئے دا مالک توں ایں
ربا بے شک جگّ دی ہر اک شئے دا مالک توں ایں
تیری شئے دا اتھے مالک بندا جہڑا کی اے
الٹا کافر کہندے جے میں دساں کہڑا کی اے
توں قادر ایں کر دیویں سانجھا وہڑھا کی اے
ملکیت دے کاہدے رولے جد ہر شئے دا خالق توں ایں
ربا بے شک جگّ دی ہر اک شئے دا مالک توں ایں
27. اننھا
اننھا اوہ نہیں ہندا
جہنوں دسدا نہ ہووے
اننھا اوہ ہندا اے
جہڑا وینہدا نہ ہووے
28. اپنی جندڑی رلدی پئی اے
اپنی جندڑی رلدی پئی اے،
پر کلے نوں کلدی پئی اے۔
بھانڈے ٹینڈے سانبھ لؤ لوکو،
لیہندے ولوں جھلدی پئی اے۔
ہن میں تینوں بھیڑا ای لگنے،
تیری پگّ جو کھلدی پئی اے۔
اٹی دے ملّ وکیا سی ناں،
ایتھے کس بھا تلدی پئی اے۔
میں اوہنوں کنج بھلا سکنا واں،
اوہ جو مینوں بھلدی پئی اے۔
نہیں پیندا، جا کم کر جا کے،
ساڈی کہڑی ڈلدی پئی اے۔
29. جے کسے چراغ دی میں روشنی اڈیکدا
جے کسے چراغ دی میں روشنی اڈیکدا،
سرگیاں دے تاریاں نوں کس طرحاں دھریکدا۔
اک ای سنگتراش سی ناں ایس پورے شہر وچّ،
پتھراں تے مردیاں دے ناں پیا الیکدا۔
او خدا دی مالکی دے مالکا جواب دے،
توں شریک بن گیاں نہ اوس لاشریک دا۔
نیچ ہاں میں نیچ ہاں تے نیچ توں وی نیچ ہاں،
میں تیرے جہے آشنا نوں آشنا نئیں لیکدا۔
عشقَ ہے سی عشقَ ہے آ عشقَ ہی اے زندگی،
بن گیاں واں بکرا ایمان دی پھٹیک دا۔
30. وچارا
اڈدی چڑی دے جے توں کھنب گن لینداں سیں
اج کلّ اوس توں اگانھ دیاں گلاں نے
کتھے لگا پھرناں اے؟
کندھاں دے جے کنّ سی تے اج کلّ اکھاں نے
ہر پاسے اکھاں نے
مونہاں نوں کی ویکھناں اے
ہتھاں وچّ اکھاں نے تے تلی تے زمانہ اے
کتھے لگا پھرناں اے؟
بولدے جو نئیں لوکی ویکھدے تے پئے نے
بولدے وی پئے نے
تیریاں اے پاٹیاں پرانیاں چلاکیاں
تے کوڑ دا وپار ہن چل نئیوں سکنا
انیاں دے دور دیا کانیا وچاریا
کتھے لگا پھرناں اے؟
31. صلاحَ
گلّ کر، یا چپّ کر جا
(رولا پان دا فیدا کوئی نئیں)
ذاتی نہ ہو
مندا بولینگا تے.....
چنگا نئیں ہونا
میں تے تینوں کہنا کجھ نئیں
تیرے پلے رہنا کجھ نئیں
گلّ کر، یا پھر چپّ کر جا
32. ?
سر چکن لئی
سچیاں ہونا پیندا اے
سچیاں ہون لئی
سر چکیے تے
سر نئیں رہندا
رہِ وی جائے تے منہ نئیں رہندا
منہ نہ رہے تے گلّ نئیں رہندی
گلّ نہ رہے تے خالی سر نوں......
33. پنگا ہویا اے
پنگا ہویا اے
دنگا ہویا اے
کہڑا کی اے
ننگا ہویا اے
چنگا ہویا اے
34. جے توں مینوں کجّ نہیں سکدا
جے توں مینوں کجّ نہیں سکدا
تیرے نال میں سجّ نہیں سکدا
چپّ چپیتا بھریا پیتا
ورھ سکناواں گجّ نہیں سکدا
توں چاہویں تے دنیا ولوں
اک وی میہنا وج نہیں سکدا
پیراں وچّ نے آن دے چھالے
مر تے سکنا بھجّ نہیں سکدا
جنے مرضی دکھ دے سجنا
میں صابر ہاں رجّ نہیں سکدا
35. جیوندا نہیں اوہ، جہڑا چپّ اے
جیوندا نہیں اوہ، جہڑا چپّ اے
ویکھو کہڑا کہڑا چپّ اے
بول چندریے جیبھے بول
پچھے سارا وہڑھا چپّ اے
پھر اج کاگ بنیرے بیٹھا
ہونے ہجر سنیہڑا، چپّ اے
گلّ میں کجھ کجھ سمجھ گیا واں
ٹھیک اے ، چھڈو کھہڑا، چپّ اے
ایتھے سارے ' صابر ' تے نہیں
جہدا رڑدے ریڑھا، چپّ اے
36. گنگا اے یاں مکہ اے
گنگا اے یاں مکہ اے، سدھا سدھا دھکہ اے۔
ربّ نوں لبھدے پھردے ہو، ربّ کسے دا سکا اے۔
میرا راشن مہینے دا، تیرا اکو پھکا اے۔
تیرا دیوا بجھّ جاندا، میری کھلّ دا ڈکا اے۔
انے 'صابر' ہو گئے آں، ظالم ہکا بکا اے۔
37. بندہ تے ربّ
بندہ ربّ بناؤندا آیا اے، بندہ ربّ بناؤندا رہندا اے، بندہ ربّ بنا رہا اے، بندہ ربّ بناوے ناں تے، ربّ وی بندہ بن جاویگا۔
فٹکل
لوکی اکھاں نال نئیں وینہدے
ویکھن وی تے حالَ نئیں وینہدے۔
انج ایہہ کوئی جرم تے نئیں ناں،
ٹھیک اے جی فلحال نئیں وینہدے۔