سربجیت سوہی
 | |
|---|---|
 2017 سربجیت سوہی | |
| جم | سربجیت سِنگھ 15 دسامبر 1975 (عمر: ۴۸ سال) امرتسر، پنجاب، بھارت |
| کم کِتہ | ادھیاپن، لیکھک |
| بولی | پنجابی، انگریزی |
| قومیت | آسٹریلیئن، پرواسی بھارتی |
| تعلیم | ایم. ئے. پنجابی، بی. ایڈ. |
| مادر علمی | جی ٹی بی سرکاری کالج سٹھیالا،امرتسر |
| صنف | کوتا، گیت، غزل |
| سرگرم سال | 21ویں سدی دے شرو توں |
| سواݨی | نوپریت کور |
| نیاݨے | پتر رونور سنگھ سوہی پتری پرواز کور سوہی |
| رشتے دار | واد سر جگدیش سنگھ وادہ سریمتی تیز کور |
سربجیت سوہی آسٹریلیا وچّ وسدا اک پنجابی شاعر ہے۔ اکیویں صدی وچّ لکھی جا رہی ترقی پسند شاعر وچ اسدا ذکریوگ تھاں ہے ۔ اسدی شاعر وچّ ججھار-مخالف شعری دھارا دی جھلک ملدی ہے ۔ اسدے پہلے شعری مجموعے "سورج آویگا کل ہی" نوں پنجابی پاٹھکاں ولوں کافی نگھا ہنگارا ملیا سی ۔ جسدے 4 ایڈیشن چھپ چکے ہن ۔ سنّ 2017 وچّ شائع ہوئے اسدے دوسرے شعری مجموعے "ترکش وچلے حرف" نے وی پاٹھکاں اتے نقاداں دا کافی دھیان کھچیا ہے ۔
جیون ویروا
سودھوسربجیت سوہی دا جنم 15 دسمبر 1975 نوں پنجاب (بھارت) دے ضلع امرتسر دے پنڈ چیماباٹھ وچّ ہویا۔
تعلیم تے نوکری
سودھواسنے 1996 وچّ جی. ٹی. بی. سرکاری کالج سٹھیالا (امرتسر) توں گریجوئیشن کیتی ۔ 2007 وچّ پنجابی لکچرار بنن توں پہلاں اسنے پنج سال دے قریب پرائمری استاد وجوں نوکری کیتی ۔
پرواری ویروا
سودھواسدے پیؤ دا ناں سر جگدیش سنگھ اتے ماں دا ناں تیز کور ہے۔ اسدا ویاہ 2011 وچّ نوپریت کور سوہی نال ہویا ۔ اسدا اک پتر رونور سنگھ سوہی، اتے اک پتری پرواز کور سوہی ہے ۔
پرواس اتے موجودہ جیون
سودھوسنّ 2008 وچّ اوہ سرکاری سینئر سیکنڈری سکول ڈیئریوال (امرتسر) توں پنجابی لکچرار دی نوکری چھڈّ کے پکے طور تے آسٹریلیا آ گیا اتے اج-کلّ کوینزلینڈ دے شہر برسبین وکھے رہِ رہا ہے ۔
کتاباں
سودھو- 2016 سورج آویگا کل وی (شعری مجموعہ)[۱]
- 2017 ترکش وچلے حرف (شعری مجموعہ)
ہور کتاباں
سودھو- 2016 سمندروں پاردے دیوے (شعری مجموعہ)
- 2016 الوداع توں پہلاں (شعری مجموعہہ) سو: امن بھلر
- 2017 شبداں دی پرواز (شعری مجموعہ)
ترجمہ کتاباں
سودھوشعری ونگیاں
سودھو"بیج-ناش"
تھپّ دتا گیا ہے،
مکرانے دا ددھیا مرمر
کھدرانے دی.......
اتہاسک ڈھاب اتے !
سروور دی تختی لگّ چکی ہے،
اس نیائیں دے میلے جہے آب اتے !
ختم کر دتی گئی ہے
ریتلی دکھّ........
ہر سال آؤندے نے سکھ،
مکتسر دی پاون دھرتی ‘تے......
چوجی پریتم نوں نمستک ہون لئی !
پر افسوس !
کہ کھدرانے دی ڈھاب.......
ہن ددراں وانگ پھیل گئی ہے،
ماواں دیاں زرخیز ککھاں دے تیکر !
مائی بھاگو دیاں وارثاں دا
بیج-ناش ہو رہا ہے
کون پاڑیگا ؟
اوہناں دے بے دعوے.......
جو پتراں دی دات لئی،
تیرے در تے کردے نے جودڑیاں
( ترکش وچلے حرف )