سبک خراسانی
سبک خراسانی،فارسی شاعری دا اک خاص اسلوب تے طرزِ بیان اے ،جسنوں خراسان اور ماوراءالنهر دے شاعر نے اختیار کيتا۔
سبک خراسانی دے ادوار سودھو
انہاں سلاطین دے ادوار وچ سبک خراسانی دا رواج رہیا:
- دورِ تکوین
- دورِ سامانی
- دورِ غزنوی تے اوائلِ دورِ سلجوقی
سبک خراسانی دی خصوصیات سودھو
سبک خراسانی جو سبک ترکستانی دے ناں توں وی پہچانی جاندی اے۔ اس دی اہم خصوصیات ایہ نيں:
- اس سبک وچ لفظی و صوری خصوصیات نوں مد نظر رکھاجاندا اے۔
- سبک خراسانی دے پیرو طویل قصیدے لکھدے نيں۔ انہاں دے خیالات وچ منطقی استد لال پایا جاندا اے۔ اورقصائد دے لفظاں اُتے شکوہ ہُندے نيں۔
- اس سبک وچ متانت دے نال واقعیت نوں پیش نظر رکھیا جاندا اے۔
- اس سبک وچ عربی لفظاں دا استعمال بوہت گھٹ اے۔
- سبک خراسانی دا چوتھی صدی ہجری توں آغاز ہويا تے چھیويں صدی ہجری تک اس رواج رہیا۔
- اس دور دی تشبیہات حسی تے قدرتی نيں تے انہاں وچ پیچیدگی نئيں اے۔
مضامین سودھو
سبک خراسانی دے پیروی کرنے والےآں دے محبوب موضوعات مناظر قدرت تے مظاہر فطرت نيں۔ مضامین دے لحاظ توں اس سبک وچ مدح ،قصیدہ، ذکر فتوحات تے پند و نصائح ملدے نيں۔
شاعر سودھو
اس سبک دے اہم شاعر :
- رودکی
- شہید ببلخی
- ابوشکور بلخی
- منجیک ترمذی
- کسایی مروزی
- دقیقی طوسی
- فردوسی
- عنصری بلخی
- فرخی
- غضایری رازی
- عسجدی
- منوچہری دامغانی
- فخرالدین اسعد گرگانی
- مسعود سعد سلمان
- امیر معزی
- ابوالفرج رونی
- ناصر خسرو
- سنائیغزنوی
حوالے سودھو
- احمدی گیوی، حسن، و دیگران زبان و نگارش فارسی، زمستان 1374
- مضمون: سبک ہائے شعر فارسیسانچہ:مردہ ربط