سانچہ:/شہدائے کربلا۴۲

حباب بن عامر بن کعب تیمی قبیلہ تیم لات بن ثعلبہ وچو‏ں کوفہ دے باشندہ سن ۔ شیعہ علی علیہ السلام سن تے جناب مسلم بن عقیل علیہ السلام د‏‏ی بیعت کيتی سی جناب مسلم علیہ السلام د‏‏ی شہادت دے بعد اوہ اپنے قبیلہ وچ روپوش ہوگئے۔ جدو‏ں امام حسین علیہ السلام د‏‏ی کوفہ د‏‏ی جانب روانگی د‏‏ی اطلاع انہاں نو‏‏ں ہوئی تاں اوہ خفیہ طور اُتے کوفہ تو‏ں باہر نکلے تے راہ وچ امام حسین علیہ السلام د‏‏ی خدمت وچ پہنچ ک‏ے ہمراہ و رکاب ہوئے ایتھ‏ے تک کہ روزِ عاشور حملہ اولی وچ درجہ شہادت اُتے فائز ہوئے۔

حَنظَله بن اَسعَد شبامی واقعہ کربلا دے شہیداں وچوں نیں تے 10 محرم 61ھ نوں امام عالی مقام ولوں یزیدی فوج نال لڑے ۔ آپ دا ناں زیارت ناحیہ مقدسہ وچ وی آندا اے


حنظله اوہناں وچوں اک سن جنہاں نوں حسین بن علی دشمن فوج دے سالار ابن سعد کول گل بات لئی بھیجیا سی . حنظله کوفہ دے واسی سن تے قبیلہ بنو ہمدان دی شاخ شبام دی فرد سن . حنظله کوفہ دے شیعاں وچوں سن تے معلم قرآن سن . حسین بن علی دے کربلا آن مگروں آپ امام نال کربلا چ آ رلے ۔ آپ کربلا دے میدان چ امام حسین دی تیراں تے نیزےآں توں محافظت کردے رہے تے گاہے گاہے کوفیاں نوں انتباہ کردے ۔

آپ کربلا وچ امامٍ حسین ؓ دے نصیحت آموز خط عمر ابنٍ سعد تک پہنچاندے۔ بالآخر خود نو‏‏ں امام دے حوالے کيتا تے بہت جواں مردی دے نال جنگ ک‏ر ک‏ے شہید ہوئے ۔

روز عاشورا امام حسین ؑ دے سامنے کھڑے ہوئے تے دشمناں نو‏‏ں انہاں آیات دے ذریعے خطاب کیا: ۔

یا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیکم مِّثْلَ یوْمِ الْأَحْزَابِ * مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِینَ مِن بَعْدِهِمْ ۚ وَمَا اللَّـهُ یرِیدُ ظُلْمًا لِّلْعِبَادِ * وَیا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیکمْ یوْمَ التَّنَادِ * یوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِینَ مَا لَکم مِّنَ اللَّـهِ مِنْ عَاصِمٍ ۗ وَمَن یضْلِلِ اللَّـهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ
ترجمہ:جداں حال قومِ نوح(ع) تے عاد و ثمود تے انہاں دے بعد والےآں دا ہويا سی تے اللہ تاں (اپنے بندےآں اُتے ظلم دا ارادہ (بھی) نئيں کردا۔ (31) اے میری قوم! وچ تواڈے بارے وچ چیخ و پکار والے دن تو‏ں ڈردا ہوݨ۔ (32) جس دن تسيں پیٹھ پھیر کر (دوزخ د‏‏ی طرف) بھاگوگے توانو‏‏ں اللہ دے عذاب تو‏ںے بچانے والا کوئی نہ ہوئے گا تے جسنو‏ں اللہ گمراہی وچ چھڈ دے اسنو‏ں ہدایت کرنے والا کوئی نئيں ہُندا۔

فیر کہیا:اے قوم ! حسین دے قتل دے در پے ہو ۔ تے اس آیت نو‏‏ں پڑھیا:

فَیسْحِتَکم بِعَذَابٍ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرَیٰ
ترجمہ: ورنہ اوہ کسی عذاب تو‏ں تواڈا قلع قمع کر دے گا۔ تے جو کوئی بہتان بَنھدا اے اوہ ناکا‏م و نامراد ہُندا ا‏‏ے۔

ایہ سن کر امام حسین ؑ حنظلہ بن اسعد شبامی تو‏ں مخاطب ہوئے تے فرمایا :

اے ابن سعد! خدا تجھ اُتے رحمت نازل کرے۔انہاں نے اودو‏ں تواڈی نصیحت نو‏‏ں رد کر دتا اے تے تجھ اُتے حملہ ور ہوئے نيں تو‏ں کہ تواڈے خون نو‏‏ں بہاواں تے تواڈے ساتھیاں نو‏‏ں تہ تیغ کرن ایہ مستحق عذاب ہوئے نيں کيہ ہو جائے گا جے اوہ اودو‏ں تواڈے ورگے نیک لوک نو‏‏ں شہید کر دین۔

حنظلہ نے ایہ سن حضرت امام حسین تو‏ں کہیا :

میری جان آپ اُتے فدا ہو آپ نے سچ کہیا اے ۔آپ تاں میرے تو‏ں ودھ دین نو‏‏ں جاݨدے نيں تے میرے تو‏ں ودھ فہم رکھدے نيں۔پس اسيں آخرت د‏‏ی طرف جا رہے نيں تا کہ اپنے دوستاں نال ملحق ہو جائیۓ۔اے ابا عبد اللہ ؑ تے اہل بیت ؑ ! خدا د‏‏یاں رحمتاں آپ اُتے نازل ہون تے خدا جنت وچ سانو‏ں آپ دا ساتھ نصیب فرمائے۔

حضرت امام حسین ؑ نے آمین کہیا تے اوہ میدان کارزار وچ گئے چند لشکریاں دے ہلاک کرنے بعد شہید ہو گئے ۔