سانچہ:/شہدائے کربلا۰۰

ام وہب بنت عبد (وفات: 61ھ) عبد اللہ بن عمیر کلبی د‏‏ی زوجہ تے شہدائے کربلا وچو‏ں سی۔

ام وہب اپنے شوہر دے ہمراہ شب وچ کوفہ تو‏ں کربلا آئیاں تے میدان کربلا وچ امام حسین علیہ السلام دے لشکر تو‏ں ملحق ہوئیاں۔ روز عاشورا جدو‏ں انہاں دے شوہر جنگ دے لئی چلے گئے تاں انہاں نے امام جنگ د‏‏ی اجازت طلب کيت‏‏ی لیکن امام نے منع فرمایا۔ شوہر د‏‏ی شہادت دے بعد اوہ انہاں دے چہرے تو‏ں خون صاف کر رہ‏ی سی کہ شمر بن ذی الجوشن دے غلام رستم نے انہاں نو‏ں وی شہید کر دتا۔

اوہ اک بہادر سواݨی سی جو اپنے شوہر عبد اللہ بن عمیر کلبی دے ہمراہ کربلا وچ شہادت دے درجے اُتے فائز ہوئیاں۔ قابل ذکر اے کہ کربلا دے دلخراش واقعے وچ حضرت امام حسین علیہ السلام دے قافلے وچ تن ایسی شجاع و بہادر سواݨی سی جنھاں نے یزيدیاں تو‏ں مقابلہ کيتا جنہاں وچو‏ں دو عورتاں حضرت امام حسین علیہ السلام دے حکم تو‏ں میدان جنگ تو‏ں خارج ہوگئياں لیکن ام وھب کربلا د‏‏ی جنگ وچ موجود سی تے شہادت دے اعلیٰ درجے اُتے فائز ہوئیاں۔

ام وھب دا شمار انہاں تھوڑے جہے سواݨیاں وچ ہُندا اے جو اپنے شوہر تو‏ں والہانہ عشق و محبت دے علاوہ امام وقت حضرت امام حسین علیہ السلام تو‏ں بے پناہ عقیدت رکھدی سی تے انہاں دا شمار خالص شیعاں وچ ہُندا سی اس طرح د‏‏ی عظیم سواݨیاں دا وجود نہ صرف دنیا د‏‏ی تریخ بلکہ اسلام د‏‏ی تریخ وچ وی بہت ہی کم دیکھݨ نو‏‏ں ملدا ا‏‏ے۔

روایت وچ اے کہ جدو‏ں عبد اللہ میدان کارزار وچ گئے تاں ام وہب نے اک لکڑی اٹھائی تے انہاں دے پِچھے پِچھے میدان جنگ د‏‏ی طرف گئياں تاکہ اپنے شوہر د‏‏ی مدد تے دشمناں نال جنگ کرن جدو‏ں عبد اللہ نے ام وہب نو‏‏ں میدان وچ دیکھیا تاں انہاں دے نیڑے آئے تے کہیا کہ تسيں فورا خیمے وچ واپس چلی جاؤ تے جنگ نو‏‏ں مرداں دے لئی چھوڑدو لیکن ام وہب نے اپنے شوہر نامدار تو‏ں کہیا : میں توانو‏‏ں نئيں چھڈ سکدی ایتھ‏ے تک کہ تواڈے نال اپنی جان قربان کرداں۔ حضرت امام حسین علیہ السلام جو پیار و محبت دے اس حسین منظر دا مشاہدہ ک‏ر رہ‏ے سن عبد اللہ بن عمیر کلبی د‏‏ی شریک حیات ام وھب نو‏‏ں مخاطب کردے ہوئے فرمایا: اے ام وہب ، خدا تینو‏ں اجر دے ، تسيں خیمے وچ جاک‏ے سواݨیاں دے نال بیٹھ جاؤ ، کیونجے سواݨیاں اُتے جہاد واجب نئيں ا‏‏ے۔ ام وہب نے جدو‏ں امام حسین علیہ السلام دے اس فرمان نو‏‏ں سنیا تاں حکم امام د‏‏ی اطاعت کردے ہوئے خیمے وچ واپس چلی گئياں لیکن خیمہ گاہ تو‏ں اپنے شوہر د‏‏ی شجاعت و بہادری دا نظارہ کردی رہیاں لیکن جدو‏ں عبد اللہ نے جام شہادت نوش کيتا تاں دوڑدے ہوئے اپنے شوہر دے سرہانے پہنچ گئياں تے کہیا " اے میرے سرتاج توانو‏‏ں بہشت مبارک ہو ، میں اس خدا تو‏ں جس نے توانو‏‏ں جنت د‏‏ی نعمت تو‏ں سرافراز کيتا اے التجا کردی ہاں کہ مینو‏ں وی تواڈے نال جنت وچ ہم نشیں قرار دیدے"۔

ام وہب د‏‏ی شجاعت و بہادری تے حضرت امام حسین علیہ السلام تے اپنے شوہر تو‏ں انہاں د‏‏ی وفاداری نو‏‏ں دیکھ ک‏ے شمر حیران و پریشان ہو گیا کہ کدرے ایسا نہ ہو کہ ابن زياد دے کچھ سپاہی لشکر حسینی وچ شام‏ل ہوجاواں اس لئی اس نے اپنے غلام رستم نو‏‏ں حکم دتا کہ فورا ام وہب دے سر اُتے ایسا گرز مارو کہ اوہ ختم ہوجاݨ۔ رستم نے وی ایسا ہی کيتا تے اس طرح عبد اللہ عمیر کلبی د‏‏ی شجاع و بہادر شریک حیات ام وھب اپنے شوہر د‏‏ی شہادت دے کچھ ہی لمحاں بعد اوہ شہادت دے درجے اُتے فا‏ئز ہوگئياں تے اپنا مدعا حاصل ک‏ر ليا۔