سانچہ:/شہدائے کربلا۰۰
ام وہب بنت عبد (وفات: 61ھ) عبد اللہ بن عمیر کلبی دی زوجہ تے شہدائے کربلا وچوں سی۔
ام وہب اپنے شوہر دے ہمراہ شب وچ کوفہ توں کربلا آئیاں تے میدان کربلا وچ امام حسین علیہ السلام دے لشکر توں ملحق ہوئیاں۔ روز عاشورا جدوں انہاں دے شوہر جنگ دے لئی چلے گئے تاں انہاں نے امام جنگ دی اجازت طلب کيتی لیکن امام نے منع فرمایا۔ شوہر دی شہادت دے بعد اوہ انہاں دے چہرے توں خون صاف کر رہی سی کہ شمر بن ذی الجوشن دے غلام رستم نے انہاں نوں وی شہید کر دتا۔
اوہ اک بہادر سواݨی سی جو اپنے شوہر عبد اللہ بن عمیر کلبی دے ہمراہ کربلا وچ شہادت دے درجے اُتے فائز ہوئیاں۔ قابل ذکر اے کہ کربلا دے دلخراش واقعے وچ حضرت امام حسین علیہ السلام دے قافلے وچ تن ایسی شجاع و بہادر سواݨی سی جنھاں نے یزيدیاں توں مقابلہ کيتا جنہاں وچوں دو عورتاں حضرت امام حسین علیہ السلام دے حکم توں میدان جنگ توں خارج ہوگئياں لیکن ام وھب کربلا دی جنگ وچ موجود سی تے شہادت دے اعلیٰ درجے اُتے فائز ہوئیاں۔
ام وھب دا شمار انہاں تھوڑے جہے سواݨیاں وچ ہُندا اے جو اپنے شوہر توں والہانہ عشق و محبت دے علاوہ امام وقت حضرت امام حسین علیہ السلام توں بے پناہ عقیدت رکھدی سی تے انہاں دا شمار خالص شیعاں وچ ہُندا سی اس طرح دی عظیم سواݨیاں دا وجود نہ صرف دنیا دی تریخ بلکہ اسلام دی تریخ وچ وی بہت ہی کم دیکھݨ نوں ملدا اے۔
روایت وچ اے کہ جدوں عبد اللہ میدان کارزار وچ گئے تاں ام وہب نے اک لکڑی اٹھائی تے انہاں دے پِچھے پِچھے میدان جنگ دی طرف گئياں تاکہ اپنے شوہر دی مدد تے دشمناں نال جنگ کرن جدوں عبد اللہ نے ام وہب نوں میدان وچ دیکھیا تاں انہاں دے نیڑے آئے تے کہیا کہ تسيں فورا خیمے وچ واپس چلی جاؤ تے جنگ نوں مرداں دے لئی چھوڑدو لیکن ام وہب نے اپنے شوہر نامدار توں کہیا : میں توانوں نئيں چھڈ سکدی ایتھے تک کہ تواڈے نال اپنی جان قربان کرداں۔ حضرت امام حسین علیہ السلام جو پیار و محبت دے اس حسین منظر دا مشاہدہ کر رہے سن عبد اللہ بن عمیر کلبی دی شریک حیات ام وھب نوں مخاطب کردے ہوئے فرمایا: اے ام وہب ، خدا تینوں اجر دے ، تسيں خیمے وچ جاکے سواݨیاں دے نال بیٹھ جاؤ ، کیونجے سواݨیاں اُتے جہاد واجب نئيں اے۔ ام وہب نے جدوں امام حسین علیہ السلام دے اس فرمان نوں سنیا تاں حکم امام دی اطاعت کردے ہوئے خیمے وچ واپس چلی گئياں لیکن خیمہ گاہ توں اپنے شوہر دی شجاعت و بہادری دا نظارہ کردی رہیاں لیکن جدوں عبد اللہ نے جام شہادت نوش کيتا تاں دوڑدے ہوئے اپنے شوہر دے سرہانے پہنچ گئياں تے کہیا " اے میرے سرتاج توانوں بہشت مبارک ہو ، میں اس خدا توں جس نے توانوں جنت دی نعمت توں سرافراز کيتا اے التجا کردی ہاں کہ مینوں وی تواڈے نال جنت وچ ہم نشیں قرار دیدے"۔
ام وہب دی شجاعت و بہادری تے حضرت امام حسین علیہ السلام تے اپنے شوہر توں انہاں دی وفاداری نوں دیکھ کے شمر حیران و پریشان ہو گیا کہ کدرے ایسا نہ ہو کہ ابن زياد دے کچھ سپاہی لشکر حسینی وچ شامل ہوجاواں اس لئی اس نے اپنے غلام رستم نوں حکم دتا کہ فورا ام وہب دے سر اُتے ایسا گرز مارو کہ اوہ ختم ہوجاݨ۔ رستم نے وی ایسا ہی کيتا تے اس طرح عبد اللہ عمیر کلبی دی شجاع و بہادر شریک حیات ام وھب اپنے شوہر دی شہادت دے کچھ ہی لمحاں بعد اوہ شہادت دے درجے اُتے فائز ہوگئياں تے اپنا مدعا حاصل کر ليا۔