ریاست بنارس
Benares State ریاست بنارس काशी नरेशों बनारस रियासत | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
قدیم تریخ وچ مملکت کاشی برطانوی راج دی نوابی ریاست بعد ۱۷۷۵ | |||||||
TBD–۱۹۴۸ | |||||||
| |||||||
Benares State in the معجم سلطانی ہند | |||||||
رقبہ | |||||||
• 1892 | ۲٬۲۶۶ کلومیٹر2 (۸۷۵ مربع میل) | ||||||
آبادی | |||||||
• 1892 | 115773 | ||||||
تاریخ | |||||||
تاریخ | |||||||
• قیام | TBD | ||||||
۱۹۴۸ | |||||||
| |||||||
آج یہ اس کا حصہ ہے: | بھارت |
ریاست بنارس (Benares State) (ہندی: बनारस रियासत) برطانوی راج دے دوارن اک نوابی ریاست سی۔
بنارس دی شاہی ریاست برطانوی راج دے وقت ہندوستان دی اک شاہی ریاست سی۔ ۱۵ اکتوبر ۱۹۴۸ نوں اس شاہی ریاست دے اودوں دے بادشاہ نے ہندوستانی یونین وچ شامل ہوݨ دے معاہدے اُتے دستخط کيتے۔
ریاست کاشی دی جڑاں ریاست کاشی وچ واپس جاندیاں نيں ، جو ۱۱۹۴ تک اک آزاد ریاست سی۔ اس دے حکمران بھومیہار برہمن سن ۔ جو اصل وچ کیتھو مشرا خاندان وچ گوتم گوترا دی اولاد توں سی۔۱۷۷۵ وچ ایہ انگریزاں دے قبضے وچ آیا۔ ایہ ۱۹۱۱ وچ اک شاہی ریاست بن گئی۔
بنارس یا بنارس کنگڈم برطانوی راج دے دوران ہندوستان دی اک آبائی ریاست سی ۔ ۱۵ اکتوبر ۱۹۴۸ نوں بنارس دے آخری حکمران نے ہندوستانی یونین توں الحاق اُتے دستخط کيتے۔ [۲]
اس ریاست دی نیہہ اک مقامی زمیندار ، راجہ بلونت سنگھ نے رکھی سی، جس نے ۱۸ويں صدی دے وسط وچ مغل سلطنت دے ٹوٹنے دے موقع اُتے "بنارس دا بادشاہ" دا لقب اختیار کيتا سی۔ اس دی اولاد نے بنارس دے آس پاس دے علاقے اُتے اودھ دے نواب تے ایسٹ انڈیا کمپنی دی سلطنت دے طور اُتے حکومت کيتی۔ ۱۹۱۰ وچ ، بنارس برطانوی ہندوستان دی اک مکمل ریاست بن گئی۔ [۳] ریاست نوں ۱۹۴۷ وچ ہندوستان دی آزادی دے بعد ہندوستان وچ ضم کردتا گیا سی، لیکن اج وی کاشی نریش (عنوان) وارانسی دے لوک دل دی گہرائیاں توں احترام کردے نيں ۔ اوہ اک مذہبی رہنما نيں تے وارانسی دے لوک انہاں نوں شیو دا اوتار مندے نيں۔ [۳]وہ مرکزی ثقافتی سرپرست تے تمام مذہبی تقریبات دا اک لازمی حصہ اے۔ [۳] حکمران خاندان نے بھگوان شیو دی نسل دا دعویٰ کيتا تے بنارس دے مزارات توں بہت فائدہ اٹھایا۔ ۱۹۴۸ وچ کاشی دے ۸۸ويں حکمران سر بیبھوندی نارائن سنگھ نے پہلے ہندوستانی وزیر اعظم جواہر لعل نہرو دی درخواست نوں قبول کردے ہوئے ہندوستانی یونین توں الحاق اُتے دستخط کيتے۔ [۲]
تریخ
سودھومقامی ریاستاں
سودھوبنارس دی آبائی ریاست دے ابتدائی حکمران مغلیہ سلطنت دے صوبہ اودھ ( اودھ ) دے زمیندار سن ۔ جويں جويں مغلاں دی بالادستی کمزور ہوئی، بنارس دی زمینداری اسٹیٹ بنارس دی ریاست بن گئی، لہٰذا نارائن خاندان دے بلونت سنگھ نے انہاں علاقےآں اُتے دوبارہ کنٹرول حاصل کر ليا تے ۱۷۴۰ وچ خود نوں بنارس دا مہاراجہ قرار دتا۔ [۴] آخر کار ایہ خطہ ۱۷۷۵ وچ اودھ دے نواب دے ذریعے ہندوستان وچ کمپنی دی حکمرانی دے حوالے کے دتا گیا، جس نے بنارس نوں خاندانی تسلط دے طور اُتے تسلیم کيتا۔ بنارس ۱۹۱۱ وچ آبائی ریاست بن گئی۔ [۵] ایہ ۱۳ توپاں دی سلامی توں لیس سی۔
وارانسی دے ناں توں جانیا جاندا بوہتے علاقہ اتریا دے اک زمیندار منسا رام نے حاصل کيتا سی۔ ۱۷۸۷ وچ اتریہ دے حکمران بلونت سنگھ نے دہلی دے مغل شہنشاہ محمد شاہ توں جون پور ، وارانسی دلدار نگر تے چنار دے علاقےآں اُتے قبضہ کر ليا تے دندار خان (جس نے دلدار نگر دی نیہہ رکھی) نوں بنارس اُتے حکومت کرنے دا عہدہ دتا۔ ہور تھانواں جداں چندولی، گنان پور، چکیا، مرزا پور، پدینا ہاؤس کاشی نریش دے تحت شامل کيتا گیا۔
مغلیہ سلطنت دے زوال دے نال ہی ، کاشی نریش دی قیادت وچ بھومیہار برہمناں نے عون دے جنوبی حصے وچ اپنی پوزیشن مضبوط کر لئی، تے سلطنت بنارس ، جونپور، گورکھپور ، بستی ، دیوریا ، اعظم گڑھ دے زرخیز چاول پیدا کرنے والے علاقےآں وچ منتقل ہو گئی۔ غازی پور، بلیا تے بہار ، تے بنگال دے کنارے ۔ [۶] انہاں دی خاندانی کامیابی کم ہندو شہزادےآں دی زندگیاں وچ آئی۔ بعد وچ بنارس راجاواں دے پاس موجودہ بنارس ، گورکھپور تے اعظم گڑھ ضلعے وچ تقریباً ۱٬۰۰٬۰۰۰ آدمی سن جو انہاں دی طاقت دی حمایت کردے سن ۔
نریش دا رہائشی محل وارانسی دے نیڑے رام نگر وچ دریائے گنگا دے نیڑے رام نگر قلعہ اے۔ [۷]
رام نگر قلعہ اٹھارويں صدی وچ کریمی چونے دے پتھر دے کاشی نریش راجہ بلونت سنگھ نے بنایا سی ۔ ایہ عام طور اُتے مغل طرز تعمیر وچ اے جس وچ کھدی ہوئی بالکونیاں، کھلے صحن تے تصویری پویلین نيں۔ [۳]
کاشی نریش نے بنارس ہندو یونیورسٹی دے کیمپس دی تعمیر دے لئی شہر دے مضافات وچ ۱۳۰۰ ایکڑ زمین عطیہ دی سی ۔
۲۸ جنوری ۱۹۸۳ نوں کاشی وشوناتھ مندر نوں اتر پردیش دی حکومت نے اپنے قبضے وچ لے لیا تے اس دا انتظام اک ٹرسٹ نوں منتقل کر دتا گیا۔ [۸]
جغرافیہ
سودھو۱۷۳۷ توں ریاست وچ وارانسی شہر دے نال موجودہ ضلعے بداوہی ، چندولی ، جونپور ، مرزا پور ، سون بھدر تے وارانسی شامل سن ۔ بلونت سنگھ نے فضل علی نوں موجودہ غازی پور تے بلیا توں بے دخل کر کے اپنے علاقے وچ شامل کر ليا۔ [۹]
۱۷۷۵ تے ۱۷۹۵ دے درمیان، انگریزاں نے بتدریج ریاست دا بیشتر حصہ اپنے قبضے وچ لے لیا، جس توں مملکت براہ راست دو خطےآں وچ تقسیم ہو گئی - اک مشرقی حصہ، موجودہ وداوہی ضلع دے مطابق، تے اک جنوبی حصہ، جو موجودہ دور وچ چکیہ تحصیل اُتے مشتمل اے۔ چندولی ضلع۔ انہاں دونے خطےآں نے ۱۹۱۱ توں ۱۹۴۸ تک بنارس راجپد دی تشکیل کيتی۔ انگریزاں نے اسنوں بنارس ڈویژن دے طور اُتے متحدہ صوبےآں وچ رکھیا ۔
آل انڈیا کاشی راج ٹرسٹ
سودھوپران دا اہم کم آل انڈیا کاشیراج ٹرسٹ دی سرپرستی وچ شروع ہويا۔ کاشی دے مہاراجہ ڈاکٹر بیوندی نارائن سنگھ نے پراناں دے تنقیدی ایڈیشن نکالنے دے علاوہ جریدہ پورانم وی شائع کيتا ۔ [۱۰]
حکمران
سودھو۱۸۵۹ توں ریاست دے حکمراناں نے "مہاراجہ بہادر" دا لقب اختیار کيتا۔ [۱۱]
زمیندار
سودھو- ۱۷۳۷–۱۷۴۰ منسا رام
مہاراجے=
سودھو- ۱۷۴۰ – ۱۹ اگست ۱۷۷۰ بلونت سنگھ
- ۱۹ اگست ۱۷۷۰ – ۱۴ ستمبر ۱۷۸۱ چیت سنگھ
- ۱۴ ستمبر ۱۷۸۱ – ۱۲ ستمبر ۱۷۹۵ موہپت نارائن سنگھ
- ۱۲ ستمبر ۱۷۹۵ – ۴ اپریل ۱۸۳۵ ادیت نارائن سنگھ
- ۴ اپریل ۱۸۳۵ – ۱۳ جون ۱۸۸۹ ایشوری پرساد نارائن سنگھ
- ۱۳ جون ۱۸۸۹ – ۱ اپریل ۱۹۱۱ پربھو نارائن سنگھ
مہاراجہ بہادر
سودھو- ۱ اپریل ۱۹۱۱ – ۴ اگست ۱۹۳۱ سر پربھو نارائن سنگھ
- ۴ اگست ۱۹۳۱ – ۵ اپریل ۱۹۳۹ آدتیہ نارائن سنگھ
- ۵ اپریل ۱۹۳۹ – ۱۵ اگست ۱۹۴۷ وبھوندی نارائن سنگھ
افسانوی تریخ
سودھوکاشی دنیا دا قدیم ترین شہر اے۔ ایہ شہر موجودہ وارانسی شہر وچ واقع اے۔ کاشی اُتے بحث رگ وید وچ کيتی گئی اے، جو دنیا دی سب توں قدیم تحریر اے - کاشیریت تاں ایوکاشیناسمگربھیتہ۔ پراناں دے مطابق ایہ پہلا وشنو مقام اے۔ پہلے ایہ بھگوان وشنو (سری کشن) دا شہر سی۔ جتھے سری ہریکے آننداشرو گرا، اوتھے بندوساروبن گیا تے بھگوان نوں بندھومادھوکھا دے ناں توں نوازیا گیا۔ اک افسانہ اے کہ جدوں بھگوان شنکر نے غصے وچ برہماجیکا دا پنجواں سر کٹ دتا تاں ایہ اس دے کارتل توں چپک گیا۔ بارہ سال کئی درگاہاں وچ بھٹکنے دے بعد وی اوہ سر انہاں توں جدا نہ ہويا۔ لیکن جداں ہی اوہ کاشی دی حدود وچ داخل ہوئے، برہماہتیہ نے اپنا پِچھا چھڈ دتا تے اوہ کپالیا وی وکھ ہوگیا۔ جتھے ایہ واقعہ پیش آیا، اوہ جگہ کپلموچن - تیرتھاکھالیا۔ مہادیو نوں کاشی اِنّا پسند آیا کہ اس نے اس مقدس پوری نوں اپنے روزمرہ دے گھر دے طور اُتے منگیا۔ تب توں کاشی انہاں دا ٹھکانہ بن گیا۔