رباعی

رباعی (اردو، فارسی، عربی :رباعی) اک فارسی شعری-روپ ہے۔ رباعی شبد دا اصل عربی بولی دا شبد 'ربا' ہے، جس دا مطلب ہے، چار۔ اس دیاں چار تکاں جاں مصرعے ہندے ہن اتے چوہاں دا قافیہ آپس وچّ ملدا ہے۔ عامَ طور ’تے پہلی، دوجی اتے چوتھی تک دا قافیہ ملدا ہندا ہے۔ رباعی دی چوتھی تک سبھ توں اہم منی جاندی ہے۔ اس دی پربینتا اپر ساری رباعی دا حسن، اثر اتے زور منحصر ہندا ہے۔ اس دا موضوع اک نہیں۔ اردو فارسی دے شاعراں نے ہریک قسم دے وچار نوں اس وچّ سمویا ہے۔

عمر خیام دی اک فارسی رباعی دا اکش

نمونہ

عمر خیام دی اک رباعی دا مول فارسی پاٹھ اتے پنجابی ترجما

از راہ چنارو ،کہ سلامت نا کنند .
با خلق چنا زی کہ قیامت نا کنند.
در مسجد گر روی چناں رو کہ ترا.
در پیش ن خانند او امامت نا کنند .

رباعی دا ش ش جوگی دا کیتا پنجابی روپ

راہ وچّ اےداں تریں کہ تینوں کوئی نہ کرے سلام
وچریں خلق ‘چ اےداں تینوں کوئی نہ ملے انعام
تے جد توں جائیں مسیتے، اےداں اندر وڑیں کہ تیرا
کرکے سواگت تینوں کدھرے تھاپ نہ دین امام