خولہ بنت قیس
خولہ بنت قیس نبی اکرم صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دی چاچی سن ۔
حضور نبی اکرم صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نوں اپنے چچا حمزہ بن عبد المطلب توں بہت پیار سی۔ حمزہ آغاز اسلام وچ مسلمان نئيں ہوئے سن لیکن کفر و شرک دی حالت وچ ہونے دے باوجود اوہ وی آنحضورﷺ سے بہت پیار کردے سن ۔ ابو جہل دی چیرہ دستیاں نے جدوں حدود توں تجاوز کرنا شروع کیا توحمزہ نوں اس اُتے بہت غصہ آیا۔ اس موقع اُتے انہاں نے ابو جہل اُتے حملہ کر کے اسنوں زخمی کر دتا سی۔ جدوں انہاں نے حضور نوں اس دی اطلاع دتی تاں آپ صلی اللہ علیہ و آلہ وسلمنے فرمایا ” میرے محبوب چچا مینوں اس گل توں کوئی خاص خوشی نئيں ہوئی ہاں البتہ جے آپ اسلام قبول کر لین تاں مینوں بے پناہ مسرت ہوئے گی ۔“ چنانچہ حمزہ نے اس موقع اُتے کلمہ شہادت پڑھ کر دین حق قبول کر ليا ۔
حمزہ دی اک اہلیہ مدینہ دے معروف خاندان بنو نجارکی عظیم بیٹی خولہ بنت قیس سن۔ ایہ خوش بخت خاتون وی اپنے شوہر نامدار دے نال حلقہ بگوش اسلام ہوئے گئياں۔ ایہ نبوت دا چھٹا سال سی۔ دونے میاں بیوی نے مکہ توں مدینہ دی جانب ہجرت تے فیر جہاد و قتال فی سبیل اللہ دا شرف حاصل کيتا۔ حمزہ تاں غزوہ احد وچ شہادت دے مقام اُتے سرفراز ہوئے گئے جدوں کہ حضور دی اس چچی نے لمبی عمر پائی۔ حمزہ جو ابو عمارہ دی کنیت توں معروف سن ،تو انہاں دا بیٹا عمارہ انہاں دی اس بیوی خولہ ہی دے بطن توں پیدا ہويا ۔
حدیث تے سیرت دیاں کتاباں وچ خولہ دے مناقب وچ اک واقعہ بیان کیا گیاہے جس توں آنحضورکی عظمت وی ظاہر ہُندی اے مگر آپ دی چچی دی رفعت شان وی سامنے آ جاندی اے۔ آنحضورﷺ نے فقر نوں بخوشی اختیار فرمایا تے اس اُتے فخر دا اظہار وی کیا سی جداں کہ دنیا دار لوک مال و دولت دے پندار وچ مبتلا ہوئے کے مادی چیزاں اُتے فخر دا اظہار کردے نيں۔ آپ نے دنیا کمانے تے جمع کرنے دی بجائے آخرت وچ کامیابی پانے تے مقام محمود اُتے فائز ہونے دی تمنا تے دعا کيتی سی۔ آپ نے فرمایا کہ وچ تاں دنیا وچ اس مسافر دی سی زندگی گزار رہیا ہاں جو اپنی سواری توں اتر کر گھڑی بھر دے لئی کِسے درخت دے سائے وچ سستاندا اے تے فیر جانب منزل چل پڑتااے۔ مینوں دنیوی مال و دولت تے مادی ساز و سامان توں کیا لینا دینا اے ۔
کدی کدائيں آپ نوں اپنی گھریلو ضروریات تے اصحاب صفہ دی دال روٹی دا انتظام کرنے دے لئی قرض وی لینا پڑدا سی۔ کدی تاں ایہ قرض نقدی دی صورت وچ ہُندا ،کدی غلے تے اجناس دی شکل وچ ۔ عموماً یہودیاں توں قرض لیا جاندا سی مگر کدی کدائيں عرب شخصیتاں تے بد وقبیلے توں وی قرض حاصل کیا جاندا سی۔ اک مرتبہ آنحضورﷺ کو اک بدوی توں کھجوراں قرض لینا پڑاں۔ اک دن اوہ بدو آنحضورﷺ کے پاس آیا تے وڈی درشتی توں قرض دی واپسی دا مطالبہ کيتا۔ صحابہ کرام بھلا ایسی گستاخی کِداں برداشت کر سکدے سن ۔ انہاں نے اس شخض نوں ڈانٹ ڈپٹ دی تاں جواب وچ اس نے کہاکہ ” اللہ دے بندو وچ کوئی ناروا مطالبہ تاں نئيں کر رہیا اپنا حق ہی منگ رہیا ہاں ۔“
آنحضورﷺ کس قدر بلند اخلاق دے مالک تے حق و صداقت دے علمبردار سن، اس دا اندارہ اس موقع اُتے آپ دی گفتگو توں بخوبی ہُندا اے۔ آپ نے اپنے صحابہ توں فرمایا کہ ایہ شخص اپنا مطالبہ پیش کرنے وچ حق بجانب اے تسيں لوکاں نوں وی اس دی حمایت کرنا چاہیے سی۔ تسيں نے الٹا اسنوں ڈانٹنا شروع کر دتا اے۔ گویا آنحضورﷺ ” کونوا قوامین بالقسط شہداءللہ “ دے قرآنی حکم دی تشریح فرما رہے سن ۔ اس شخص نوں کئی انصاری صحابہ نے آنحضورﷺ کی طرف توں اس دے مطالبے دے مطابق کھجوراں دینے دا ارادہ ظاہر کیا مگر اتفاق توں انہاں وچوں کِسے دی کھجوراں وی اسنوں اپنی اعلیٰ کھجوراں دی اسيں پلہ نظر نہ آئیاں اس لئی اس نے قبول کرنے توں انکار کر دتا۔ آنحضورﷺ کی چچی خولہ بنت قیس مالدار خاتون سن۔ انہاں دے پاس مدینہ دے باہر باغات سن جتھے اعلیٰ درجے دی کھجوراں پیدا ہودیاں سن۔ جدوں انہاں نوں صورت حال دا پتہ چلا تاں انہاں نے آنحضورﷺ سے عرض کیا ” اے اللہ دے رسول میرے ماں باپ آپ اُتے قربان، آپ نوں جس قدر کھجوراں دی ضرورت ہوئے آپ لے لاں ۔“ بدو نے خولہ دی کھجوراں نوں بہت اعلیٰ پایا تے قبول کر ليا۔ آپ نے اس بدو نوں اس دے مطالبے تے حق دے مطابق کھجوراں عطا کيتیاں تے نال کھانا وی کھلیایا۔ اوہ آپ دے حسن اخلاق، حسن معاملہ تے مہمان نوازی توں بہت متاثر ہويا۔ آنحضورﷺ نے کچھ عرصہ بعد اپنی چچی نوں اچھی کھجوراں واپس کيتیاں ۔
یہ وی اک اہم تے ذہن نشین کرنے والی گل اے کہ انصار نوں اللہ نے وڈے دل عطا فرمائے سن ۔ فیاضی و سخاوت، ایثار و قربانی تے بے لوث عطا انہاں دے خصوصی اوصاف سن ۔ قرآن نے وی انہاں دی تعریف کيتی اے۔ بالخصوص سورہ الحشر دی آیت نمبر 9 انہاں دی شان وچ حرف آخر اے۔ ايسے طرح حدیث وچ وی انہاں لوکاں دی وڈی تعریف آئی اے۔ ایہ صفت اہل مدینہ وچ اج تک موجود اے۔ مدینہ تے اہل مدینہ واقعی عظمت دے اعلیٰ مقام اُتے فائز نيں ايسے لئی تاں ایہ آنحضورﷺ کا ابدی مسکن قرار پایا اے ۔
” آں خنک شہر ے کہ آنجا دلبر است ۔“