'''بارہ امامی''' یا شیعہ اثنا عشرایہعشریہ (یعنی بارہ اماموںاماماں والے)، اہل تشیع (یعنی شیعہ) دا سب توں وڈا گراوہگروہ اے۔ قریباً 80 فیصد شیعہ اثنا عشرایہعشریہ اہل تشیع نیں۔ [[ایران]]، [[آذربائیجان]]، [[لبنان]]، [[عراق]] تے [[بحرین]] وچ انانہاں دی اکثریت اے۔ اس دے علااوہعلاوہ دوسرے ممالکملکاں وچ وی نیں۔<br />
[[پاکستان]] دی مسلم آبادی وچ [[اہل سنت]] دے بعد اثنا عشرایہعشریہ اہل تشیع دا تناسب سب توں زیادہ اے۔ <br />
اثنا عشرایہعشریہ دی اصطلاح بارہ ائمہ کرام ول اشارہ کردی اے، جنہاں دا سلسلہ حضرت محمد {{درود}} دے چچا زاد تے داماد حضرت [[علی بن ابی طالب]] { توں شروع ہُندا اے۔ ایہ خلافت اُتے یقین ننیںنہیں رکھدے بلکہ ایہ عقیدہ رکھدے نیں کہ حضرت محمد صلی اللہ علایہعلیہ و آلہ وسلم دے بعد انانہاں دے جانشین امام [[علی بن ابی طالب]] علایہعلیہ السلام تے کل بارہ امام نیں، جنہاں دا تذکرہ احادیث وچ آندا اے۔ خاص طور اُتے معروف متفق علایہعلیہ حدیث نبوی {{درود}} [[حدیث جابر]] وچ انانہاں دے ناں وی نقل ہوئے نیں۔
انانہاں بارہ ائمہ کرام نوں کم و بیش تمام مسلمان اللہ دے نیک بندے مانتےمننے نیں، تاہم اثنا عشرایہعشریہ اہل تشیع انانہاں ائمہ اُتے اعتقاد دے معاملہ خصوصی شہرت رکھدے نیں۔ انانہاں بارہ ائمہ دے ناں بالترتیب ایہ نیں:
