پروین شاکر

پروین شاکر
جم	24 نومبر 1952(1952-11-24) کراچی، سندھ، پاکستان
موت	۲۶ دسمبر ۱,۹۹۴(1994-12-26) (عمر 42 سال) اسلام آباد، پاکستان
کم کِتہ	اردو کوی
قومیت	پاکستانی
تعلیم	ایم اے [انگلش ساہت، انگلش بھاشا اتے بینک پرشاشن]؛ پیئیچڈی.
صنف	غزل؛ کھلھی کویتا
وڈے کم	خوشبو
وڈے اعزاز	صدارتی تمغہ حسن کارکردگی<�br/> Adamjee Award
سوانی	سید ناسیر علی
نیانے	سید مراد علی
ویب سائٹ
http://www.parveenpoetry.blogspot.com/

پروین شاکر (اردو: پروین شاکر‎) (نومبر 24, 1952 – دسمبر 26, 1994) اک اردو کوی، ادھیاپک اتے پاکستان سرکار دی سول ادھیکاری سی۔ اسدے پرکھے، چندن پٹی، لہیریا سرائے، ضلع دربھنگا(بہار) بھارت دے رہن والے سن۔ 1947 دی بھارت ونڈ توں بعد اسدے ماتا-پتا پاکستان چلے گئے سن۔ اسدے پتا سیید ساکب حسین وی اک شاعر سن۔ شاکر اوہناں دا اپنام سی۔ اسے دے انوروپ ہی پروین، اپنے نام نال شاکر لکھدی سی۔ شرواتی دور وچ اوہ مینا دے اپنام نال لکھیا کردی سی۔ اسنے 15 سالاں دی عمر وچ شاعری لکھنا آرنبھ کیتا اتے اسدی پہلی نظم دینک جنگ وچ پرکاشت ہوئی۔ 1968 وچ جامیا کراچی توں انگریزی ساہت اتے linguistics بھاوَ بھاشا-وگیان وچ ایم. اے. کیتی۔ 1971 وچ پروین نے جنگ وچ ذرا-اے-ابلاغ دے کردار(جنگ وچ میڈیادی بھومیکا) دے وشے تے ڈاکٹر دی ڈگری پراپت کیتی۔ اوہناں نے ہارورڈ یونورسٹی امریکہ توں بینک ایڈمنسٹریشن وچ ایم.اے. کیتی۔ پھر اوہ عبداللہ گرلس کالج وچ انگریزی دی ادھیاپکا بنی اتے بعد وچ سول سیوا دی پریکھیا نوں پاس کرکے کسٹم کلیکٹر بنی۔ اسدا ویاہ اسدی ماسی دے منڈے ڈاکٹر. ناسیر علی نال ہویا، لیکن 1987 وچ اوہ استوں الگ رہن لگّ پئی۔ اس شادی توں اسدے اک بیٹا مراد پیدا ہویا۔ پروین احمد ندیم قاسمی توں بہت پربھاوت سی اتے اسے کرکے اوہ اوہناں نوں امُ جاں کہندی سی۔ اس نوں اردو دی ولکھن لہجے دی شاعرہ ہون دی وجہ نال بہت ہی گھٹّ عرصے وچّ اوہ شہرت حاصل ہوئی جو بہت گھٹّ لوکاں نوں حاصل ہندی ہے۔ اوہ اردو شاعری وچّ اک یگ دی ترجمانی کردی ہے۔ اس دی شاعری دا کیندربندُ استری رہا ہے۔ فہمیدا ریاض دے انوسار ایہہ پاکستان دیاں اوہناں کوتریاں وچوں اک ہے جنہاں دے شعراں وچّ لوک گیت دی سادگی اتے لے وی ہے اتے کلاسکی سنگیت دی نفاست وی اتے نزاکت وی۔ اس دیاں نجماں اتے غزلاں بھولیپن اتے ساپھسٹیکیشن دا دلاویج سنگم ہن۔ پاکستان دی اس مشہور شاعرہ دے بارے وچّ کیہا جاندا ہے، کہ جدوں اس نے 1982 وچّ سینٹرل سپیرئر سروس دی لکھتی پریکھیا دتی تاں اس پریکھیا وچّ اس بارے اک سوال پچھیا گیا سی جسنوں ویکھکے اوہ آتموبھور ہو گئی سی۔ 26 دسمبر، 1994 نوں پروین دا اپنے دفتر جاندے ہوئے اک کار حادثے وچ دیہانت ہو گیا۔

پرمکھ رچناواں

کویتا

• کھلی آنکھوں میں سپنا
• خوشبو (1977)
• صدبرگ (1980)
• انکار (1990)
• رہمتوں کی بارش،
• خود-کلامی (1990)
• ماہ-اے-تمام (1994)
• کفے-آئنا (1996)

گد

• گوشہ-اے-چشمہ

کاوَ نمونہ

• اب تو اس راہ سے وو شخص گزرتا بھی نہیں

اب کس امید سے دروازے سے جھانکے کوئی

• کبھی کبھار اسے دیکھ لیں کبھی مل لیں

یہ کب کہا تھا کہ وو کھش-بدن ہمارا ہو

• کیسے کہ دوں کہ مجھے چھوڑ دیا ہے اسنے

بات تو سچ ہے مگر بات ہے رسوائی کی

وہ کہیں بھی گیا لوٹا تو مرے پاس آیا

بس یہی بات ہے اچھی مرے ہرجائی کی</poem>

حوالے