جولیؤ ریبیرو

جولیؤ ربیرو (Julio Ribeiro) اسیویاں وچ پنجاب پولیس دا ڈی۔جی۔پی۔ رہا۔ اس توں پہلاں اوہ بمبئی اتے گجرات دا ڈی۔جی۔پی۔ رہا۔ رٹائر ہو کے اس نے رومانیہ دے سفیر وجوں ڈیوٹی نبھائی۔

اس نے بلٹ فار بلٹ ناں دی کتاب لکھی اس دی ایہ لکھت انگریزی وچ چھپی اے ۔

تیہہ کو سال پہلاں وزیر اعظم نے پنجاب وچ کھاڑکوآں خلاف لڑن لئی اک عیسائی دی چون کیتی۔ اس نوں اوہ وکھوادیاں خلاف جنگ کیہا کردا سی۔ میں ادوں مرکزی وزارت داخلہ وچ سیکٹری ساں۔ سیکٹری داعہدہ ڈی۔جی۔پی۔ دی آسامی توں سینئر ہندی اے۔ ایوں سمجھو کہ مینوں ڈموٹ کرکے پنجاب بھیجیا گیا۔ ایہہ بینتی کیونکہ وزیر اعظم دی نجی سی، اس کرکے میں نانہہ نہ کیتی۔

ادوں دے ہوم سیکٹری رام پردھان اتے میرے متر بی۔ڈی۔ دیشمکھ مہاندیس دے چیف سیکٹری سن، دوویں ناراض ہوئے تے مینوں پچھیا- توں ہاں کیتی ہی کیوں؟ گیانی ذیل سنگھ دا صدر بھون وچوں فون آیا، اوہناں دا وی سوال ایہو! مرکزی وزیر ارجن سنگھ جہاز وچ مینوں پنجاب چھڈن واسطے آپ آیا سی، اس نے رستے وچ کیہا- کل نوں جدوں تہاڈی تعیناتی دا اعلان ہوئےگا، پنجاب دے ہندو سکھ دا ساہ لینگے، خوش ہونگے۔ میں سوچیا ہندواں وچ آر۔ایسّ۔ایسّ۔ دے ورکر وی ہونگے جنہاں نوں کھاڑکوآں نے کھونجے وچ تن دتا سی۔

اک سویر پریڈ کردے ہوئے 25 آر۔ایسّ۔ایسّ۔ ورکر کھاڑکوآں نے گولیاں نال بھنّ دتے۔ پنجاب دے گورنر ایسّ۔ایسّ۔ ریء نال مرتکاں دے دکھی پریواراں نوں دھرواس دین میں وی گیا۔ گورنر بارھاں گھراں وچ گیا میں تیرھاں وچ۔ گورنر دا تجربہ میتھوں وکھرا سی۔ اس نوں فٹ لاہنتاں پئیاں، گالی گلوچ ہوئی۔ مینوں ٹھرھمے نال ملے۔

اج میں 86 سالاں دا ہو گیا ہاں، میں خوفزدہ ہاں، جس دی دیس نوں ہن کوئی لوڑ نہیں، اپنے ملک وچ اجنبی ہاں۔ بھارتی ناگرکاں دا اوہو حصہ، جس نوں میں سخت خطرے وچوں باہر کڈھیا، ہن میری تنقید کر رہا اے کیونکہ میرا دھرم ہور اے، اوہناں دا ہور۔ ہن میں بھارتی نہیں رہا، گھٹو گھٹ ہندو دیس دے مدعیاں لئی تاں بالکل نہیں۔

ایہہ ستے سدھ ہو گیا کہ کوئی لسٹ سمجھی ویونت اے کہ کسے امن پسند گھٹ گنتی نوں نرندر مودی دی بیجیپی سرکار بنن بعد حملیاں دا نشانہ بنا لیا جاوے؟ اوہناں اک نعرہ گھڑ لیا اے - گھر واپسی۔ کرسمس دے دن دلی وچ اوہناں نے عیسائی چرچاں اتے سکولاں اپر حملے کرکے “شاندار پرحکمرانی دوس” منایا۔ امن پسند عیسائیاں نوں گھر جان دا احساس ہو گیا اے۔

بہت گھٹ گنتی ہون دے باو جود عیسائیاں نے محنت کیتی تے اچے مراتبے حاصل کیتے۔ پارسیاں جنی ترقی تاں نہیں کہہ سکدے پھر وی چڑھت وچ دسدے ضرور ہن۔ عیسائیاں نے تعلیم ول خاص دھیان دتا۔ بہت سارے سکول، کالج اتے ایہناں نال متعلق ادارےآں وچ عیسائیاں نے خوب کشلتا دکھائی۔ عیسائی استاداں پاسوں غیر عیسائی طالب علماں نے شاندار تعلیم حاصل کیتی۔ ایہناں دے سکولاں کالجاں وچ داخلہ مشکل نال ملدا اے۔ کٹڑ ہندو اپنے بچے عیسائی ودیالیاں وچ پڑھا کے عیسائی استاداں دی لیاقت دا لاہا لیندے ہن۔ مینوں نہیں لگدا عیسائی سکول وچ پڑھکے کوئی ہندو بچہ عیسائی ہویا ہووے۔ کافیاں نے اچیاں عیسائی قدراں قیمتاں ضرور سکھیاں تے فرضی دھرم نرپیکھ وی بنے۔

عیسائیاں دے دھرمی مٹھاں نے ہسپتال، نرسنگ ہوم اتے کینسر پیڑتاں لئی سکھ-آرامگھر بنائے جنہاں وچ ان پڑھ عیسائی سیوک سیوا کرنی پنّ سمجھدے ہن۔ ایہناں عیسائی نشکام سیوکاں نوں کی اس ڈروں اپنی سیوا بند کر دینی چاہیدی اے کہ اوہناں دی نیکی ول دیکھ کے کوئی ہندو عیسائی نہ ہو جاوے؟ دکھیاں دا درد ونڈاؤن دا حق کی صرف ہندواں نوں اے؟

بھارتی تھل فوج دا چیف عیسائی رہا۔ نیوی اتے ایئر فورس دے چیف تاں کئی وار عیسائی بنے۔ دیس دیاں فوجاں وچ کئی عیسائی مرد عورتاں وردیدھاری ہن۔ سنگھ پروار دے سر پھرے لیڈر ہندو دیس دی قیام واسطے عیسائیاں نوں غیر بھارتی کویں اعلان سکدے ہن؟

ایہناں اتوادیاں دے حوصلے حد ٹپّ گئے ہن۔ گھرنا اتے بے وشواسی دا ماحول سرجیا جا رہا اے۔ کل وسوں وچوں عیسائی بھارت وچ صرف دو فیصد ہن جنہاں اتے ویونتبند ہنسک حملے ہو راے ہن۔ بعد وچ ایہو اتوادی جے مسلماناں نوں اپنے نشانے تے لے آئے، جو کہ ممکن لگدا اے، تد خوفناک نتیجے ہونگے۔

میں سکھ دا ساہ لیا جدوں وزیر اعظم نریندر مودی دلی وکھے عیسائی ثقل دے اک سماگم وچ بھاشن دے کے آیا۔ پر اس پچھوں موہن بھاگوت نے نرووادت مشہور سنت مدر ٹیریسا خلاف اپنی بھڑاس کڈھی۔ مینوں لگا جویں میں مڑ ہٹ لسٹ اتے آ گیا ہوواں۔ ادوں تاں حد ہی ہو گئی جدوں میناکشی لیکھی ورگے بیجیپی لیڈراں نے اپنے چیف موہن بھاگوت دے خیالاں دی حمایت کیتی۔

میں کی کراں؟ اپنے وچ مڑ آتم یعقین قایم کرن لئی مینوں کی کرنا چاہیدا اے؟ اسے دیس وچ جمیا میں۔ پنج ہزار سال جاں اس توں وی پہلاں میرے پرکھے اتھوں دے ہی باشندے سن۔ میرا ڈی۔این۔اے ٹیسٹ کرکے پرکھو، یقیناً ایہہ موہن بھاگوت نالوں وکھرا نہیں نکلیگا۔ دیس دے رکھیا وزیر دا ڈی۔این۔اے۔ وی ساڈے نال ملدا اے کیونکہ ساڈے وڈیرے سنت پرسورام نال گوا وچ آ کے اترے سن۔ مینوں لگدا اے اس کرسینامے وچ ساڈا سبھ دا پرانے وڈیرا اکو اے۔ اتہاس وچ ایہہ گھٹنا گھٹ گئی کہ ساڈے وچوں کجھ عیسائی ہو گئے، کجھ نہیں ہوئے۔ ایہہ کیوں تے کویں ہویا سی، مینوں پتہ نہیں، نہ کدی پتہ لگ سکیگا۔

ایہناں ٹمٹماؤندے سالاں دوران جس چیز نے مینوں دھرواس دتا اوہ ایہہ کہ بہو گنتی ہندو طبقہ وچ اجے اجیاے وی ہن جنہاں نوں یاد اے کہ میں اپنی مات زمین دے بھلے ہت کجھ کیتا سی۔ بمبے مدرز اینڈ چلڈرن سوسائٹی نے پونے ضلعے دا اک پنڈ راجگرو گود لیا اے۔ مینوں اتھے اک تقریب وچ جان دا سدا ملیا۔ رستے وچ لوناولا قصبے وچ میں چاہ پانی پین، اڈلی کھان لئی رکیا۔ میتھوں اگلے میز دوآلے بیٹھے ادھ کھڑ عمر دے مراٹھیاں نے مینوں پچھان لیا۔ مینوں نمسکار کرن، ہالچال پچھن، میرے لاگے آ گئے۔ اک براہمن پتی بیوی جوڑا کویت توں پرتیا سی، اوہناں نے مینوں پچھیا- تسیں اوہو ہو نہ جنہاں نوں اسیں جاندے ہاں؟ میرے نال فوٹواں کھچوائیاں۔

میں ڈونگھا ہؤکا لیا، ساری الجھن، تناؤ ختم۔ اجیاے عامَ ہندو وی ہن جنہاں نوں میں نہیں جاندا پر رٹائرمینٹ توں 25 سال بعد وی مینوں نگھّ نال مل راے ہن، دوستی کرن دے اچھک ہن بھاویں کہ اوہناں دا نجی فائدہ میں کوئی نہیں کیتا۔ کٹڑ پنتھیاں توں گمراہ ہو کے نفرت دی، ہنسا دی وچاردھارا توں عامَ ہندو مرد عورتاں متاثر نہیں ہونگے، میری کامنا ہے