توں مگھدا رہیں وے سورجا
ماں دھرتیئے تیری گود نوں، چن ہور بتھیرے،
توں مگھدا رہیں وے سورجا، کمیاں دے ویہڑے!
جتھے تنگ نہ سمجھن تنگیاں نوں،
جتھے ملن انگوٹھے سنگھیاں نوں،
جتھے وال ترسدے کنگھیاں نوں،
اکھاں سنیاں، تے دند تریڑے،
توں مگھدا رہیں وے سورجا، کمیاں دے ویہڑے!
جتھے بندہ جمدا سیرھی ہے،
ڈکیاں دی میری-پیری ہے،
جتھے قرضے ہیٹھ پنزیری ہے،
باپو دے قرض دا سود نے پتّ جمدے گھیرے،
توں مگھدا رہیں وے سورجا، کمیاں دے ویہڑے!
جتھے ہار منّ لئی چاواں نے،
جتھے کونج گھیر لئی کاواں نے،
جتھے انویائیاں ہی ماواں نے،
جتھے دھیاں ہوکے لیندیاں اسمان جڈیرے،
مگھدا رہیں وے سورجا، کمیاں دے ویہڑے!
جتھے روٹی وچّ من گھٹیا ہے،
جتھے نھیرا دب کے جٹیا ہے،
جتھے غیرت دا تگ ٹٹیا ہے،
جتھے ووٹاں والیاں ٹٹویر سہیڑے
مگھدا رہیں وے سورجا، کمیاں دے ویہڑے!
توں اپنا آپ ہی مچاندا ہیں،
پر آپا ہی رشناندا ہیں،
کیوں کمیاں توں شرماندا ہیں
ایہہ سدا سدا نہ رہنگے مندہال مریڑے
ہائے! مگھدا رہیں وے سورجا، کمیاں دے ویہڑے!
جتھے لوک بڑے مجبور جہے،
دلی دے دل توں دور جہے،
تے بھکھاں وچّ مشہور جہے،
بھکھاں وچّ مشہور جہے،
جتھے مر کے چمّ لجانودے،
ہن پوجک تیرے!
مگھدا رہیں وے سورجا، کمیاں دے ویہڑے!
ماں دھرتیئے تیری گود نوں، چن ہور بتھیرے،
توں مگھدا رہیں وے سورجا، کمیاں دے ویہڑے
توں مگھدا رہیں وے سورجا[۱] پنجابی شاعر سنت رام اداسی دا لکھیا گیت اے۔ اداسی ایہہ گیت اپنی اچی ہیک نال آپ گاؤندا، تاں ٹھکّ بنھ دندا اتے سنن والےآں نوں کیل کے بٹھا لیندا سی۔[۲]
