بیان القرآن
| بیان القرآن | |
|---|---|
ترمیم  |
بیان القرآن سودھو
بیان القرآن تقریباً چھ سال دی مدت وچ مکمل ہوئی تے پہلی بار ۱۳۲۶ھ وچ "اشرف المطابع" تھانہ بھون توں طبع ہوئی،
خصوصیات سودھو
تفسیر بیان القرآن دی خصوصیات ایہ نيں:
- قرآن مجید دا نسبتاً آسان تے سلیس ترجمہ کيتا اے جو بامحاورہ ہونے دے باوجود الفاظِ قرآنی توں وی پوری طرح ہم آہنگ اے،
- ترجمہ وچ خالص محاورات استعمال نئيں کيتے گئے نيں؛ کیونجے محاورات ہرجگہ ومقام دے وکھ وکھ ہُندے نيں، ایہ ترجمہ شاہ رفیع الدین دے ترجمہ دے نیڑے اے،
- نفس ترجمہ دے علاوہ جس مضمون اُتے توضیح دی ضرورت سی یاکوئی شبہ خود قرآن دے مضمون توں بظاہر پیدا ہُندا اے اس جگہ" ف"بناکر اس دی تحقیق ووضاحت کردتی گئی اے، لطائف ونکات یاطویل وعریض حکایات وفضائل تے فقہی احکام دی تفصیلات توں تفسیر نوں طویل نئيں کيتا گیا اے، # جس آیت دی تفسیر وچ بوہت سارے اقوال مفسرین دے نيں، انہاں وچ جس نوں ترجیح معلوم ہوئی صرف اسنوں نقل کيتا گیا اے،
- خلافیات دی تفسیر وچ صرف مذہب حنفی نوں لیا گیا اے تے دوسرے مذاہب بشرط ضرورت حاشیہ وچ لکھ دتے گئے نيں،
- نفعِ عوام دے نال افادہ خواص دا خیال کردے ہوئے اک حاشیہ عربی وچ بڑھادتا گیا اے، جس وچ غیر مشہور لغات، وجوہ بلاغت، مغلق تراکیب، خفی استنباط، فقہیات وکلامیات تے اسباب نزول وغیرہ اُتے گفتگو کيتی گئی اے، ایہ نہایت ہی عالمانہ تفسیر اے تے دینی مدارس دے استاداں وطلبہ دے لئی بہت ہی نفع بخش اے ؛ بلکہ کہہ سکدے نيں کہ ایہ اُردو دی "جلالین" اے۔