برکت رام جُمن

برکت رام یمن (26 جنوری 1905–22 دسمبر 1967) پنجابی شاعر سی۔

برکت رام یمن جی دا جم 26 جنوری 1905 ای۔ سیالکوٹ دی تحصیل پسرور دے قصبے قلعہ سوبھا سنگھ دے نال لگدے پنڈ بھٹہ، تحصیل سیالکوٹ (ہن پاکستان) وچ ہویا سی۔ اس دیاں تن بھیناں (وڈی بھین اسرا دیوی تے چھوٹیاں بھیناں اننتی دیوی تے کیسری دیوی ) سن۔ اس نے مڈھلی پڑھائی قصبے قلعہ سوبھا سنگھ دے سرکاری سکول توں کیتی۔ پنجویں-چھیوینں وچ پڑھدے ویلے ہی اس نوں پنجابی قصے پڑھن دا شوق ہو گیا سی۔ اوہ قصیاں دے ٹوٹے گا-گا کے پنڈ والیاں نوں سناؤندے۔ اوہ پڑھائی وچ وی وی بہت ہشیار سی۔ برکت اجے ستویں وچ ہی سی کہ اس نے بینت-چھندت وچ 'روپ-بسنت ' دا قصہ لکھ دتا۔ اسدے شوق نوں اسدے استاد استاد غلام احمد پابند نے نکھاریا۔

اس نوں گھر دیاں لوڑاں پوریاں کرن لئی پڑھائی دے نال نال نوکری وی کرنی پئی۔ اوہ کسے ڈاکٹر دا کمپوڈر اتے اک وکیل دا منشی وی رہا۔ اس دے علاوہ اوہ چھوٹے-چھوٹیکسے لکھ کے وی ویچدا رہا۔ طالب علم جیون دوران ہی اوہ اپنا تکھلس یمن رکھ لیا۔ 'یمن، عربی بولی دا شبد اے، جس دا مطلب وی برکت ہی ہندا اے۔

اسے ویلے دیس وچ چل رہی آزادی دی لہر توں متاثر ہو کے اس نے دیس بھگتی دیاں کویتاواں لکھنیاں شروع کر دتیاں سن۔ پتہ لگن تے ماسٹر نے اس نوں دھمکایا کہ انگریزی سرکار خلاف کویتاواں لکھنا جرم اے اتے اس کولوں لکھی ہوئیاں کویتاواں منگیاں۔ برکت نے کویتاواں دین توں انکار کر دتا۔ تسیہے دین لئی ماسٹر اس دے ہتھ کرسی دے پاویاں تھلے رکھوا کے آپ کرسی تے بیٹھ گیا، پر برکت اپنی نانہہ تے ڈٹیا رہا۔

سکولی پڑھائی مکمل کرکے برکت نے پسرور توں ادھیاپکی دا کورس کیتا اتے استاد نامزد ہو گیا۔ اس دوران استاد شاعراں دی سنگت وچ اسدا اٹھن بیٹھن ہو گیا تے پھر کویتاواں پڑھن لئی دور دور جان لگ پیا۔ 1925 وچ اس دی شادی سورن دیوی نال ہو گئی اتے اوہ دو پتراں تے دو دھیاں دا باپ بنیا۔

1934 وچ برکت سناتن دھرم ہائی سکول، لاہور وچ پڑھاؤن لگ پیا۔ اتھے اوہ اپنیاں رچناواں پنڈت رام پناہ ایڈووکیٹ نوں وکھاؤن لگ پیا تے اس نوں ہی استاد دھار لیا۔ پھر اوہ لاہور پنجابی شاعر سبھا دا اٹھ سال لگاتار پردھان رہا۔ ایہہ سبھا ہر مہینے اک شاعر دربار کرواؤندی جو وچھووالی، نکین دی حویلی، سالمی دروازہ، نسبت روز گوال منڈی آدی تھاواں تے منعقد کیتے جاندے سن تے دیر رات تک چلدے سن۔ ایہناں شاعر درباراں دے راہیں لوکاں وچ پنجابی بولی لئی پیار تے شوق پیدا کیتا جاندا سی۔ مشہوری ودھ جان تے اس نوں شاعر درباراں لئی سدے عامَ آؤنن لگ پئے۔ چھوٹی عمر وچ ہی اس نوں 'استاد یمن' کیہا جان لگیا سی۔ نوجوان شاعر اس توں صلاحَ لین لگ پئے۔

شاعر درباراں دے ودھ گئے رجھیویاں کارن اس نے 1946 وچ ادھیاپکی چھڈّ دتی اتے کتاباں دی دوکان کھول لئی۔ 1947 دے ہلیاں دے دناں وچ اوہ لاہور چھڈّ کے پنڈ آ گیا اتے اتھے آ کے کریانے دی دوکان کیتی، پر حالات وگڑدے جان کارن دیس ونڈ توں بعد اوہ بٹالے آ کے وس گیا۔