ابو حمزہ ثمالی
معلومات شخصیت | |
---|---|
نام: | ابو حمزہ ثابت بن دینار ثمالی |
لقب: | ابو حمزہ ثمالی |
پیدائش: | پیش از ۸۲ ق |
جائے پیدائش | کوفہ |
مقام سکونت: | کوفہ |
مقام وفات: | مدینہ |
اصحاب: | امام سجادؑ |
تالیفات: | تفسیرالقرآن، کتاب النوادر، رسالة الحقوق عن علی بن الحسین(ع) تے بعض ہور کتاباں |
مذہب: | شیعہ |
ابوحمزہ ثابت بن دینار ثمالی، ابو حمزہ ثمالی دے ناں توں مشہور دوسری صدی ہجری دے شیعہ راوی، محدث، مفسر تے امام سجاد علیہ السلام دے اصحاب وچوں نيں۔ ابو حمزہ ثمالی نے امام سجاد علیہ السلام توں اک دعا نقل کيتی اے جو ماہ مبارک رمضان وچ سحر دے وقت پڑھی جاندی اے تے دعای ابو حمزہ ثمالی دے ناں توں معروف اے۔
محل ولادت
سودھواابو حمزہ ثمالی دا تعلق کوفہ توں سی۔[۱] آل ملہب انہاں نوں اپنا آزاد کردہ کہندے نيں۔ لیکن نجاشی[۲] نے انہاں دے اس دعوی نوں رد کيتا اے۔[۳] بعض نے انہاں نوں قبیلہ طی دی اک شاخ بنو ثعل توں کہیا اے تے ابو حمزہ دے ثمالی دے لقب توں مشہور ہونے دی وجہ قبیلہ ثمالہ دی شاخ ازد دے محلہ وچ سکونت دسی گئی اے۔ کوفہ وچ ابو حمزہ دا زید بن علی (زید شہید) دے نال رابطہ سی۔[۴] اوہ کوفہ وچ انہاں دی دعوت تے شہادت دے گواہ سن ۔[۵] ابو حمزہ دے تن بیٹے وی جنہاں دے اسمائ حمزہ، نوح تے مںصور نيں، زید شہید دے قیام وچ درجہ شہادت اُتے فائز ہوئے نيں۔[۶]
ولادت تے وفات
سودھوآپ دی ولادت دے بارے وچ دقیق اطلاع دسترس وچ نئيں اے۔ لیکن اس گل کہ پیش نظر کہ انہاں نے زاذان کندی (متوفی ۸۲ ق) توں روایت نقل کيتی اے تاں انہاں دی ولادت دا سال ۸۲ ھ ق توں پہلے ہونا چاہیدا[۷] تے انہاں دے وفات دا سال ۱۵۰ ھ ق ذکر ہويا اے۔[۸] لیکن حسن بن محبوب (۱۴۹۔۲۴۴ ق) دے انہاں توں روایت نقل کرنے دی دلیل دی بنائ اُتے انہاں دا سال وفات ۱۵۰ ق دے بعد ہونا چاہیدا۔[۹] انہاں دی موت تریخ دے سلسلہ وچ دوسرے اقوال وی نقل ہوئے نيں جس دی بنیاد اوہ تصحیفات (نقطاں دی وجہ توں لفظاں دا بدل جانا) نيں جو حدیث و رجال دیاں کتاباں وچ واقع ہوئیاں نيں۔[۱۰]
علمائ رجال دی نظر وچ
سودھویعقوبی[۱۱] نے ابو حمزہ ثمالی دا شمار کوفہ دے فقہائ وچ کیہ اے تے کشی[۱۲] و نجاشی[۱۳] نے انہاں دی قدر و منزلت دے سلسلہ وچ روایات نقل کيتی نيں۔ رجال کشی[۱۴] وچ دو روایت انہاں دی ذم وچ وی ذکر ہوئی اے کہ جس دے سلسلہ وچ آیت اللہ خوئی[۱۵] کہیا اے کہ انہاں دونے وچ سند وچ اشکال پایا جاندا اے۔ ابو حمزہ دے شیوخ تے روات بہت زیادہ نيں۔ مزی[۱۶] تے خوئی[۱۷] نے انہاں افراد دی اک لسٹ مرتب کيتی اے جنہاں نے ابو حمزہ توں یا انہاں نے روایات نقل کيتی نيں۔ اگرچہ اہل سنت نے غالبا انہاں دی قدح تے تضعیف دی اے۔[۱۸] حاکم نیشاپوری نے اپنی کتاب المستدرک وچ [۱۹] ابو حمزہ توں روایت نقل کيتی اے تے اس دی صحت دا حکم دتا اے تے انہاں نے اپنی کتاب دے خطبہ[۲۰] وچ انہاں تمام افراد دی وثاقت دی تصریح دی اے جو انہاں دے طرق روایات وچ شامل نيں۔
تالیفات
سودھونجاشی[۲۱] نے ابو حمزہ ثمالی دے آثار و تالیفات دے سلسلہ وچ تفسیر القرآن، کتاب النوادر، رسالۃ الحقوق عن علی بن الحسین دی طرف اشارہ کيتا اے۔
تفسیر
سودھوشیعاں دے درمیان تفسیر ابو حمزہ دا متداول متن تے اس دے طرق ابو بکر محمد بن عمر جعابی دی روایت دے ذریعہ نقل ہويا اے جو انہاں نے ابو سہل عمرو بن حمدان توں محرم ۳۰٧ ق وچ تے سلیمان بن اسحاق مہلبی توں نقل کيتا اے تے سلیمان بن اسحاق نے ۲٦٧ ق وچ بصرہ وچ اسنوں اپنے عمودی طرق توں ابو عمرو عبد ربہ مہلبی دے واسطہ توں ابو حمزہ ثمالی توں نقل کيتا اے۔[۲۲] عبد اللہ بن حمزہ مںصور باللہ (متوفی ٦۱۴ ق)[۲۳] نے ابو حمزہ ثمالی دی تفسیر دے اس طرق دے نقل دے ضمن وچ اس روایت تے اس تحریر، جو اہل سنت دے ایتھے رائج اے، دے متن دے تفاوت دی طرف اشارہ کيتا اے تے اس تحریر کيتی چند نقل نوں پیش کيتا اے جو جعابی دی روایت دے مطابق ذکر ہوئی اے۔ ظاہرا احمد بن محمد ثعلبی (متوفی ۴۲٧ ق) نے اپنی تفسیر الکشف والبیان کيتی تالیف وچ تفسیر ابو حمزہ توں استفادہ کيتا اے [۲۴] تے ايسے تحریر توں فائدہ اٹھایا اے۔[۲۵] ابو حمزہ دی تفسیر دا متن چھیويں صدی ہجری تک باقی سی۔ شیخ طبرسی نے اپنی تفسیر مجمع البیان،[۲۶] ابن شہر آشوب (متوفی ۵۸۸ ق)[۲۷] نے اپنی کتاب مناقب آل ابی طالب وچ اس تفسیر توں روایات نقل کيتی نيں۔ عبد الرزاق محمد حسین حرز الدین نے ابو حمزہ توں منقول روایات نوں جو تفسیری نوعیت دی سن یا منابع وچ انہاں دے نقل دے سلسلہ وچ تفسیر ابو حمزہ دی طرف اشارہ کيتا گیا اے، اک کتاب جس دا ناں تفسیر القرآن الکریم لابی حمزۃ بن ثابت بن دینار الثمالی اے، جمع کيتا اے۔
تفسیر دی خصوصیات
ابو حمزہ دی تفسیر وچ دوسری ماثور تفاسیر دے بر خلاف مرسل احادیث کم دیکھنے وچ آندیاں نيں۔ ابو حمزہ اسباب نزول اُتے توجہ دیندے نيں تے اس توجہ دے نال اہل بیت (ع) دے فضائل دے ضمن وچ تفسیر قرآن بہ قرآن دی روش توں استفادہ کردے نيں تے آیات دے معانی و مفاہیم دے سلسلہ وچ اجتہاد، قرائت، لغت، نحو تے مختلف اقوال نقل کرنے وچ خاص اہتمام کردے نيں۔[۲۸]
مسند ابو حمزہ
سودھوعبد الرزاق محمد حسین حرز الدین نے ابو حمزہ توں منقول تمام فقہی روایات دی جمع آوری دی اے تے انہاں نوں ابواب فقہی دے اعتبار توں مسند ابی حمزہ ثابت بن دینار الثمالی نامی کتاب وچ شائع کيتا اے۔ منابع وچ انہاں دی تالیفات وچ اس کتاب مسند دی تالیف کيتی طرف کوئی اشارہ نئيں ملدا اے تے صرف شیخ طوسی[۲۹] نے اس تالیف دا کتاب دے عنوان توں تذکرہ کيتا اے تے ظاہرا اس توں انہاں دی مراد اصل (اصول اربعۃ مائۃ وچ اک) اے۔
طرق روایات کتاب مسند ابو حمزہ
شیخ طوسی[۳۰] نے ابو حمزہ دی اس اصل (کتاب) دی روایات دے سلسلہ وچ دو طرق دا ذکر کيتا اے: پہلا سلسلہ روایت شیعہ علمائ دی اک جماعت اُتے مشتمل اے جس دے مطابق شیخ صدوق نے اپنے والد تے محمد بن حسن بن ولید (متوفی ۳۴۳ ق) تے موسی بن متوکل دے واسطہ تاں، سعد بن عبد اللہ اشعری (متوفی ۲۹۹ یا ۳۰۱ ق)، عبد اللہ جعفر حمیری توں تے انہاں نے احمد بن محمد بن عیسی تاں، انہاں نے حسن بن محبوب توں تے انہاں نے ابو حمزہ ثمالی توں نقل کيتی اے تے دوسرا سلسلہ روایت احمد بن عبدون (متوفی ۴۲۳ ق) دے طریق توں ذکر ہويا اے انہاں نے ابو طالب بن احمد انباری (۳۵٦ ق) تاں، انہاں نے حمید بن زیاد تاں، انہاں نے اس کتاب نوں یونس بن علی عطار دے واسطے توں ابو حمزہ ثمالی توں نقل کيتا اے۔
دوسری تالیفات
سودھونجاشی[۳۱] نے ابو حمزہ دی اک دوسری تالیف کتاب النوادر دا تذکرہ کيتا اے جس دی روایت انہاں نے حسن بن محبوب دے واسطہ توں ابو حمزہ نال کيتی اے، تے اس کتاب نوں انہاں نے اپنے طرق توں نقل کيتا اے۔ شیخ طوسی[۳۲] نے کتاب النوادر دے نال اک ہور کتاب، کتاب الزہد دا ذکر کيتا اے تے انہاں نے اپنے طرق توں انہاں دونے کتاباں دی روایت نوں حمید بن زیاد (متوفی ۳۱۰ ق) توں انہاں نے ابو جعفر محمد بن عیاش بن عیسی توں تے انہاں نے اسنوں ابو حمزہ توں نقل کيتا اے۔
ابو حمزہ دی اک دوسری تالیف رسالۃ الحقوق عن علی بن حسین (ع) اے۔ اس رسالہ دا متن معمولی سی تبدیلی دے نال دو مختلف تحریر کيتی شکل وچ ، اک ابن بابویہ[۳۳] دی روایت دے مطابق تے دوسری ابن شعبہ حرانی (چوتھی صدی ہجری) دی روایت توں کتاب تحف العقول[۳۴] وچ باقی اے۔
دعای ابو حمزہ ثمالی
سودھوابو حمزہ نے مختلف ائمہ توں متعدد دعاواں حاصل کيتی نيں۔[۳۵] شیخ طوسی نے اپنی کتاب مصباح المتہجد[۳۶] وچ ابو حمزہ ثمالی دے واسطہ توں اک دعا امام زین العابدین علیہ السلام توں نقل کيتی اے جو ماہ مبارک رمضان وچ سحر دے وقت پڑھی جاندی اے تے دعای ابو حمزہ ثمالی دے ناں توں مشہور اے۔ اس دے بارے وچ کئی شرحاں وی لکھی گئیاں نيں۔[۳۷] ایہ دعا نسبتا اک طولانی دعا اے جس وچ بلند اخلاقی و عرفانی مضامین بیان ہوئے نيں تے شیعاں دے درمیان اس دی تلاوت متداول تے رائج اے۔
حوالے
سودھو- ↑ عقیلی مکی، سفر اول، ص ۱٧۲؛ نجاشی، ص ۱۱۵
- ↑ نجاشی، ص ۱۱۵
- ↑ ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج ۴، مشیخه، ص ۳٦
- ↑ رجوع کرن: ابن طاووس، ص 140
- ↑ طوسی، تهذیب الاحکام، ج ٦، ص ۳٧
- ↑ نجاشی، ص ۱۱۵
- ↑ رجوع کرن: مِزّی، ج ۴، ص ۳۵۸
- ↑ رجوع کرن: ابن بابویه، من لایحضره الفقیه؛ نجاشی، ص 115
- ↑ رجوع کرن: کلینی، ج ۱، ص ۸۸، ۳٦۸، ج ۲، ص ۸۱، ۱۸۸
- ↑ ابوحمزه ثمالی، مقدمه حرزالدین، ص 17
- ↑ یعقوبی، ج 2، ص 362ـ363،390ـ391
- ↑ کشی، ص 202ـ203
- ↑ نجاشی، ص 115
- ↑ کشی، ص 201
- ↑ خوئی، ج 3، ص 389ـ390
- ↑ مزی، ج 4، ص 358
- ↑ خوئی، ج 21، ص 135
- ↑ رجوع کرن: ابن عدی، ج 2، ص 520
- ↑ حاکم نیشابوری، ج 2، ص 474، ج 4، ص 222
- ↑ حاکم نیشابوری، ج 1، ص 2ـ3
- ↑ نجاشی، ص 115ـ116
- ↑ نجاشی ، ص 115
- ↑ منصوربالله، ص 153ـ154
- ↑ ثعلبی،ج 1، ص 82
- ↑ رجوع کرن: سزگین، ج 1، جزء 3، ص 273
- ↑ رجوع کرن:ج 3، 150، 152
- ↑ رجوع کرن: ابن شهر آشوب، ج 1، ص 11، 70، ج 2، ص 71، ج 3، ص 61
- ↑ رجوع کرن: مقدمه حرزالدین، ص 60ـ66
- ↑ طوسی، فهرست کتاباں الشیعة، ص 105
- ↑ طوسی، فهرست کتاباں الشیعة، ص 105
- ↑ نجاشی، ص 116
- ↑ فهرست کتاباں الشیعة و اصولهم، ص 105
- ↑ ابن بابویه،الامالی، ص 368ـ 375؛ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 376ـ381
- ↑ ابن شعبه،ص 255ـ272
- ↑ رجوع کرن: کلینی، ج 2، ص 540 ـ541، 556، 568
- ↑ طوسی، ص 582 ـ604
- ↑ رجوع کرن: آقابزرگ طهرانی ، ج 13، ص 246
منابع
سودھو- آقا بزرگ طهرانی.
- ابن بابویه، الامالی، قم ۱۳٦۲ ش.
- ابن بابویه، کتاب من لایحضره الفقیه، چاپ حسن موسوی خرسان، بیروت ۱۴۰۱/۱۹۸۱.
- ابن شعبه، تحف العقول عن آل الرسول، چاپ علی اکبر غفاری، قم ۱۳٦۳ ش.
- ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، چاپ هاشم رسولی محلاتی، قم، بیتا.
- ابن طاووس، فرحة الغری فی تعیین قبرامیرالمؤمنین علی علیه السلام، چاپ تحسین آل شبیب موسوی، قم، ۱۴۱۹/۱۹۹۸.
- ابن عدیّ، الکامل فی ضعفاء الرجال، بیروت ۱۴۰۵/ ۱۹۸۵.
- ثابت بن دینار ابوحمزه ثمالی، تفسیرالقرآن الکریم لابی حمزة ثابت بن دینار الثمالی، چاپ عبدالرزاق محمدحسین حرزالدین، قم ۱۳٧۸ ش.
- احمد بن محمد ثعلبی، الکشف والبیان، المعروف تفسیرالثعلبی، چاپ علی عاشور، بیروت ۱۴۲۲/۲۰۰۲.
- محمد بن عبداللّه حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، بیروت: دارالمعرفه، بیتا.
- خوئی.
- فؤاد سزگین، تریخ التراث العربی، ج ۱، جزء ۳، نقله الی العربیة محمود فهمی حجازی، ریاض ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
- طبرسی.
- محمد بن حسن طوسی، تهذیب الاحکام، چاپ حسن موسوی خرسان، بیروت ۱۴۰۱/۱۹۸۱.
- محمد بن حسن طوسی، رجال الطوسی، نجف ۱۳۸۰/ ۱۹٦۱، چاپ افست قم، بیتا.
- محمد بن حسن طوسی، فهرست کتاباں الشیعة و اصولهم و اسماءالمصنفاں و اصحاب الاصول، چاپ عبدالعزیز طباطبائی، قم ۱۴۲۰.
- محمد بن حسن طوسی، مصباح المتهجّد، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۱.
- محمد بن عمرو عقیلی مکی، کتاب الضعفاء الکبیر، چاپ عبدالمعطی امین قلعجی، بیروت ۱۴۰۴/۱۹۸۴.
- محمد بن عمرکشی، اختیار معرفة الرجال، (تلخیص) محمد بن حسن طوسی، چاپ حسن مصطفوی، مشهد ۱۳۴۸ ش.
- کلینی.
- یوسف بن عبدالرحمان مِزّی، تهذیب الکمال فی اسماءالرجال، ج ۴، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
- عبداللّه بن حمزه منصور باللّه، العقد الثمین فی تبیین احکام الائمة الهادین، نسخه عکسی کتابخانه مرکز احیای میراث اسلامی قم، ش ۲۰.
- احمد بن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعة المشتهر ب رجال النجاشی، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰٧.
- یعقوبی، تریخ.