آیات نشوز
آیت دی خصوصیات | |
---|---|
آیت نمبر: | 34 تے 128 |
پارہ: | 5 |
صفحہ نمبر: | 84 و 99 |
موضوع: | فقہی |
مربوط آیات: | الرجال قوامون علی النساء |
آیات نشوز، سورہ نساء دی آیت نمبر 34 و 128 دا کچھ حصّہ جو نُشوز تے اس دے احکام نوں بیان کر رہیا اے۔ نشوز یعنی اوہ نافرمانی جو ہمسر دے وظائفِ شرعی نوں انجام دینے دے سلسلے وچ کيتی جاندی اے۔ سورہ نساء دی 34واں آیت، نشوزِ عورت تے 128واں آیت، نشوز مرد دے سلسلے وچ اے۔ اس آیت دے بارے وچ تفسیری بحث دے علاوہ فقہی بحث وی کيتی جاندی اے۔
فقہاء 34واں آیت توں استناد کردے ہوئے اس گل دے معتقد نيں کہ کسی سواݨی دے ناشزہ ہونے دی صورت وچ ، پہلے تاں شوہر اسنوں نصیحت کرے لیکن جے اس دا فائدہ نہ ہوئے تاں اس صورت وچ بستر پہ اس دی طرف پشت کرکے سوئے یا اپنا بستر وکھ کر لے تے جے اس توں وی فائدہ نہ ہوئے تاں اسنوں بہت ہلکی سی جسمانی اذیت دے سکدا اے۔
آیت نمبر 128 دی بنیاد اُتے جے شوہر ناشز ہو جائے لیکن بیوی اپنی ازدواجی زندگی نوں برقرار رکھنا چاہندی اے تاں اوہ محبت تے عطوفت دے ذریعہ اپنی ازدواجی زندگی نوں بچائے تے بعض حقوق توں چشم پوشی کرے۔
متن آیات
سودھومتن | ترجمہ |
وَاللَّـاتِی تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِی الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلَا تَبْغُوا عَلَيهِنَّ سَبِيلًا إِنَّ اللَّـهَ كَانَ عَلِيّاً كَبِيرًا(سوره نساء/34) | تے جنہاں عورتاں دی نافرمانی دا خطرہ اے انہاں نوں موعظہ کرو، انہاں نوں خوابگاہ وچ وکھ کردو تے مارو تے فیر اطاعت کرنے لگياں تاں کوئی زیادتی دی راہ تلاش نہ کرو کہ خدا بہت بلند تے بزرگ اے ۔ |
متن | ترجمہ |
...اوَ إِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِن بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيهِمَا أَن يصْلِحَا بَينَهُمَا صُلْحًا وَالصُّلْحُ خَيرٌ وَأُحْضِرَتِ الْأَنفُسُ الشُّحَّ وَ إِن تُحْسِنُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّـهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا(سوره نساء:128) | تے جے کوئی عورت شوہر توں حقوق ادا نہ کرنے توں یا کنارہ کشی کرنے توں طلاق دا خظرہ محسوس کرے تاں دونے دے لئی کوئی حرج نئيں اے کہ کسی طرح آپس وچ صلح کر لین کہ صلح وچ بہتری اے تے بخل تاں ہر نفس دے نال حاضر رہندا اے تے جے تسيں چنگا برتاؤ کرو گے تے زیادتی توں بچوگے تاں خدا تواڈے اعمال توں خوب باخبر اے ۔ |
شأن نزول
سودھوسورہ نساء دی دونے آیت (34 و 128) دے لئی اک شأن نزول بیان کيتا جا رہیا اے جو درج ذیل اے:
34واں آیت دا شأن نزول
سودھومفسرین دے مطابق، سوره نساء آیت 34، پیغمبر اسلامؐ دے اک صحابی سعد بن ربیع تے انہاں دی زوجہ دے سلسلے وچ نازل ہوئی۔[۱] سعد دی زوجہ نے انہاں دی نافرمانی دی جس دے نتیجہ وچ سعد نے انہاں نوں ماریا سی۔ ايسے بنا اُتے انہاں دی زوجہ اپنے باپ دے نال پیغمبراکرمؐ دے پاس گئياں تے سعد دی شکایت کیتی۔ جدوں پیغمبرؐ نے قصاص دا حکم دتا تاں اس نے قصاص توں چشم پوشی کر ليا تے ایہ آیت نازل ہوئی۔[۲]۔
128واں آیت دا شأن نزول
سودھوکتاب تفسیر قمی دی اک روایت دے مطابق جو اس آیت دے شأن نزول دے سلسلے وچ نقل ہوئی اے کہ رافع بن خدیج جو صحابی پیغمبرؐ سن انہاں دی دو بیویاں سن کہ جنہاں وچ اک سن رسیدہ تے دوسری جوان سی۔ کسی اختلاف دی وجہ توں اس نے اپنی سن رسیدہ زوجہ نوں طلاق دے دتا تے عدّت دے زمانے وچ ہی اس توں کہیا کہ جے تسيں چاہوئے تاں اسيں اپنا جھگڑا ختم کر سکدے نيں لیکن اس شرط دے نال کہ جے ميں اپنی جوان بیوی نوں تسيں اُتے مقدم کراں تاں توانوں کوئی اعتراض نہ ہوئے گا۔ لیکن جے جدائی چاہندی ہوئے تاں عدت تمام ہونے تک صبر کرو۔ اس دی زوجہ نے پہلے والے مشورہ نوں قبول کر ليا تے آپس وچ صلح و مفاہمت کر ليا فیر ایہ آیت نازل ہوئی [۳]۔
آیت دا فقہی نقطہ نظر
سودھوفقہاء، احکام نشوز دے لئی سورہ نساء دی 34واں تے 128واں آیت دے مضمون توں استفادہ کردے نيں۔[۴]۔ نشوز یعنی ہمسر دی نسبت اپنے وظیفہ شرعی نوں انجام نہ دینا۔[۵]
34واں آیت، ناشزہ عورت تے اس دے تئاں شوہر دی ذمہ داری نوں بیان کر رہی اے۔ فقہاء نے اس آیت دی بنا اُتے ایہ فتوی دتا اے کہ کسی سواݨی دے ناشزہ ہونے دی صورت وچ ، پہلے تاں شوہر اسنوں نصیحت کرے لیکن جے اس دا فائدہ نہ ہوئے تاں اس صورتحال وچ خواب گاہ وچ اس دی طرف پشت کر کے سوئے یا اپنا بستر وکھ کر لے تے جے اس وی فائدہ نہ ہوئے تاں اسنوں بہت ہلکی سی جسمانی اذیت دے سکدا اے۔[۶]
128واں آیت، مَرداں دے نشوز ہونے دے سلسلے وچ اے کہ جس دی بنیاد اُتے فقہاء فرماندے نيں کہ جے شوہر ناشز ہو جائے لیکن بیوی اپنی ازدواجی زندگی نوں برقرار رکھنا چاہندی اے تاں اوہ محبت تے عطوفت دے ذریعہ اپنی ازدواجی زندگی نوں بچائے تے بعض حقوق توں چشم پوشی کرے تے اس دے ذریعہ طلاق توں بچ سکدی اے۔[۷]۔
کلمہ ضرب (مارنا) دے معنی
سودھوشیعہ تے اہلسنت مفسرین تے فقہاء دی نظر وچ سورہ نساء دی 128واں آیت وچ کلمہ ضرب مارنے دے معنی وچ استعمال ہويا اے۔[۸]۔ البتہ مارنے دے وی کچھ شرائط و قوانین معین کيتے نيں جداں کہ اس طرح ماریا جائے کہ جس وچ صرف اصلاح دا پہلو ہو تے کسی وی طرح دا انتقام تے رنجش دا جزبہ نہ ہو[۹] تے مارنے دی کیفیت وی بہت ہی آہستہ ہوئے۔[۱۰] اس دے باوجود وی آیت الله معرفت کہ جو دور حاضر دے محققِ قرآن نيں اوہ عورتاں نوں مسواک دی لکڑی توں مارنے یا انہاں نوں مطلقاً نہ مارنے یا انہاں دی عظمت و کرامت دا تحفظ کرنے جداں دلائل توں استفادہ کردے ہوئے کہندے نيں کہ ایہ آیت نسخ ہو گئی اے۔[۱۱] انہاں دے مطابق اس آیت وچ نسخ تمہیدی توں استفادہ کيتا گیا اے۔[۱۲] نسخ تمہیدی یعنی شارع مقدس بعض رسومات جاہلیت نوں ختم کرنے دے لئی پہلے تاں ایسا حکم دیندے نيں جو معاشرہ دے مطابق ہو فیر کچھ مدت گزر جانے دے بعد اسنوں نسخ کر دیندے نيں۔[۱۳]۔
حوالے
سودھو- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ھ، ج۳، ص۶۸.
- ↑ شیخ طوسی، التبیان، دار إحياء التراث العربی، ج۳، ص۱۸۹؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ھ، ج۳، ص۶۸.
- ↑ قمی، تفسیر قمی، ۱۴۰۴ھ، ج۱، ص۱۵۴.
- ↑ مثال دے طور پر، مراجعہ کیجئے محقق اردبیلی، زبدۃ البیان، المكتبۃ المرتضويۃ لإحياء الآثار الجعفريۃ، ص۵۳۶-۵۳۸؛ نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۱، ص۲۰۵-۲۰۸؛ صدوق، من لا یحضره الفقیہ، ۱۴۱۳ھ، ج۳، ص۵۲۰-۵۲۱؛ شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ھ، ج۸، ص۳۵۵-۳۶۳.
- ↑ شهید ثانی، الروضۃ البهیۃ، ۱۳۸۶ھ، ج۵، ص۴۲٧؛ محقق حلی، مختصرالنافع، ۱۴۱۰ھ، ص۱۹۱.
- ↑ ملاحظہ کرن: نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۱، ص۲۰۵-۲۰٧؛ شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ھ، ج۸، ص۳۵۶-۳۵٧.
- ↑ برای نمونہ، نگاه کنید بہ نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۱، ص۲۰٧-۲۰۸؛ شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ھ، ج۸، ص۳۶۳.
- ↑ مثال دے طور اُتے دیکھئے طبرسی، مجمعالبیان، ۱۳٧۲ش، ج۲، ص۶۹؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ھ، ج۵، ص۳۵۰؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ھ، ج۴، ص۳۴۵؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونہ، ۱۳٧۱ش، ج۳، ص۳٧۲؛ فخر رازی، تفسیر الکبیر،۱۴۲۰ھ، ج۱۰، ص٧۲؛ صدوق، من لا یحضره الفقیہ، ۱۴۱۳ھ، ج۳، ص۵۲۱؛ شهید ثانی، مسالک، ۱۴۱۳ھ، ج۸، ص۳۵۶.
- ↑ نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۱، ص۲۰٧؛ خوانساری، جامع المدارک، ۱۳۶۴ش، ج۴، ص۴۳٧؛ امام خمینی، تحریر الوسیلۃ، ۱۳۹۰ھ، ج۲، ص۲٧۳.
- ↑ مکارم شیرازی، احکام خانواده، ۱۳۸۹ش، ص۲۱۹.
- ↑ معرفت، شبهات وردود حول القران الكریم، ۱۳۸۸ش، ص۱۵۸.
- ↑ معرفت، شبهات و ردود حول القرآن الكریم، ۱۳۸۸ش، ص۱۵۸.
- ↑ احمدی نژاد، فاطمہ و دیگران، «معنا شناسی نسخ تدریجی، مشروط و تمهیدی از منظر آیت الله معرفت»، ص۱۸.
مآخذ
سودھو- ابو الفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، تهران، بنیاد پژوهش های اسلامی، ۱۴۰۸ھ۔
- احمدی نژاد، فاطمہ و دیگران، «معنا شناسی نسخ تدریجی، مشروط و تمهیدی از منظر آیتالله معرفت»، تحقیقات علوم قرآن و حدیث، شماره ۱، بهار ۱۳۹٧ش.
- امام خمینی، سید روح الله، تحریر الوسیلۃ، نجف اشرف، مطبعۃ الآداب، چاپ دوم، ۱۳۹۰ھ۔
- خوانساری، سید احمد، جامع المدارک، تهران، مکتبۃ الصدوق، ۱۴۰۵ھ۔
- شهید ثانی، زین الدین بن علی، مسالکالافهام، قم، موسسہ المعارف الاسلامیہ، ۱۴۱۳ھ۔
- شیخ صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیہ، قم، انتشارات اسلامی، ۱۴۱۳ھ۔
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار إحياء التراث العربی، بیتا.
- طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، موسسہ الاعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ھ۔
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالمعرفۃ، ۱۴۰۸ھ۔
- طیب اصفهانی، عبدالحسین، اطیب البیان، تهران، اسلام، ۱۳٧۸ش.
- فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، بیروت، دار احیا التراث العربی، ۱۴۲۰ھ۔
- قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، قم، دار الکتاب، ۱۴۰۴ھ۔
- محقق اردبیلی، احمد بن محمد، زبدۃ البیان فی احکام القرآن، تهران، المكتبۃ المرتضويۃ لإحياء الآثار الجعفريۃ، بیتا.
- معرفت، محمد هادی، شبهاتٌ و ردودٌ حولَ القرآن الکریم، قم، موسسه التمهید، ۱۳۸۸ش.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونہ، تهران، دار الكتب الاسلاميہ، ۱۳٧۴ش.
- مکارم شیرازی، ناصر، احکام خانواده، قم، امام على بن ابى طالب عليہ السلام، چاپ دوم، ۱۳۸۹ش.
- نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، قم، موسسه نشر اسلامی، ۱۴۱٧ھ۔