آب حیات
آب حیات جاں آبِ بقا، دو لفظاں دا مرکب آب یعنی پانی تے بقا یعنی دائمی، یعنی ایسا پانی جس دے پینے توں ابدی زندگی حاصل ھو،ایہ اک الف لیلوی لفظ اے جس دا حقیقت توں کوئی تعلق نئيں،مشہور عرب داستان الف لیلہ وچ بکثرت اس دا ذکر ملدا اے، کہندے نيں کہ اک چشمہ اے کوہ قاف دے کسی جنگل وچ جس دا پانی پی لینے توں انسان ابدی زندگی پا لیندا اے، لیکن اس دا پتہ ھر کسی نوں معلوم نئيں اک قصہ حضرت خضر علیہ السلام تے سکندر اعظم دے بارے وچ وی مشہور اے کہ حضرت خضر علیہ السلام سکندر اعظم نوں اس چشمے تک لے تاں گے لیکن پانی خود پی لیا تے سکندر نوں چشمے تک پہنچنے نہ دتا لیکن ایہ اک فرضی داستان اے۔ آب بقا نوں آب حیواں وی کہیا جاندا اے۔