کتاب واعظ
اس کتاب واعظ وچ اوہ تمام باتاں تے نصیحتاں درج نیں جو اک واعظ کسے مجمع توں خطاب کر دے ہوئے لوکاں نال کردا اے۔ ایہی وجہ اے کہ اس کتاب دا ناں ای کتاب واعظ رکھ دتا گیا اے۔ کتاب واعظ خیمیاں دی عید دے وقت لوکاں دے مجمع نوں سنائی جاندی سی۔ اس دی تصنیف دے حوالے توں علما دا کہنا اے کہ اسنوں حضرت سلیمان علیہ السلام نے دسویں صدی قبل مسیح وچ تصنیف کیتا۔ اس وچ سلیمان دی بیان کیتی گئی امثال وی بیان کیتیاں گئیاں نیں۔
اس کتاب وچ زندگی تے موت دے موضوع اُتے جو کچھ وی کہیا گیا اے اوہ بوہت ای فلسفیانہ رنگ وچ مگر واضح انداز وچ اے جس دی تشریح کر دے ہوئے علما نوں کافی مشکلات دا سامنا کرنا پیندا اے۔ اس دی وجہ غالباً ایہ اے کہ اس کتاب دے بوہت سارے حصےآں تے باتاں وچ ربط دی کمی محسوس ہُندی اے۔ کئی الفاظ نامانوس نیں۔ انداز بیان وی اک سا نئیں لگدا بلکہ بدلدا ہویا محسوس ہُندا اے۔ اس کتاب دا نچوڑ ایہ اے کہ زندگی نوں دنیاوی تے نفسانی خواہشات دے تابع نئیں گذارنا چاہیے۔ اس ایسا اے تو زندگی بے کار اے۔ جدوں تک انسان خدا توں اپنا تعلق نئیں جوڑ لیندا اس دی زندگی فضول ای ہُندی اے۔ ہور ایہ کہیا گیا اے کہ زندگی وچ کوئی وی چیز انسان نوں مطمئن نئیں کر سکدی۔ انسان دا انجام موت ای اے۔ اس دی منزل قبر ای اے۔
اگر زندگی اسی طرح گزر رہی اے جداں خدا نے کہیا اے تو ٹھیک ورنہ اس زندگی دا کوئی فائدہ نئیں۔ خدا دے دسے ہوئے طریقے دے مطابق زندگی دی آسائشاں دا حصول ای زندگی دا مقصد ہونا چاہیدا۔
اس کتاب نوں پنج حصےآں وچ تقسیم کیتا جا سکدا اے۔
- پہلا وعظ: انسانی حکمت فضول اے (باب 1 تاباب 2)
- دوسرا وعظ: زندگی دیاں مایوسیاں (باب 3 تا باب 5)
- تیسرا وعظ: دولت تے شہرت فضول نیں(باب 6 تا باب باب 8)
- خدا زندگی دی غیر انصافی دا فیصلہ کرے گا (باب 9 تا باب 12)
- نتیجہ، ابدیت دی روشنی وچ جینا (باب 12)