منات

منات (Manāt) (عربی: مناة) قبل از اسلام قدیم عرب مذہب وچ تن سردار دیویاں وچوں اک سی، تے اسدی پوجا بطور اللہ دی بیٹی دے کیتی جاندی سی۔ زمانہ جاہلیت وچ اللہ دیاں تن بیٹیاں عزی، لات تے منات تصور کیتیاں جاندیاں سن۔

• سانچہ:قرآن-سورہ 53 آیت 20

اور تیسرے ایک اور منات کو (کیا یہ معبود ہوسکتے ہیں ) منات : اس دا مندر قدید دے مقام تے سی جو مکہ تے مدینہ دے درمیان بحیرہ احمر دے کنارے اک آبادی ہے۔ یثرب دے اوس تے خزرج دے علاوہ بنو خزاعہ وی اس دے بہت معتقد سن۔ کعبہ دی طرح اس دا حج وی کیتا جاندا۔ قربانی دے جانور وی اس لئی ذبح کیتے جاندے۔ حج کعبہ توں فارغ ہون دے بعد جو لوگ اس دا حج کرنا چاہدنے اوہ اوتھوں ای لبیک لبیک دے نعرے لگاندے ہوئے قدید دے ول چل پیندے۔

اگرچہ انہاں بتاں دے مخصوص مندر مختلف مقامات تے سن جس طرح آپ پڑھ آئے نیں، لیکن ابو عبیدہ کہدنے نیں کہ انہاں ناواں دے بت کعبے وچ وی رکھے ہوئے سن تے دوسرے بتاں دے نال انہاں دی اوتھے وی پوجا پاٹ کیتی جاندی سی۔ علامہ ابوحیات اندلسی نے 'بحر محیط' وچ ایسے رائے نوں ترجیح دتی ہے تے دلیل ایہ پیش کیتی ہے کہ احد دے میدان وچ ابو سفیان نے بڑے فخروناز نال کہیا سی لنا العزی ولا عزی لکم کہ ساڈے لئی تاں عزی دیوی ہے تے تواڈے کول کوئی عزی نہیں نیز افرایتم وچ خطاب دی ضمیر دا مرجع قریش مکہ نیں"۔ قرآن: لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ- سورہ الاخلاص، 112, 3 (ترجمہ: نہ اسکی کوئی اولاد ہے نہ وہ کسی کی اولاد ہے)

حوالے