مملکت سبا
مملکت سبا | ||
---|---|---|
تاریخ تاسیس | ۱۰۰۰ ق.م | |
نقشہ |
||
انتظامی تقسیم | ||
ملک | یمن | |
دارالحکومت | مآرب ، صنعاء | |
متناسقات | 15°27′00″N 45°20′00″E / 15.45°N 45.333333333333°E | |
|
||
ترمیم |
سبا یا سبا دی حکومت یمنی خطے دی اک قدیم حکومت سی۔ صبا دی ریاست تے ریاست جزیرہ نما عرب دی ماضی دی تریخ وچ سب توں اہم تے مشہور ریاستاں تے ملکاں وچوں اک رہی اے۔
یہ حکومت معین حکومت دے جنوب وچ تے قطبان حکومت دے شمال وچ تے حدراموت دے شمال مغرب وچ تے روبہ خلیلی دے مشرق وچ واقع سی۔ آہستہ آہستہ ، اس دے ناں تے شہرت نے دوسرے پڑوسی ملکاں نوں وی زیر کيتا۔ اس ریاست دی تشکیل دا آغاز اٹھويں صدی یا نويں صدی ق م دے شروع توں ہونے دا شبہ اے۔ اس وقت توں 525 AD وچ حبشیاں دے ہتھوں وچ یمن دی آزاد ریاست دے معدوم ہونے تک ، "صبا" دے دور دی تریخ نوں چار ادوار وچ تقسیم کيتا گیا اے ، در حقیقت اس ریاست سبا دے پہلے دو ادوار وچ خاص معنی تے اگلے دو ادوار وچ صبا ، لیکن زیادہ تر اثر و رسوخ تے حکمرانی دوسرے یمنی قبیلے دے ہتھ وچ سی۔ اس گل دا قوی قیاس اے کہ ایہ چار ادوار چار واقعات دے نال نيں ، یعنی پہلے سرے تے دوسرے دی شروعات کسی خاص حکومت دے مکمل معدومیت (یا کسی اہم وقت دا نقصان) دے نال تے تیسرا آغاز لاپتہ ہونے دے نال۔ قطبان حکومت تے ریدن تے ہومر دا عروج تے چوتھا دا آغاز ۔ایہ حبشیانیاں دی پہلی فتح تے حدراموت حکومت دے ختم ہونے دے نال موافق اے۔ قدیم حکومت دا پہلا دور ، جسنوں "مککیبیز" کہیا جاندا اے ، دا مطلب صبا اے ، صبا دے اقتدار دے آغاز توں لے کے چھیويں صدی ق م تک (یا اٹھويں صدی دے وسط) صبا دی بادشاہی دے حکمران سن ۔ صبا دے انہاں بوہت سارے بادشاہاں دے خطوط نوشتہ جات توں اخذ کیتے گئے نيں جنہاں وچ مجموعی طور اُتے پنج ناں شامل نيں (یعنی حرف دہرائے گئے نيں) ، تے غالبا likely انہاں وچوں 14 خانداناں نے صبا دی سلطنت وچ اک خاندان دی تشکیل دی سی۔ انہاں وچوں کچھ دے مماثل ناں نيں جداں: یثمر یا یثمر۔
سبا دی اصل
سودھومورخین دے مطابق ، سبائی اک عرب لوک سن [1] [2] [3] [4] [5] تے عربی نسبیات دے مطابق ، انہاں دے آباؤ اجداد صبا بن یشجب ابن یارب بن قہتان نيں ، جس دا ناں عبد ال شمس اے۔ ہور ، قہتانی عرب قبیلے ، جداں مدھج تے طی وغیرہ ، طویل عرصے توں اپنے آپ نوں صبا دے عرب عوام نال تعلق رکھنے والے سمجھے نيں۔ []] []] []] جزیرula عرب دے شمال تے جنوب توں اگے ودھ رہے سن ۔ ؛ تے لی ، انہاں اُتے اسوریاں دے پے درپے دباؤ دی وجہ توں ، بالآخر 800 ق م وچ یمن وچ آباد ہو گئے تے "کنگڈم آف شیبہ" دی بنیاد رکھی۔ تے خاص حکومت کیتی کمزوری دی وجہ توں ، انہاں نے آہستہ آہستہ اپنی حکومت کیتی حدود وچ توسیع کردتی ایتھے تک کہ آخر کار انہاں نے مخصوص حکومت دے تمام علاقے اُتے قبضہ کر ليا تے اسنوں صبا دی حکومت توں ملحق کر ليا ، تے صبا دی عظیم سلطنت تشکیل پائی۔ "صبا" دے ذریعہ کسی خاص حکومت دے معدوم ہونے دے بعد صبا دے لوکاں نوں مخصوص لوکاں دی بولی ، مذہب تے رسم و رواج وراثت وچ ملے۔ تے صبا دی عظیم سلطنت دے قیام دے بعد ، انہاں نے صروح نوں اپنا راجگڑھ بنایا۔ لیکن تاریخی صبا ڈیم دی تعمیر دے بعد ، جسنوں "معرب ڈیم" کہیا جاندا سی ، انہاں نے اپنا راجگڑھ معرب شہر منتقل کردتا۔ اس بہت وڈے ڈیم دی تعمیر تے ھٹی تے کھجور دے باغات تے ہور زرعی مصنوعات دی تشکیل دے نال ہی صبا ملک دی تجارت وچ وادھا ہويا ، تے زرعی مصنوعات صبا توں دوسرے پڑوسی علاقےآں وچ منتقل ھو گئياں۔ سبا دے لوکاں نے اس وڈے ڈیم دی تعمیر توں حاصل ہونے والی وڈی دولت دی وجہ توں تجارتی رستےآں اُتے مکمل کنٹرول حاصل کرلیا سی۔ یمن توں جنوب دے جنوب تے شمال توں حجاز تک سب توں پہلے سلطنت دا اثر و رسوخ۔ ، سعودی عرب شام تے مصر جارہے سن تے جارہے سن ، انہاں دا پورا اثر سی۔ صبا دی حکومت نے انہاں علاقےآں وچ تجارتی راستے دے نال چوکیاں تے تجارتی تھانواں قائم کر رکھے سن ، تے قوافل سڑکاں اُتے فوجی چوکیاں تے چوکیاں قائم کيتی سن ، تے شمالی نواحی علاقےآں وچ ، قافیل دی نگرانی دے لئی سرکاری مراکز تے مقامی حکومتاں متعین کيتیاں گئیاں۔ راسته؛ تے انہاں نخلستاناں وچوں اک "دیکھ" (الا الا) دا نخلستان سی ، جو سبا دے ملک دے سپاہیاں دا مرکزی مرکز سی۔ سبیانیاں دے اشارے تے نقشیاں دی مدد توں ، اسيں صبا حکومت کیتی عمر نوں دو مراحل وچ تقسیم کر سکدے نيں: پہلا مرحلہ: "مکاریب اسٹیج" اس طرح اسٹیج لکھیا گیا سی۔ اس مرحلے اُتے ، مکاریب نے صروح شہر نوں اپنے ملک دا راجگڑھ بنایا سی ، جسنوں تاریخی صبا ڈیم (معارب ڈیم) دی تعمیر دے نال شہر معرب منتقل کردتا گیا سی۔ ایہ مرحلہ میکبی دے زمانے توں 800 ق م توں 650 ق م تک لکھیا گیا اے۔
لیکن دوسرا مرحلہ: "شیبہ دے بادشاہ" اس مرحلے وچ ، شیبا دے حکمراناں نے "شیبہ دے بادشاہ" دا لقب اختیار کيتا سی ، ایہ مرحلہ 650 ق م دے آغاز توں لے کے 115 ق م دے اختتام تک جاری اے۔ اسوریائی تصنیفات تے نقشیاں وچ اس دا تذکرہ کيتا گیا اے کہ ریاست صبا دی بادشاہ بادشاہ دجلہ پیلاسر III تے کنگ سارگون II تے سنہریب دے دور وچ قائم ہوئی سی۔ ایہ 800 ق م توں لے کے 115 ق م تک اے جو ملک صبا وچ اک نويں دور دا آغاز اے ۔
ملکۂ سبا اوراس دی سورج پرست قوم
سودھوملکۂ سبا جس دا ناں بلقیس سی نہایت خوب صورت تے ذہین سی۔ اس دے والد دا ناں شراجیل بن مالک سی۔
بعض نے اس دا ناں الہد ہاد بن شراجیل وی لکھیا اے۔ ایہ یمن دا بادشاہ سی۔ سرکاری مذہب یا عقیدہ سورج دی پوجا سی، جو عوام الناس نے وی اختیار کيتا ہو ا سی۔ باپ دی موت دے بعد بلقیس نے عنان حکومت سنبھالی۔ ایہ علاقہ جغرافیائی اعتبار توں نہایت سر سبز سی سجے تے کھبے جتھے وی نظر اٹھدی لہلہاندے کھیت تے باغات نظر آندے سن ۔ ایہ زمانہ حضرت سلیمان ؑ دی نبوت دا سی۔
بلقیس دا ذکر زلیخا دی طرح قرآن حکیم وچ بغیر ناں لئی آیا اے۔ ایہ ذکر اگرچہ بہت مختصر اے مگر جامع اے۔ ارشادباری تعالیٰ اے ترجمہ’’ابھی تھوڑی دیر ہوئی سی کہ ہدہد آموجود ہويا تے کہنے لگیا کہ مینوں اک ایسی چیز معلوم ہوئی اے جس دی آپ نوں خبر نئيں تے وچ آپ دے پاس (شہر ) سبا توں اک خبر یقینی لیایا ہون۔ ميں نے اک عورت دیکھی جو انہاں لوکاں اُتے بادشاہت کردی اے تے ہر چیز اسنوں میسر اے تے ا س دا اک وڈا تخت اے۔ ميں نے دیکھیا کہ اوہ تے اس دی قوم خدا نوں چھڈ کے سورج نوں سجدہ کر تے نيں تے شیطان نے انہاں دے اعمال آراستہ کر دکھائے نيں تے انہاں نوں راستے توں روک رکھیا اے پس اوہ راستے اُتے نئيں آندے ۔ (نئيں جاندے) کہ خدا نوں جو آسماناں تے زمین وچ چھپی چیزاں نوں ظاہر کردیندا تے تواڈے پوشیدہ تے ظاہر اعمال نوں جاندا اے کیوں سجدہ نہ کرن۔ خدا دے سوا کوئی عبادت دے لائق نئيں اوہی عرش عظیم دا مالک اے۔ (سلیمان نے) کہیا اسيں دیکھو گے تاں نے سچ کہیا اے یا تاں جھوٹھا اے۔ ایہ میرا خط لے جا تے انہاں دی طرف ڈال دے فیر انہاں دے کولوں فیر آ تے دیکھ کہ اوہ کیہ جواب دیندے نيں۔ ملکہ نے کہیا کہ دربار والو! میری طرف اک نامۂ گرامی ڈالیا گیا اے، اوہ سلیمان دی طرف توں اے تے (مضمون ایہ اے ) کہ شروع اللہ دا ناں لے کے جو وڈا مہربان نہایت رحم والا اے کہ میرے توں سر کشی نہ کرو تے مطیع ہو کے میرے پاس چلے آؤ۔ کہنے لگی کہ اے اہل دربار! میرے اس معاملے وچ مینوں مشورہ دو جدوں تک تسيں حاضر نہ ہو وچ کِسے کم دا فیصلہ نئيں کروںگی۔ اوہ بولے اسيں وڈے زور آور تے جنگجو نيں تے آپ نوں حکم دینے دا اختیار اے۔
آپ سوچ لیجیے کہ آپ سانوں کيتا حکم دیندی نيں۔ اس نے کہیا جدوں بادشاہ کسی بستی وچ داخل ہُندے نيں تاں اسنوں تباہ کردیندے نيں تے اوتھے دے عزت والےآں نوں ذلیل کردتا کردے نيں۔ ايسے طرح ایہ وی کرن گے تے وچ انہاں دی طرف کچھ تحفہ بھیجتی ہاں تے دیکھدی ہاں کہ قاصد کيتا جواب لاندے نيں۔ جدوں (قاصد) سلیمان دے پاس پہنچیا تاں سلیمان نے کہیا کیہ تسيں مینوں مال توں مدد دینا چاہندے ہو جو کچھ خدا نے مینوں عطا کيتا اے اوہ اس توں بہتر اے جو توانوں دتا اے۔ حقیقت ایہ اے کہ اپنے تحفے توں تسيں ہی خوش ہُندے ہوگے۔ انہاں دے پاس واپس جاؤ اسيں انہاں اُتے ایداں دے لشکر لے کے حملہ کرن گے جنہاں دے مقابلے دی انہاں وچ طاقت نہ ہوئے گی تے انہاں نوں اوتھے توں بے عزت کرکے کڈ دین گے تے اوہ ذلیل ہون گے۔‘‘ (سورہ النمل آیات 20تا37)
قرآن حکیم وچ سبا، قوم سبا یا علاقہ سبا دے ناں توں جو اشارات دتے نيں انہاں نوں سمجھنے دے لئی ضروری اے کہ اوہ معلومات وی ساڈی نگاہ وچ رہیاں جو اس قوم یا علاقے دے متعلق دوسرے تاریخی ذرائع یا دینی کتاباں توں فراہم ہوئیاں نيں۔
سبا اک شخص دے ناں اُتے اک قوم دا وی ناں سی جداں قوم لوط، قوم ثمود، قوم لدّا، قوم نمرود تے فراعنۂ مصر وغیرہ وغیرہ۔ سبا اک شہر دا وی ناں سی جو موجودہ مملکت یمن دے راجگڑھ صنعاء توں (اس وقت) تن دن (3) دے فاصلے اُتے سی۔ ایہ شہر مارب یمن دے ناں توں وی معروف اے۔ بیت المقدس توں مارب دا فاصلہ ڈیڑھ ہزار میل دور اے (فتح القدیر)
تریخ دی رو توں سبا جنوبی عرب دی اک بہت وڈی قوم دا ناں اے جو چند وڈے وڈے قبیلے اُتے مشتمل سی۔ امام احمد بن جنبلؒؒ، ابن جریر، ابن حاتم، ابن عبدالبر تے ترمذی نے آنحضور ؐ توں اک روایت نقل کيتی اے کہ سبا عرب دے اک شخص دا ناں سی جس دی نسل توں ایہ قبیلے پیدا ہوئے (۱)کندہ (۲)حمیر(۳) ازدر(۴)اشعرین(۵) مذجج (۶)انماراس دتی دو شاخاں خثعم اوربجیلہ (٧) عاملہ(۸) جذام(۹) لخم تے غسان انہاں وچوں کچھ اقوام اج وی مملکت سعودی عرب وچ آباد نيں۔
ملکہ سبا دا ایہ قصہ بائبل دے عہد عتیق و جدید تے یہودی روایات وچ مختلف طریقےآں توں آیا اے۔ سلاطین وچ لکھیا اے ترجمہ ’’اور جدوں سبا دی ملکہ نے خداوند دے ناں دی بابت سلیمان دی شہرت سنی تاں اوہ آئی تاکہ مشکل سوالےآں توں اسنوں آزمائے تے اوہ بہت وڈے جلو دے نال یروشلم وچ آئی جدوں اوہ سلیمان ؑ دے پاس پہنچی تاں اس نے انہاں سب گلاں دے بارے وچ جو اس دے دل وچ سن۔
اس توں گفتگو دی سلیمان ؑ نے انہاں سب دا جواب دتا تے جدوں سبا دی ملکہ نے سلیمان ؑ دی ساری حکمت تے اس محل نوں جو اس نے بنایا سی تے اس دے دسترخوان دی نعمتاں تے اس دے ملازماں دی نشست تے اس دے خادماں دی حاضر باشی تے انہاں دی پوشاک تے ساقیاں تے اس سیڑھی نوں جس توں اوہ خدا وند دے گھر جایا کردا سی دیکھیا تاں اس دے ہوش اڑ گئے تے اس نے بادشاہ توں کہیا کہ اوہ سچی خبر سی جو ميں نے تیرے کماں تے تیری حکمت (نبوت) دے بارے وچ اپنے ملک وچ سنی سی۔ یقین نہ کيتا جدوں تک اپنی اکھاں توں نہ دیکھ لیا تے مینوں تاں ادھا وی نئيں دسیا گیا سی، کیوںکہ تیری حکمت تے اقبال مندی اس شہرت توں جو ميں نے سنی بہت زیادہ اے۔ خوش نصیب نيں تیرے لوک تے خوش نصیب نيں تیرے ایہ ملازم جو برابر تیرے حضور کھڑے رہندے نيں تے تیری حکمت سندے نيں۔ خداوند تیرا خدا مبارک ہو جو تیرے توں ایسا خوشنود ہويا کہ تینوں اسرائیل دے تخت اُتے بٹھایا تے اس نے بادشاہ نوں اک سو بیس120قنطار سونا تے مصالح دا بہت وڈا انبار دتا تے جواہرات وی دتے تے جداں مصالح سبا دی ملکہ نے سلیمانؑ نوں دتے فیر کدی ایسی بہتات دے نال نہ آئے تے سلیمان ؑ بادشاہ نے سبا دی ملکہ نوں سب کچھ جس دی اوہ مشاق ہوئی تے جو کچھ اس نے منگیا دتا فیر اوہ اپنے ملازماں سمیت اپنی مملکت نوں پرت گئی۔ (کتاب مقدس باب10آیات 1تا13)
اک ہور مقام اُتے لکھیا اے: تیما دے قافلے دیکھدے رہے، سبا دے کارواں انہاں دے انتظار وچ رہے (ایوب باب6آیت19) اس توں کيتا فائدہ کہ سبا توں لُبان تے دور دور توں (ملک) لوک میرے حضور لیائے جاندے نيں۔ (یرمیاہ باب6آیت20) سبا تے رعماہ دے سود جے تیرے نال سوداگری کردے سن اوہ ہر قسم دے نفیس مسالے تے ہر طرح دے قیمتی پتھر تے سونا تیرے بازاراں وچ لیا کے خرید و فروخت کردے سن ۔ حزان تے کنہ تے عدن تے سبا دے سوداگر تے اسکور تے کلمد دے باشندے تیرے نال سود اگری کردے سن ۔ (حزقی ایل باب 27آیات 23-22) آخر وچ زبور دے کلمات ویکھو:’’وہ فدیہ دے کے انہاں دی جان نوں ظلم تے جبر توں چھڑائے گا تے انہاں دا خون اس دی نظر وچ بیش قیمت ہوئے گا۔ اوہ جتے رہن گے تے سبا دا سونا اسنوں دتا جا ئے گا لوک برابر اس دے حق وچ دعا کرن گے اوہ دن بھر اسنوں دعا دین گے۔ ‘‘ (زبور باب72آیت14-15)
مؤرخین نے سبا نوں اک قوم تسلیم کيتا اے۔ یونان تے روم دے تریخ داناں نے تے اک علم جغرافیہ دے ماہر تھیو فراسٹس نے بھی288ق م اس دا خصوصی طور اُتے ذکر کيتا اے۔ اوہ لکھدا اے کہ ایہ قوم یمن وچ آباد سی تے اس دے عروج دا زمانہ گیارہ سو ق م اے۔ اس دا شہرہ حضرت داؤد ؑ دی نبوت دے وقت توں ہی پھیلا ہويا سی۔ آغاز وچ ایہ قوم سورج پرست سی لیکن بعد وچ نہ جانے کدوں توں اس وچ بت پرستی دا غلبہ آگیا۔ بھانويں انہاں دی ملکہ نے حضرت سلیمان ؑ 965 توں936ق م دے ہتھ اُتے اسلام قبول کرلیا سی تے اس دی رعایا دی غالب اکثریت وی اس دے نال مسلمان ہوگئی سی۔
آثارقدیمہ دی جدید تحقیقات دے سلسلے وچ یمن توں تن ہزار کتبات برآمد ہوئے نيں جو اس قوم دی اہم تریخ اُتے روشنی ڈالدے نيں، مثلاً 650 ق م ایتھے دے بادشاہ دا لقب مکرب سی جو مقرب دا اسيں معنی سی۔ ایہ کاہن بادشاہ کہلاندے سن تے انہاں دا اس وقت پایۂ تخت صرواح سی جس دے معنی بادشاہ نيں۔ ایہی لفظ اج وی کئی ملکاں وچ رائج اے جس دے معنی ایہ دسے جاندے نيں کہ حکومت وچ مذہب دے بجائے سیاست تے سیکولرازم دا رنگ غالب آگیا اے۔ اس وقت دے ملوک نے اپنا راجگڑھ صرواح نوں چھڈ کے مارب نوں اپنا لیا تے اسنوں ترقی دی اعلیٰ منازل تک پہنچادتا۔ ایہ مقام صنعاء توں60 میل دی دوری اُتے مشرق دی جانب واقع اے، جو سطح سمندر توں تن ہزار نو سوفٹ بلند اے۔
115ق م دے بعد توں اس خطے اُتے حمیر غالب آگئے۔ انہاں نے مارب نوں اجاڑ کرریدان نوں پایۂ تخت بنایا جو بعد وچ ظفار شہر دے ناں توں مشہور ہويا۔ اج کل موجودہ شہر قبیلہ حمیر دے ناں توں آباد اے جسنوں دیکھ کے کوئی شخص تصور نئيں کرسکدا کہ ایہ ايسے قوم دی یادگار اے۔ ايسے زمانے وچ سلطنت دے اک حصے دی حیثیت توں پہلی مرتبہ لفظ یمنت یا یمنات دا استعمال ہويا رفتہ رفتہ بعد وچ پورا علاقہ یمنت توں یمن ہوگیا۔
300ء دے بعد توں آغاز اسلام تک دا دور قوم سبا دی تباہی دا دور اے اس دور وچ انہاں دے ہاں مسلسل خانہ جنگیاں ہوئیاں تے بیرونی مداخلت دا زور ہويا جس دی بنا اُتے انہاں دی معیشت برباد ہوگئی زراعت نے دم توڑ دتا۔ 340ء توں378ء تک حبشیاں نے یمن دی حالت تے وی تباہ کردتی۔ اس دا ذکر قرآن حکیم وچ وی اے، ترجمہ ’’آخر دا ر اساں انہاں اُتے بند توڑ سیلاب بھیج دتا۔‘‘ (سبا آیت16) لکھیا اے کہ اس سیلاب دی وجہ توں جو آبادی منتشر ہوگئی سی اوہ فیر اج تک مجتمع نہ ہوسکی۔ آبپاشی تے زراعت دا جو نظام درہم برہم ہويا اوہ ہن تک بحال نہ ہو سکا۔
523ء وچ یمن اُتے یہودی حکومت قائم ہوگئی۔ یہودی بادشاہ ذوالنواس نے بخران دے عیسائیاں اُتے اوہ ظلم و ستم برپا کيتا جس دا ذکر قرآن حکیم وچ اصحاب الاخدود دے ناں توں کيتا گیا اے۔ فرمایا ترجمہ’’خندقاں والے ہلاک کيتے گئے۔ ‘‘(بروج آیت14) انہاں دا جرم ایہ سی کہ انہاں نے ایمان لیانے والےآں نوں اگ دے وڈے گڑھاں وچ یعنی خندقاں وچ پھینکا سی جنہاں دی تعداد ویہہ ہزار دے لگ بھگ سی۔ ابن اسحاق نے لکھیا اے کہ ایہ واقعہ528ء وچ پیش آیا۔ اس دے کچھ عرصے بعد نجاشیاں نے یمن اُتے حملہ کرکے ذوالنواس تے اس دی حکومت دا خاتمہ کردتا۔
یمن دے اک حبشی وائسرائے ابرہہ نے کعبے دی مرکزیت ختم کرنے تے عرب دے پورے مغربی علاقے نوں رومی حبشی اثر وچ لیانے دے لئی570ء وچ آنحضور ؐ دی پیدائش توں چند روز پہلے مکہ معظمہ اُتے حملہ کردتا۔ ابرہہ دی فوج اُتے اوہ تباہی آئی جس دا ذکرقرآن حکیم وچ اصحاب الفیل دے ناں توں آیا اے، ترجمہ ’’کیا تاں نے نہ دیکھیا کہ تیرے رب نے ہاتھی والےآں دے نال کیہ کيتا، انہاں دے مکر نوں بے کار نئيں کردتا تے انہاں اُتے پرندےآں دے جُھنڈ دے جُھنڈ بھیج دتے جو انہاں نوں مٹی تے پتھر دی کنکریاں مار رہے سن ۔ پس انہاں نوں کھائے ہوئے بھونال کيتی طرح کردتا۔‘‘(سورۂ فیل) اس واقعے دی تفصیل سورۂ فیل دی تفسیر وچ دیکھی جاسکدی اے۔
یمن توں شام تک سبائیاں دی نو آبادیاں مسلسل قائم ہُندی جا رہیاں سن۔ انہاں حدود وچ انہاں دے تجارتی قافلے سفر کيتا کردے سن ۔ اک ہزار برس تک ایہ قوم مشرق و مغرب دے درمیان تجارت دا واسطہ بنی رہی۔ انہاں دی بندرگاہاں وچ چین دا ریشم انڈونیشیا تے مالابار دے گرم مسالے، ہندوستان دے کپڑے تے تلواراں، مشرقی افریقہ دے زنگی غلام، بندر تے شتر مرغ دے پَر تے ہاتھی دانت پہنچدے سن، جتھوں روم تے یونان تک ایہ مال روانہ کيتا جاندا سی۔
خود انہاں دے علاقے وچ لوبان، عود، عنبر تے مشک پیدا ہُندے سن، غرض ہر خوشبودار شے ایتھے دی پیداوار سی، جسنوں مصر، شام، روم یونان ہتھوں ہتھ لیندے سن ۔ اسٹرابو لکھدا اے کہ ایہ لوک سونے تے چاندی دے ظروف استعمال کردے سن ۔ انہاں دے مکاناں دی چھت تے درودیوار اُتے ہاتھی دے دانت لگے ہُندے سن ۔ پلینی کہندا اے کہ ’’روم تے فارس دی دولت انہاں دی طرف بَہی جا رہی تھی۔‘‘ ایہ لوک جلانے دی لکڑی دے بجائے صندل تے دار چینی استعمال کردے سن ۔ ایہ اس وقت دنیا دی مال دار ترین قوم سی، جس دا انجام نہایت ہی درد ناک ہويا۔ روئے زمین اُتے اج اک وی سبائی قوم دا فرد نئيں ملدا۔
تریخ توں ایہ گل معلوم ہُندی اے کہ قدیم زمانے توں قوم سبا وچ اک عنصر موجود سی جو دوسرے معبوداں نوں مننے دے بجائے خدائے واحد نوں مندا سی۔ موجودہ زمانے دی اثری تحقیقات دے سلسلے وچ یمن دے کھنڈراں توں جو کتبات ملے نيں انہاں وچوں بعض اس قلیل عنصر دی نشان دہی کردے نيں۔ 650 ق م دے لگ بھگ زمانے دے بعض کتبات دسدے نيں کہ مملکت سبا دے متعدد تھانواں اُتے ایسی عبادت گاہاں بنی ہوئیاں سن جو ذُسمو ی یا ذوسماوی (یعنی رب السماء) دی عبادت دے لئی مخصوص سن۔ بعض تھانواں اُتے اس معبود دا ناں ملکن ذُ سموی(وہ بادشاہ جو آسماناں دا مالک اے ) لکھیا گیا اے۔ ایہ عنصر مسلسل صدیاں تک یمن وچ موجود رہیا۔ چنانچہ 378 ء دے اک کتبے وچ وی الٰہ دوسموی دے ناں توں اک عبادت گاہ دی تعمیر دا ذکر ملدا اے۔ فیر 465 ء دے اک کتبے وچ ایہ لفظاں پائے جاندے نيں: بنصرور داالٰھن بعل سمین وارضین ( یعنی اس خدا دی مدد تے تائید توں جو آسماناں تے زمین دا مالک اے )۔ ايسے زمانہ دے اک ہور کتبے وچ جس دی تریخ 458 ق م اے ايسے خدا دے لئی رحمان دا لفظ وی استعمال کيتا گیا اے۔ اصل لفظاں نيں بردا رحمنن(یعنی رحمان دی مدد توں )۔