لہجہ
سماجی لسانیات وچ، لہجہ کِسے زبان دے تلفظ دا اک طریقہ اے جو کِسے ملک، علاقے، سماجی طبقے یا فرد لئی مخصوص اے۔[۱] لہجے دی شناخت اس علاقے توں کیتی جا سکدی اے جس وچ اوہدے بولݨ واݪے رہندے نیں (اک علاقائی یا جغرافیائی لہجہ)، اوہدے بولݨ واݪیاں دی سماجی اقتصادی حیثیت، اوہناں دی نسل، اوہناں دی ذات یا سماجی طبقے توں کیتی جاسکدی اے۔[۲]
لہجے عام طور تے آواز دے معیار، تلفظ تے واول تے حروف صحیح دے امتیاز، تناؤ تے لحن Prosody وچ مختلف ہُندے نیں۔[۳] اگرچے گریمر، معنی شناسی Semantics، الفاظ، تے زبان دی دیگر خصوصیات اکثر لہجے دے ناݪ ناݪ مختلف ہُندیاں نیں، لفظ "لہجہ" خاص طور تے تلفظ وچ فرق دا حوالہ دے سکدا اے، جد کہ لفظ "پڑبولی" Dialect لسانی اختلافات دے وسیع تر سیٹ نوں کعھیرے ہوئے آ۔ "لہجہ" اکثر "پڑبولی" دا ذیلی سیٹ ہُندا اے۔[۱]
ہور دیکھو سودھو
حوالے سودھو
- ↑ ۱.۰ ۱.۱ (2005) The New Oxford American Dictionary. Second Edition.. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-517077-1.
- ↑ Lippi-Green, R. (1997). English with an Accent: Language, Ideology, and Discrimination in the United States. New York: Routledge. ISBN 978-0-415-11476-9.
- ↑ Crystal, David (2008). A Dictionary of Language and Linguistics. Malden-Oxford: Blackwell.