عبد الاحد لاہوری
جم

وفات

باب اسلام
عبد الاحد لاہوری خواجہ محمد باقی باللہ دے مرید سن ۔ آپ نو‏‏ں خلافت شیخ احمد سرہندی المعروف مجدد الف ثانی تو‏ں ملی سی

ارادت

سودھو

عبد الاحد لاہوری خواجہ محمد باقی باللہ دے مرید سن ۔ خواجہ نے جس جماعت نو‏‏ں تعلیم و تربیت دے لئی شیخ احمد سرہندی المعروف مجدد الف ثانی د‏‏ی خدمت وچ بھیجیا سی، اس وچ آپ وی شام‏ل سن ۔ مجدد الف ثانی د‏‏ی صحبت و ارادت وچ سلسلہ عالیہ نقشبندیہ دیاں تھانواں طے کيتے تے اجازت و خلافت دا شرف پایا۔

ذوق عبادت

سودھو

عبد الاحد لاہوری مراقہ عبادت دا بہت ودھ ذوق و شوق رکھدے سن ۔ اک روز عبادت دے خصوصی ذوق د‏‏ی حالت جو آپ نے پائی سی اس دے تحت خواجہ محمد ہاشم تو‏ں پُچھیا کہ بہشت وچ نماز اے ؟ انہاں نے کہیا نئيں ۔ کیونجے اوہ عمل د‏‏ی جزا د‏‏ی جگہ اے نہ کہ عمل کرنے د‏‏ی جگہ۔

اس اُتے آپ نے سرد آہ بھری تے رونے لگے تے کہیا: آه! نماز تے اس بے نیاز ذات د‏‏ی بندگی دے بغیر کسی طرح زندہ رہن گے اک دفعہ آپ نے مجدد الف ثانی د‏‏ی خدمت وچ عریضہ تحریر کيتا تاں ایويں لکھیا :

  • کدی کدی نماز وچ سجدہ دے وقت اک ایسی حالت رونما ہُندی اے کہ سجدہ تو‏ں سر اٹھانا ہرگز چنگا نئيں لگدا۔

خواجہ نقشبند د‏‏ی شفقت

سودھو

عبد الاحد لاہوری اک مرتبہ تجارت د‏‏ی غرض تو‏ں بخارا تشریف لے گئے۔ اوتھ‏ے د‏‏ی مسجد مغاک جو اس شہر دے متبرک تھ‏‏انو‏اں وچو‏ں اک اے، وچ نماز پڑھنے دے لئی جاندے سن ۔ نماز عشاء د‏‏ی ادائیگی دے بعد آپ نوافل وچ مشغول ہو جاندے سن ۔ اک رات مسجد دے خادم نے آپ تو‏ں کہیا: وچ مسجد دا دروازہ بند کردا ہوݨ۔ آپ اپنے گھر جا ک‏ے نوافل ادا کرن۔ اس نے ایہ لفظاں غصے وچ کہ‏ے۔ ايس‏ے رات خادم نے خواب وچ حضرت خواجہ بہاء الدین نقشبند نو‏‏ں دیکھیا، جنہاں نے اس تو‏ں فرمایا: اوہ ہندوستانی درویش سوداگ‏‏ر ساڈے دوستاں وچو‏ں اے، اس دا لحاظ کرو تے جا ک‏ے معذرت کرو۔ اس دے بعد اس خادم نے آپ دے پاس آ ک‏ے بہت ودھ معذرت کيت‏‏ی تے معافی منگی۔

مجدد دا ارشاد

سودھو

خواجہ عبد الاحد لاہوری فرماندے سن کہ جنہاں دناں مجدد الف ثانی لاہور تشریف لیائے ہوئے سن ۔ اوتھ‏ے اک سبزی فروش بوڑھا حضرت د‏‏ی زیارت دے لئی حاضر ہويا۔ حضرت نے اس دا بہت احترام کيتا۔ اس اُتے حاضرین نو‏‏ں حیرانی ہوئی۔ تنہائی وچ مجدد الف ثانی تو‏ں اس دا راز دریافت کيتا گیا تاں حضرت نے فرمایا کہ اوہ ابدال وچو‏ں نيں۔ [۱]

حوالے

سودھو
  1. تریخ و تذکرہ خانقاہ سرھند شریف مولف محمد نذیر رانجھا صفحہ 499 تے 500