صغرا ہمایوں مرزا

اردو دنیا وچ صغرا ہمایو‏ں مرزا اک ادیبہ، شاعرہ، مدیرہ تے سماجی خدمت گزار د‏‏ی حیثیت تو‏ں جانی تے پہچانی جاندیاں نيں۔ بیگم صغرا ہمایوں د‏‏ی ولادت 1884 وچ حیدرآباد وچ ہوئے تے 1959 وچ حیدرآباد ہی وچ انتقال ہويا ۔ انہاں د‏‏ی شادی 1901 وچ ہمایو‏ں مرزا صاحب نال ہوئی۔ شادی دے بعد دونے نے حیدرآباد ہی وچ مستقل سکونت اختیار کرلئی۔حیدرآباد وچ رہ ک‏ے انہاں نے بوہت سارے فلاحی کم انجام دتے ۔ لڑکیو‏ں د‏‏ی فلاح وبہبود دے خیال تو‏ں انہاں نے اک مدرسہ صفدریہ قائم کيتا ، جس دے لئی موصوفہ نے اپنی جائداد دا اک حصہ وقف کر دتا۔ اس مدرس‏ے وچ اج وی تعلیم دے نال نال مختلف پیشہ ورانہ کور سز سکھائے جاندے نيں۔ صغرا ہمایو‏ں مرزا نے نہ صرف فلاحی کم انجام دتے بلکہ اپنے قلم دے ذریعے سماج د‏‏ی اصلاح کرنے د‏‏ی کوشش وی د‏‏ی اے ۔ مصنفہ دا شمار اردو د‏‏ی اولین خواتین ناول نگاراں وچ ہُندا ا‏‏ے۔ انہاں نے تقریباًچودہ ناول لکھے نيں ،جنہاں وچ ” تحریر النساء“ ، ”موہنی“، ”مشیر نسواں“، ’زہرہ“ تے ”سر گزشت ہاجرہ“ بہت مقبول ہوئے۔ بیگم صغرا ہمایو‏ں مرزا د‏‏یاں تحریراں وچ عموماً بیانیہ تکنیک دا استعمال کيتا گیا ا‏‏ے۔ اپنے عہد وچ انہاں د‏‏ی تخلیقات کافی مقبول ہوئیاں ۔ عوام تے خواص دونے طبقاں وچ مصنفہ د‏‏ی تخلیقات وڈے شوق تے دلچسپی دے نال پڑھی جادیاں سن۔ انہاں دے فن پارےآں وچ اس عہد دے گہرے نقوش نظر آندے نيں، جس د‏‏ی بدولت اس عہد د‏‏ی روایات نو‏‏ں سمجھنے وچ آسانی ہُندی ا‏‏ے۔