شاہ صادق نہنگ

بادشاہ اورنگزیب دے راج دور وچ حضرت شاہ صادق 'نہنگ' نے سندھ توں پنجاب دے علاقے شورکوٹ وچ آ کے ڈیرا کیتا۔ سن 1767 وچ اوہناں دا انتقال ہوݨ مگروں اوہناں نوں اسے دربار وچ دفن کرکے اوہناں دی قبر بنا دتی گئی۔ ایہہ قبر دربار دے پچھے موجود اے اتے اج وی کچی اے۔ بعد وچ سن 1878 وچ دربار دے سجادا نشین حضرت محمد پناہ شاہ ولوں حضرت شاہ صادق 'نہنگ' دی یاد وچ عالیشان دربار دا اساری کروایا گیا، جو کہ کاشکاری آرٹ دا دہدف نمونہ اے۔ سن 1910 وچ اپروکت دربار دے داخلہ دوار سمیت ہورناں بھوناں دا جدوں نواساری کروایا گیا تاں علاقے دے ہندو سکھاں نے اس وچ ودھ چڑھ کے یوگدان پایا۔ ڈسٹرکٹ گزٹیئر جھنگ سن 1941 دے مطابق حضرت شاہ صادق 'نہنگ' دا سالانہ عرص 5 توں 7 ماگھ تک منایا جاندا سی، جس وچ ہندو، سکھ تے مسلمان عقیدت مند وڈی گنتی وچ شامل ہُندے سن۔

دربار حضرت شاہ صادق 'نہنگ' دیاں دیواراں تے چھتاں اُتے چینی دیاں ٹائیلاں نال کیتی گئی سجاوٹ، پچیکاری، تیل چتر، شیشے، لکڑی اتے سیمنٹ نال کیتی گئی میناکاری ہر کسے دا من موہ لین والی اے۔ پچھلے کجھ ورھیاں توں سلھاب دے کارن ایہناں سبھ دا کافی نقصان ہو رہا سی، پر پراتتو ڈیپارٹمنٹ پاکستان نے سماں رہندیاں نواساری دا کم شروع کروا کے اس نوں سہیجن وچ کامیابی حاصل کر لئی اے۔ ڈیپارٹمنٹ ولوں دربار دے متھے اُتے گرمکھی وچ لکھی عبارت 'جی آیاں نوں' سمیت فرش اُتے گرمکھی تے دیوناگری وچ لکھیاں ہندو-سکھ دانیاں دے ناواں دیاں صلاں نوں وی کامیاب ڈھنگ نال سہج کے نشٹ ہون توں بچا لیا گیا اے۔ ڈیپارٹمنٹ تے دربار دے پربندھکاں دا کہنا اے کہ اپروکت دربار وچ گورمکھی اتے دیوناگری وچ لکھیاں ایہہ صلاں اس یادگار دی وراثت دا اہم حصہ نیں، جیہناں دے ختم ہوݨ نال اس یادگار دی وراثت وچ بہت وڈی کمی آ سکدی اے۔