سرجیت جج
 | |
|---|---|
 | |
| جم | 13 مارس 1958 (عمر: ۶۶ سال) پنڈ پلاکھا، ضلع پٹیالہ، بھارتی (پنجاب) |
| کم کِتہ | لکھاری، شاعر |
| بولی | پنجابی |
| مادر علمی | پنجابی یونیورسٹی، پٹیالہ |
| دور | انتلی 20ویں اتے 21ویں صدی جاری۔ |
| صنف | غزل، نکی شاعری |
| مضمون | سماجی سروکار |
| رشتے دار | درشن سنگھ ( پیؤ) مہیندر کور (ماں) |
سرجیت ججّ پنجابی شاعر اتے غزل گو اے۔ اسنوں بولی ڈیپارٹمنٹ پنجاب ولوں سرومنی پنجابی شاعر 2011 دا ایوارڈ مل چکا اے۔
کتاباں
سودھوشعری مجموعہ
سودھو- پرندے گھریں پرتنگے
- گھریں مڑدیاں پیڑاں
- آؤندے دنیں
- وقت اڈیکے وارثاں
- درد کاے دیہلیز
- پر-مکت پرواز
لمی غزل
سودھو- نہ انت نہ آدی[۱]
شاعری-نمونہ
سودھوغزل: پھلاں دی تھاں پتھر پوجو
پھلاں دی تھاں پتھر پوجو، قدرت نے کرلاؤنا ہی سی
اینے ہنجھو وہِ چکے سن، پرلو نے تاں آؤنا ہی سی
اپنی مایہ دی ولگن وچ کید جنہاں نوں کر بیٹھے سو
اک نہ اک دن اوہناں ندیاں، خود نوں مکت کراؤنا ہی سی
چپا-چپا ہکّ دھرتی دی ساڈی ہوس نے لوہ دتی سی
اوہدا تپدا تن ٹھارن نوں، ساگر نے تاں آؤنا ہی سی
اینا بوجھ کہ جس توں تریہ کے بول خدکشی کر چکا سی
تھکّ ہار کے ماں مٹی نے پاسہ تاں پرتاؤنا ہی سی
جیہدے چیر ہرن دی لیلہ، آپاں حب حب ویکھ رہے ساں
قدرت پنچالی نے اپنا، ننگا سچ وکھاؤنا ہی سی
سپیاں وچ سمندر بھر کے جو جیباں وچ پائی پھردے
سوکے-ڈوبے نال اوہناں نے، مچھیاں نوں تڑپھاؤنا ہی سی
توں شیشے دے موہرے لے کے، پتھراں نال بعضیاں کھیڈیں
آخر کدے تاں اوہناں نے وی اپنا ہنر وکھاؤنا ہی سی
جد تک ہر پرلو توں وڈی جین کدی 'سرجیت' نہ ہندی
تیرے خط دا اکھر-اکھر، میں مڑ-مڑ دہراؤنا ہی سی