خلف بن ایوب
خلف بن ایوب بلخی امام زفر و امام محمد اصحاب وچوں فقیہ محدث ،عابد،زاہد صالح سن ۔
ناں و کنیت
سودھوان دا ناں خلف بن ایوب بلخی تے کنیت ابو سعید سی۔
تعلیم و تربیت
سودھوفقہ امام ابو یوسف توں اخذ دی تے حدیث نوں اسرائیل بن یوسف توں سُنا تے اسد بن عمرو بن عوف تے معمر توں روایت کيتا تے آپ توں امام احمد تے ابو کریب وغیرہ نے روایت کيتی تے صحیح ترمذی وچ ایہ حدیث آپ توں روایت ہوئی خصلتان لا یجتمعان فی منافق حسن سمت وفقہ فی الدین ۔ مدت تک آپ ابراہیم بن اوہم دی صحبت وچ رہے تے انہاں توں طریق زاہد اخذ کيتا۔ضمیر توں روایت اے کہ جے خلف بن ایوب دا علم جمع کيتا جائے تاں البتہ علی رازی دے علم دے برابر ہوئے مگر ایہ کہ آپ نے اپنے علم نوں زہد و صلاحیت وچ ظاہر کيتا۔آپ توں بوہت سارے مسائل ظاہر ہوئے نيں جنہاں وچوں اک ایہ اے کہ وچ اس شخص نوں شہادت قبول نئيں کردا جو مسجد وچ فقیر نوں خیرات دے۔
سیرت و خصائل
سودھوکہندے نيں کہ اک دفعہ آپ بیمار ہوئے،جب نماز دا وقت آندا تاں اپنے اصحاب نوں کہندے کہ مینوں کھڑا کرو تے تکبیر دے کہنے تک مدد دو ،فیر چھڈ دو چنانچہ آپ دے اصحاب ایساہی کردے پس آپ تندرستاں دی طرح نماز ادا کر لیندے تے جدوں سلام پھیردے تاں مارے ضعف دے زمین اُتے گر پڑدے لوکاں نے اس دا سبب پُچھیا ، آپ نے فرمایا کہ مرض امور الٰہی توں برابری نئيں کر سکدا۔ اک دفعہ نماز دی حالت وچ آپ نوں زنبور نے دا ٹا تے خون نکلیا ،آپ دے بیٹے نے شور مچایا کہ آپ نوں وضو ٹُٹ گیا،آپ نے فرمایا کہ بخدا مینوں زنبور دے کٹنے دا کچھ خبر نئيں ہوئی۔ اک دفعہ دا ذکر اے کہ آپ بیمار ہوئے تے امیر داؤد آپ دی عیادت نوں آیا ، آپ نے اس توں منہ پھیر کر دیوار دی طرف کر ليا۔ آپ دے صاحبزادے نے غذر کيتا کہ آپ تمام رات نئيں سوئے ہن آرام کيتا اے۔ آپ بولے کہ اے لڑکے جھوٹھ بولنا حرام اے، وچ سوندا ہاں لیکن ميں نے حدیث وچ دیکھیا اے کہ امیراں توں گل کرنی حرام اے، ہن وچ اس شک وچ ہاں کہ آیا انہاں دی طرف دیکھنا وی حرام اے یا ننيں۔ پس وچ نئيں چاہندا کہ مشتبہ امرکا مرتکب ہاں ۔ جدوں داؤد نے ایہ گل سنی تاں اوہ خدا دی درگاہ وچ وڈا رویا تے دعا کيتی کہ یا الٰہی ! خلف بن ایوب مجھ نال نفرت کردے اں تے وچ انہاں دی زیارت توں تیرا تقرب چاہندا ہاں پس مجھ کوبخشش دے۔ کہندے نيں کہ جدوں داؤد فوت ہويا تاں لوکاں نے اسنوں خواب وچ دیکھ کے پُچھیا کہ خدا نے تیرے توں کيتا سلوک کيتا؟ اس نے جواب دتا کہ بسبب اس دعا دے جو ميں نے کيتی سی خدا نے مینوں بخش دتا۔
وفات
سودھوحوالے
سودھو- ↑ حدائق الحنفیہ: صفحہ 167مولوی فقیر محمد جہلمی : مکتبہ حسن سہیل لاہور