خفیہ معجزہ

"خفیہ چمتکار" اک نکی کہانی اے جوارجنٹینا دے لکھاری اتے شاعر ہورہے لوئیس بورہیس۔ دی لکھی اے۔ اس نوں پہلے رسالے Sur وچ فروری 1943 وچ شائع کیتا گیا سی۔

پلاٹ

کہانی دا مکھ پاتر اک ناٹک کار اے جسدا نام جیرانمیر ہلادیک اے، اتے جوپراگ وچ رہِ رہا اے۔ ادوں دوجے عالمی یدھدوران پراگ تے نازی جرمنی دا قبضہ سی۔ ہلادیک نوں گرفتار کیتا گیا اے اتے استےیہودی ہون دے نال نال اینشولسدا خلاف کرن دا الزام اے اتے پھائرنگ دستے نے گولی مار کے موت دے گھاٹ اتارن دی سزا دتی گئی اے۔

بھاویں کہ اوہ اک وار تاں موت توں ڈر اتے محض دہشت دا تجربہ کردا اے، پر چھیتی ہی ہلادیک دی مکھ چنتا اس دے ادھورے ناٹک ول مڑ جاندی اے، جس دا سرلیکھ دشمن اے۔ اوہ اپنی پرانی کارگزاری توں اسنتشٹ ہون دا تجربہ کردا اے، اتے اس ناٹک نوں پورا کرنا چاہندا اے، جس بارے اوہ محسوس کردا اے اس ولوں اتہاس اسدا نرنا کریگا اتے اسنوں سدھ کریگا۔ اس دے دو ایکٹ لکھن توں رہندے ہن اتے اس دی موت دی سزا دناں دا معاملہ اے، اسلئی ایہہ اسمبھو لگدا اے کہ اوہ ویلے سر اس نوں پورا کر سکدا اے۔

اپنی موت توں اک رات پہلاں، ہلادیک نے پرمیشر نوں دعا کیتی اتے بینتی کیتی کہ اوہ اس ناٹک نوں پورا کرن لئی اک سال دے دیوے۔ اس رات، اوہ کلیمنٹینم لائبریری جان دا سپنا دیکھدا اے، جتھے اک کتاب وچ ربّ کسے اک پنے تے اک اکھر وچ شامل ہندا اے، جتھے اپنا زیادہ تر جیون لبھن وچ دے خرچ کرن دے باو جود بڈھا، کٹھور لائبریرین لبھن وچ ااہل رہندا اے۔ کسے نے لائبریری نوں ایٹلس واپس کیتی اے؛ ہلادیک نے بھارت دے نقشے تے اک اکھر نوں چھوہ لیا اے اتے اک آواز سنی اے جس نے اسنوں کیہا اے، "تہاڈے کم لئی سماں دے دتا گیا اے"۔

اگلے دن نیت ویلے تے، دو سپاہی ہلادیک لئی آؤندے ہن اتے اوہ باہر لجایا جاندا اے اتے فائرنگ ٹیم اس دے ساہمنے کھڑی ہندی اے۔ سارجینٹ گولی داغن دا آدیش دندا اے، اتے سماں رک جاندا اے۔ سمچا دنیا اچانک سن ہو جاندا اے، جس وچ ہلادیک وی شامل اے، جو پھائرنگ دستے دے موہرے کھڑا اے؛ حالانکہ اوہ پوری طرحاں سکتے وچ اے، پھر وی اوہ سچیت رہندا اے کجھ ویلے بعد اس نوں سمجھ پیندا اے: ربّ نے اس نوں اوہ سماں دے دتا اے جس لئی اس نے بینتی کیتی سی۔ اس لئی، سرجینٹ دے آدیش اتے فوجیاں نوں اپنیاں رائیفلاں توں گولی داغن دے وچکار انترمکھی ویلے دا اک سال لنگھیگا، حالانکہ ہور کسے نوں بھنک تک نہیں ہوویگی کہ کجھ اسادھارن ہویا اے - اس لئی، کہانی دا سرلیکھ اے:  "خفیہ چمتکار"۔

یاد توں کم لیندے ہوئے، ہلدیک اپنا ناٹک لکھدا، وستاردا اتے سمپادت کردا اے، اپنی سنتشٹی لئی ہر ویروے اتے باریکی نوں گھوکھدا تے سودھدا اے۔ انت وچ، اک سال دی محنت دے بعد، اوہ اس نوں پورا کردا اے؛ صرف اک لقب نوں لکھن توں چھڈّ دتا گیا اے، جس نوں انت اوہ چن لیندا اے، اتے سماں پھر شروع ہو جاندا اے اتے فوجیاں دیاں رائیفلاں دی بچھاڑ اس نوں مار دندی اے۔